Archiwa miesięczne: listopad 2020

19. Nie przeszkoda, a najlepsza droga

30 poniedziałek lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , ,

Bóg stworzył Maryję dla Siebie. Jej przemienienie w Bogu daleko bardziej przewyższa przemienienie jakiegokolwiek Apostoła. Ona przyszła na świat powołana do tego by była NIEPOKALANĄ grzechem, by była MATKĄ JEZUSA. Jezusa, którego zapowiada dziś Izajasz. Dzisiejsze czytanie możnaby odnieść do każdego człowieka. Kady jest powołany, wybrany, chciany przez Boga. Każdy ma powołanie, drogę i cel – CHWAŁĘ BOGA. Niesamowita jest ta modlitwa z I czytania gdy odniesie się ją do Jezusa, Maryi, Apostołów, ale jeszcze bardziej niezwykła gdy przeczyta się ją w swoim własnym imieniu:

Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś Sługą moim, w tobie się rozsławię”. Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”. (Iz 49, 1-6)

Modlitwa zanoszona do Boga. Między człowiekiem i Bogiem jest swoista przepaść, czasem trudna do pokonania dla człowieka. Przepaść miedzy Stworzeniem a Stwórcą. Między swiatem materialnym a duchowym. Przepaść, którą trzeba pokonać poprzez wiarę. Bóg zna ogrznaiczenia człowieka. Wie, że człowiek potrzebuje wzorców jak dzisiejszy patron dnia św. Andrzej, czy Najświetsza Maryja Panna. Szatan znów wie, że walcząc z takimi wzorcami pozbawia człowieka drogi do Ojca – stąd tak głęboki i niezwykły dowód św. Ludwika, który zawarł w punkcie 21. „Tajemnicy Maryi”:

Niechaj więc nikt sobie nie wyobraża, wzorem kilku fałszywych proroków, że Maryja, będąc stworzeniem, jest przeszkodą w zjednoczeniu ze Stwórcą. To już nie Maryja żyje, to sam Jezus Chrystus, to sam Bóg w Niej żyje. Jej przemienienie w Bogu przewyższa przemienienie św. Pawła i innych świętych, jak Niebo swą wzniosłością przewyższa ziemię. Maryja stworzona jest dla Boga i nie zatrzymuje dla siebie żadnej duszy, wręcz przeciwnie, rzuca ją od razu w głębiny Boga i jednoczy ją z Nim, tym doskonalej, im mocniej też dusza jednoczy się z Nią. Maryja jest przedziwnym echem Boga20, które odpowiada: Bóg, kiedy my zawołamy: Maryja; i wielbi jedynie Boga samego, nawet, kiedy my wraz ze św. Elżbietą nazywamy Ją błogosławioną. Gdyby fałszywi prorocy, nędznie oszukani przez szatana co do samej modlitwy, potrafili znaleźć Maryję, a przez Maryję Jezusa i przez Jezusa Boga, z pewnością nie upadliby tak straszliwie.
Kto znalazł Maryję, a przez Maryję Jezusa i przez Jezusa Boga Ojca, to znalazł już wszelkie dobro, mówią dusze święte: Inventa Maria invenitur omne bonum. Kto mówi wszystko, niczego nie wyklucza: wszelką łaskę i wszystką przyjaźń z Bogiem, całą nieskazitelność w obliczu nieprzyjaciół Boga; wszelką prawdę przeciw kłamstwu; wszelkie zwycięstwo w obliczu trudów zbawienia; wszelką pogodę i radość w goryczach życia.

Do tego właśnie prowadzi Maryja, do wiary i odkrycia swego powołania. Do wyznania ustami, że Bóg jest moim Panem i Jemu zawierzam wszystko:

Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami do zbawienia. Wszak mówi Pismo: „Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony”. Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: „Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę”. Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: „Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?” Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa. Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: „Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa.” (Rz 10, 9-18)

Maryja uczestniczka tych wszystkich wydarzeń – najbliższa uczestniczka jako człowiek. Ona sama urodziła Jezusa. Ona wraz z Józefem wychowywała Go i przekazywała doswiadczenie wiary i tradycji Izraela. Ona trwała przy nim w czasie drogi na Golgotę. Ona była przy kształtujacym się Kościele. Ona w momencie Wniebowzięcia trwa przy każdym z nas. Nie objęła władzy nad Kościołem, nie stałą się przywódczynią Apostołów. Bóg Jej nadał tytuł i koronę Królowej i Ona z pokorą służy. Ona zawsze nas wspomaga w drodze do Ojca. Nigdy nie przeszkadza. Ona pomaga odkryć powołanie i zbliżyć sie a nie oddalić.

18. Chleb dzieci, słabych ludzi

29 niedziela lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Człowiek jest stworzeniem Boga. To On nas ulepił, on wyrzeźbił nas na wzór swego Syna. Syna, który swa cielesność odebrał przez Wcielenie. Przez to niezwykłe sanktuarium Boga, którym jest Maryja.

Człowiek przez grzech Adama i pierwszej Ewy stał się podatny na grzech. Ma w sobie tą skazę i skłonność do grzechu. Przez „TAK” Nowej Ewy – Maryi – odzyskał drogę powrotu. Dzisiejsze pierwsze czytanie mówi o stanie człowieka oczekujacego. Wyglądajaćego na to, aż dopełnią się dni i wypełni czas. Na zadziałanie Boga. Widzi w Bogu zarówno Ojca, troskliwego Tatę, jak i potężnego Boga, mogącego przesuwać góry i obrócić ziemię w proch tchnieneim swych warg.

Bóg daje nam wolność – im bardziej rozkochane jest serce w Bogu tym większym „ciężarem” jest ta wolność – bo ona pozwala człowiekowi błądzić z dala od Boga. Serce które zaczyna wybierać w swej wolnośći to co dalekie od Boga zaczyna się stawać nieczułe na wołanie Boga. Nieskore do powrotu. Wtedy potrzeba coraz silneijszego wołania Boga i doświadczenia nawrócenia – rozdarcia Niebios. Bóg kocha człowieka i jest gotów na wszystko, by ocalić każde serce ludzkie. W najbardziej neizwykły sposób zbliżył się do natury ludzkiej właśnie w Maryi. Cała Miłość w Duchu Świętym, spotkałą się z Miłoscią tego co Stworzone w Maryi. Dokonał się CUD WCIELENIA. Połączenia bez pomieszania się tego co ludzkie i tego co boskie – efektem jest Syn Boży, BÓG-CZŁOWIEK.

Bóg wysłuchał wołania stęsknionej ludzkości. Ludzi stęskmiomych za harmonią ciała i ducha. Za harmonią tego co duchowe z tym co namacalne w nich samych. Za tą naturą Boga-Człowieka zaszczepioną w nich an wzór Jezusa:

Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem, Odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne. Czemu, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serca nasza stają się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił – przed Tobą zatrzęsłyby się góry. Zstąpiłeś: przed Tobą zatrzęsły się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Obyś wychodził naprzeciw tym, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach. Oto Ty zawrzałeś gniewem, bo grzeszyliśmy przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem. My jesteśmy gliną, a Ty naszym Twórcą. Wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich. (Iz 63, 16b-17. 19b; 64, 3-7)

Człowiek potrzebuje odnowy. Potrzebuje otwarcia się na Ducha Świętego. Odkrycia Przewodniczki – Maryi. Tej która jako człowiek znalazła najlepszą i najpiękniejszą z dróg do Ojca. Odnów mnie Ojcze. Nawróc me serce:

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Wzbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.

Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

(Ps 80, 2ac i 3b. 15-16. 18-19)

Bóg pragnie nas odnowić. Woła nas. Daje nam ogrom sytuacji, chwil, słów, łask, byśmy zawrócili. On przez stworzenie nas zaszczepił w nas to pragnienie powrotu do Raju – do pierwotnej harmonii. To w nas jest. To jest element sumienia – ten pierwiastek wnętrza który nas w swoisty sposób niepokoi, gdy błądzimy. Który nie daje spokoju autorom dzisiejszych czytań. Ten głos „niepokoju” który każe im poszukiwać drogi do nawrócenia – drogi do rpzemiany życia.

Bracia: Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was. Nie doznajecie tedy braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierny jest Bóg, który powołał nas do współuczestnictwa z Synem swoim, Jezusem Chrystusem, Panem naszym. (1 Kor 1, 3-9)

Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie. (Ps 85, 8)

Człowiek ma w sobie tą tendencję, by odkładać rzeczy na później. Zwłaszcza to co duchowe. Na jutro, na za rok, na taki czas, kiedy będzie łatwiej, mniej zajeć. I tak ucieka życie. Jezus dziś przestrzega, by podjać rpzemianę dziś. Dziś gdy słyszę wezwanie. Nie wiadomo keidy Pan przyjdzie – a warto być przygotowanym:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!”. (Mk 13, 33-37)

Św. LUdwik w pkt. 19 i 20 Tajemnicy Maryi pokazuje, że właśnie w Maryi i przez Maryję można odkryć to pierwotne piękno i harmonię. Dotknać tajemnicy Raju. Wejsć w tą relację z Bogiem na nowo, bo Ona w nią weszła w sposób neizwykły. Ona ma w sobie ten Raj. Nigdy nie skażony grzechem:

19. Nie ma i nigdy nie będzie stworzenia, w którym Bóg jaśniałby wspanialej aniżeli w Najświętszej Maryi Dziewicy, nie wyłączając ani błogosławionych, ani cherubinów, ani nawet najwznioślejszych serafinów Nieba. Maryja jest rajem «Boga», Jego niewysłowionym światem, do którego zstąpił Syn Boży, ażeby działać w nim cuda, strzec go i mieć w nim swe upodobanie. Bóg stworzył świat dla człowieka, który pielgrzymuje, właśnie ten nasz świat, i
stworzył świat dla człowieka błogosławionego – jest światem Niebo. Ale Bóg uczynił też inny jeszcze świat, świat dla Siebie, i dał mu imię Maryja: Świat niemal nieznany śmiertelnikom na ziemi, niepojęty dla aniołów i świętych w Niebie, którzy wielbiąc Boga tak wzniosłego i wyższego nad wszystko stworzenie, a ukrytego w swoim „świecie” – w Matce Bożej, Maryi, dniem i nocą wołają: Święty, Święty, Święty.

20. Szczęśliwa, po tysiąckroć szczęśliwa jest ta dusza na ziemi, której Duch Święty wyjawia Tajemnicę Maryi; i której otwiera ów zamknięty Ogród, by dusza doń weszła; ten zapieczętowany Zdrój, by z niego czerpała i piła żywe wody łaski do obfitości! Dusza owa tej Istocie Umiłowanej znajdzie jedynie samego Boga, a nic ze stworzenia; Boga nieskończenie świętego i wielkiego, a jednocześnie nieskończenie skłaniającego się ku słabości człowieka. Bóg jest wszędzie, można Go więc znaleźć wszędzie, ale nigdzie Bóg nie jest bliższy
stworzeniu i jego słabości dostępniejszy niż w Maryi, bo po to właśnie On w Nią zstąpił. Wszędzie indziej jest On Chlebem mocnych i Chlebem aniołów, ale w Maryi jest On Chlebem dzieci.

Matko Najświętsza – nakarm mnie tym chlebem dzieci. Nakarm mnie tym niezwykłych chlebem życia. Pomóż mi odnajdywać każdego dnia wołanie Boga w gąszczu słów i podszeptów które słyszę. W Tobie Matko chcę się formować, w Tobie MAtko chcę się schronić. W Tobie jest sanktuarium spotkania z Bogiem, do którego nigdy nie miał i nie będzie miał dostępu zły duch. W Tobie Matko zawsze będę słyszał Słowo Prawdy. Prowadź mnie drogą zasłuchania w Słowo Boga. Prowadź mnie do pierwotjego Raju. W tobie jest to niesamowite piękno i najbardziej niezwykły świat, który Bóg stworzył dla siebie. Ty – Żywa Monstrancja – nosiłaś w swym łonie żywe Ciało i Krew – Jezusa Chrystusa – CHLEB DZIECI.

Jezu cichy i serca pokornego, uczyń moje serce na wzór serca Twego. Udziel Twego ducha i ucz mnie właściwie wykorzystywać moją wolność. Weź Panie i przyjmi całą wolność moją, pamięć, rozum i wolę. Weź moje wybory, uczucia, emocje, relacje, pracę, wszystko to co mam i posiadam. Z twojej ręki to pochodzi i Tobie to oddaję jako wyraz mojej Miłości. Ty tym rozporządzaj według Twego uznania. Daj mi tylko Miłość i Łaskę a to mi w zupełności wystarczy.

17. Rzeczy nieprzemijające

27 piątek lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: „Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”. (Łk 21,29-33)

W Maryi Bóg jaśnieje w niezwykły sposób. Ona jest RAJEM BOGA. Nie pokalana przez żaden grzech. Przeczysta. Słowo Boga zaowocowało w Niej. Nieprzemijająca obietnica stała się ciałem.

16. Odwaga właściwie uformowanych serc

25 środa lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , ,

Jezus daje dziś niezwykle trudne zadanie i wyzwanie. Świadectwo – aż po przelanie krwi. Nie obiecuje życia łatwego i prostego. Wręcz przeciwnie: „Podniosą na was ręce i będą was prześladować”. Dodaje do tego informację o CELU. Bóg pragnie by Dobra Nowina dotarła wszędzie. Dlatego Jezus dodaje: „będzie to dla was okazja do składania świadectwa”. Ale pokazuje też drogę świadectwa. Nie liczyć na swe ludzkie siły. Nie obmyślać naprzód obrony. Zaufać Duchowi Świętemu. Poddać swe serce właśnie Jemu. Od Boga ma pochodzić SŁOWO MOICH UST – ZWŁASZCZA SŁOWO MIŁOŚCI. Na koniec zostawia obietnicę: „Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”. (Łk 21,12-19)

To Słowo niezwykle współgra z punktem 18. „Tajemnicy Maryi”. Zwłaszcza to polecenie by nie polegać na samym sobie, na swoich umiejetnościach, ale poddać się Bogu. Św. Ludwik pokazuje w „Tajemnicy Maryi” identyczną zasadę – tym razem polegajacą na powierzeniu się prowadzeniu Matki:

„Jakaż wielka jest różnica pomiędzy duszą formowaną drogą zwykłą tych, którzy zawierzają tylko własnej wiedzy i opierają się na własnej zręczności, a duszą podatną i uległą, która nie szukając oparcia w sobie samej, powierza się bez reszy Maryi i poddaje działaniu Ducha Świętego! Ileż zmaz, błędu, ciemności, ile złudzeń, ile ludzkiego naturalizmu w duszy pierwszej – a ile czystości, boskości i podobieństwa do Jezusa Chrystusa w tej drugiej!”

Zawierzyć i poddać się działaniu Ducha Świetego. Zaryzykować, zaufać i dać się poprowadzić. O tym mówi zarówno dzisiejsza Ewangelia jak i św. Ludwik. Bóg daje obietnicę – a na Nim jeszcze nikt się nie zawiódł!

Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia. (Ap 2,10c)

Zwycięzcy siedzący nad morzem ze szkła. Połyskujaćym w promieniach Słońca. Po zwycięztwie nad Bestią śpiewają:

[…] Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny. Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów. Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił? Bo Ty sam jesteś Święty, bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą, bo słuszne Twoje wyroki stały się jawne”.(Ap 15,1-4)

Weź Panie i przyjmij całą wilność moją, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z Twojej ręki to pochodzi i Tobie to oddaję jako wyraz mojej miłosći. Ty tym rozporządzaj według Twojego uznania. Daj tylko Miłosć i Łaskę a to mi wystarczy.

15. Rzucić się do tej formy, by przybrać jej kształt

24 wtorek lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , ,

Dzisiejsza Ewangelia mówi o zwodzicielach, o tych, którzy będą nas pociagali w różne strony oddalając od Boga – często pod pozorami dobra. O ludziach, złych duchach, którzy będą karmili nas pokusami. Jak nie dać się zwieść? Jak nie poddac się wym pokusom? Jak nie pobłądzić?

Jezus mówi dziś wiele o czujnosći przedstwiając dość mroczną wizję przyszłości. Odpowiada na ludzki zachwyt tym co zewnętrzne. Na zapatrzenie się w doczesne bogactwo świątyni. Zabiera swych słucahczy z tu i teraz. Z tego zachwytu nad stroną zewnętrzą i prowadzi ich wzrok w przyszłosć, pokazuje, że nawet światynia to coś przemijajacego, a prawdziwe bogactwo i skarb jest w przestrzeni ducha. W stałości serca. W tym by nie dać się zwieść…

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: „Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”. Zapytali Go: „Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?” Jezus odpowiedział: „Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „Ja jestem” oraz: „nadszedł czas”. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec”. Wtedy mówił do nich: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie”. (Łk 21,5-11)

Św. Ludwik wskazywał w punkcie 16 „Tajemnicy Maryi” na niezwykłe imię Niepokalanej, jakie nadał Jej św. Augustyn. „Żywa Forma” w której kształował się Jezus jako Bóg i Człowiek. W kolejnym punkcie rowija tą myśl, jakby pokazując niezwykłą odpowiedź na dzisiejsze polecenie Jezusa. Metodę na to, by nie dosięgły człowieka pokusy. Miejsce, w którym człowiek może się przed nimi bezpiecznie schronić…

Nieprawdopodobna, niesamowita i niewypowiedziana to jest tajemnica. Wcielenie… Już niedługo cały Kościół będzie ją kontemplował… Bóg-Człowiek rowija się w łonie kobiety – Maryi. Tak niewykły cud wymagał łona nie pokalanego grzechem pierworodnym – w Jej NIEPOKALANYM ŁONIE. To wszystko dzieje się w ogromnej wolności. Na „TAK” (FIAT) Maryi. Bez naruszenia Jej wolności! Ona przyjmuje Ducha Świętego – NIEPOKALANE POCZĘCIE i sama zyskuje to niesamowite imię: „NIEPOKALANE POCZĘCIE”, którym nieraz przedstawia się w czasie obajwień. Ona skupiajaca w sobie miłosć całego stworzenia przyjęła całą Miłość nadprzyrodzoną w Duchu Świętym i w Jej łonie począł się Bóg-Człowiek. Miłość przyrodzona i nadprzyrodzona. W osobie człowieka – korony stworzenia a zarazem Syna Bożego… Niepojęta tajemnica… A w tym wszystkim Ona:

„Maryja jest wielką formą Bożą, uczzynioną przez Ducha Świętego po to, by uformować według natury ludzkiej Boga-Człowieka przez zjednoczenie hipostatyczne (zjednoczenie w jego naturze boskiej i ludzkiej zarazem) i aby formować człowieka Bożego przez łaskę […]”

Patrząc jeszcze wczęsniej. Ona rodzi swego Stworzyciela! Tak będzie mówiła modlitwa Prefacji za kilka tygodni! Człowiek został ukształtowany przed wiekami na wzór Jezusa. A teraz w Jej łonie ludzka natura Jezusa nabiera swych kształtów. W Jej łonie każdy z nas ma zatem swój początek, swoje miejsce. To tam każdy z nas może być kształtowany.

Ale to nie koniec! Św. Ludwik idzie jeszcze dalej…

„Nie brak tej formie [MARYI] żadnego rysu Boskiego podobieństwa. Ktokolwiek rzucił się do tej formy, którą jest Maryja, i pozwala się w niej urabiać, otrzymuje wszystkie rysy Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga, i to w sposób łagodny, dostosowany do słąbości ludzkiej, bez wielu trudów i pracy, w sposób pewny, bez obawy złudzeń, albowiem szatan nigdy nie miał i nigdy nie będzie miał przystępu do Maryi, świętej, niepokalanej, bez najmniejszego cienia skazy grzechu.”

Niesamowite! To ejst odpowiedź na dzisiejszą Ewangelię. Ukruywajac się w Maryi ma się pewność bycia bezpiecznym od pokus. Od zwodzenia przez złę duchy – one nie mają tam dostępu. Ponadto Maryja formuje serce i ducha w sposób deliaktny, matczyny. Buduje prawdziwe bogactwo drogocennych kamieni świątyni SERCA człowieka! Nie tej fozycznej ale tej prawdziwej siatyni – duchowej! Ona kształtuje człowieka na wzór Syna. Jakby rodzi nas tak jak zrodziłą Syna. Nadaje nam kształty na wzór tego którego nosiła w swym łonie.

U Niej, u Mamy jest bezpieczeństwo, pokój. Tam nei ma dostępu zły duch i zwodziciele. Ona szafarka łask, pośredniczka łask potrafi człowieka zaprowadzić na wyżyny swiętości. Wyżyny podobieństwa do Jezusa. Przed oblicze Ojca.

Matko zamknij mnie powygnanego, zniekształconego w swej żywej formie. Ogrzej ciepłem swej Miłości bym stał się plastyczny. Wypal swym Matczynym gorącym sercem wszelkie skazy i zabrudzenia i spraw by przybrał kształt na wzór Twego Syna ma mojego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Kształtuj mnie Mamo. Przybliżaj do wzorca, jakim jest Jezus. Formuj mnie. Wypraszaj zdroje łąsk.

Weź Panie i przyjmij całą wolność moją, pamieć moją, rozum  wolę. Weź moje uczucia i emocje. Wszystko to co mam i posiadam. To co czyni mnei twardym i mało plastycznym na kształtowanie ku świeości. Zabierz Panie wszystko to co mam, bo z Twojej ręki to pochodzi a ja Tobie chcę to oddać. Ty tym rozporządzaj.

Daj mi tylko Miłosć i Łaskę. Daj mi Mamę, Maryję by mnei wychowywała. A to mi w zupełności wystarczy.

14. Być materiałem rzeźbiarza odciśniętym w formie, którą jest Maryja

22 niedziela lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , , , ,

W punkcie 16. „Tajemnicy Maryi” Św Ludwik pokazuje niesamowity obraz Maryi jako „Żywej Formy”. Idzie tutaj za myślą św. Augustyna.

Maryja-> „ŻYWA FORMA BOGA”

Tak jak w procesie produkcyjnym jest forma, do której wtryskuje się materiał, by zyskał po zastygnięciu kształty odebrane od formy, tak też Maryja stała się żywą formą, w której ukształtowała się ludzka natura Jezusa.

Od Maryi Jezus zyskał część ludzkiego DNA. Rysy Twarzy. Mimikę. Zachowania. Ona Go kształtowała w dzieciństwie wraz ze świętym Józefem. Tą tajemnicę Kościół będzie przywoływał już za miesiąc obchodząc tajemnicę Wcielenia.

„W Maryi, Bóg stawszy się człowiekiem, został ukształtowany co do natury ludzkiej, przy czym nie brak mu żadnego rysu Bóstwa […] (pkt 16. „Tajemnica Maryi)”

Ona kształtuje Tego, który Ją stworzył. Ona ukształtowała Tego, na wzór którego cała ludzkość została ulepiona rękami Ojca… Trudna to prawda. Dla Boga nie ma czasu! Dla Niego nie ma przestrzeni. On ulepił człowieka na wzór Syna. A potem Syn chcąc ocalić człowieka przyszedł na świat pod postacią człowieka drogą Wcielenia. Ona Matka, „żywa forma” LUDZKIEJ NATURY Jezusa, jest też najlepszą z form naszej ludzkiej natury. Ona dotyka prawzoru człowieczeństwa. W Niej odciska się pierwotny wzór człowieka. W Maryi człowiek może być ukształtowany na wzór BOGA! Na tyle na ile człowiek na to pozwoli. Na ile plastycznym tworzywem się okaże. Na ile przylgnie do formy nie tworząc defektów, zniekształceń, bąbli powietrza. Drogą do przylegania jest służba, jest miłość czynna:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie, pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźmijcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata. Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie;byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”. Wówczas zapytają sprawiedliwi: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?”. Król im odpowie: „Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: „Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście mnie”. Wówczas zapytają i ci: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?”. Wtedy odpowie im: „Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili”. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego”. (Mt 25,31–46)

Maryja ma niezwykły dar i łaskę formowania natury ludzkiej. Przybliżania tej natury do Boga. Kształtowania człowieka na wzór pierwotnego wzorca – Jej Syna, Jezusa.

Warunkiem formowania jest podatność serca, plastyczność serca. Dlatego Bóg tak mocno nawołuje do stawania się dzieckiem. Bo właśnie serce dziecka jest tak mocno plastyczne, podatne na działania wychowawcze, ufne, pokorne, posłuszne i ubogie. Traktuje rodzica jako „wszechwiedzącego” i „wszechmocnego”. Ufa i czuje się bezpiecznie w obecności i bliskości rodzica. Wie, że nie może przekroczyć nakazów rodziców. Próbuje, ale wie, że przegra w starciu z zasadami rodziców. Całe bogactwo dziecka jest w relacji do rodziców. Samo się nie utrzyma, samo nie weźmie kredytu, nie pójdzie do pracy, nie zarobi na siebie. Jest w pełni zależne od rodziców. Ale w tej pokorze, ufności, zależności i ubóstwie jest najszczęśliwsze na świecie. Każdego dnia nasiąka tym, czego uczą go rodzice. Odciskają się w nim elementy formy którymi w tym wypadku są rodzice. Staje się na wzór. Jest jak przysłowiowe jabłko, które nie pada daleko od jabłoni…

Tak też jest w świecie duchowym w relacji człowieka i Maryi. Ona jest formą, a człowiek materiałem, który Ona kształtuje na wzór Syna. Obdarza łaskami. Posyła Aniołów – jako ich Królowa – by pociągali człowieka ku DOBRYM CZYNOM. By stawali się na wzór Syna! Karmili głodnych, wspomagali chorych, odwiedzali więzionych. By miłość formowanych była na wzór Miłości Syna.

Matko najświętsza – „żywa formo” – kształtuj mnie na wzór Twego Syna. Przybliżaj mnie do prawzoru, których Jest Chrystus. Do tego wzorca z którego wyszedłem przy s tworzeniu. Do celu, gdzie jest moje prawdziwe szczęście. Ucz mnie miłości czynnej. Prawdziwie czynnej i pięknej.

Jezu cichy i serca pokornego, uczyń serce moje na wzór serca Twego.

13. Maryja w duszy

21 sobota lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , ,

Maryja ma szczególne miejsce w historii zbawienia. Tak jak Ojciec i Syn przychodzą zamieszkać w sercu pokornym, cichym i posłusznym, tak też Maryja ma szczególną łączność z duszą oddaną Bogu.

Św Ludwik w punkcie 15 Tajemnicy Maryi napisze wręcz, że Maryja w takiej duszy zamieszkuje. Zapuszcza tam korzenie głębokiej pokory, żarliwej miłości i wszystkich cnót.

Bóg widzi szerzej, dalej, głębiej, pełniej, niż człowiek. Patrzy w głębię świata duchowego. W przyszłość. W stronę celu naszej wędrówki – w stronę Zmartwychwstania i wieczności. Dał nam Maryję jako wspomożycielkę. Matkę troszczącą się o kondycję naszej duszy. Wychowującą człowieka do wieczności.

Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: „Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu”. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę”. Jezus im odpowiedział: „Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzaku, gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją”. Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: „Nauczycielu, dobrze powiedziałeś”, bo o nic nie śmieli Go już pytać. (Łk 20,27-40)

Matko wychowuj mnie. Przygotuj mnie na wieczność. Na Zmartwychwstanie.

12. W łonie Maryi

19 czwartek lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , ,

Niepokalana – Matka Boga – Ta, która nosiła w swym łonie Zbawiciela. Karmiła Go przez pępowinę. Była z nim jednym ciałem. Połączona. Ona, żywa monstrancja, jest też moją Matką i z takim samym pietyzmem odpowiada Bogu „FIAT” na propozycję zrodzenia mnie ku świętości.

Maryja otrzymała od Boga szczególną władzę nad duszami, aby je karmić i przyczyniać się do ich wzrastania w Bogu. Św. Augustyn mówi nawet, że w tym życiu wszyscy wybrani są zamknięci w łonie Maryi i ujrzą dzień wtedy, gdy ta Dobra Matka zrodzi ich do życia wiecznego. Jak dziecko bierze cały swój pokarm od matki, stosownie do swej słabości, tak też wybrani biorą cały swój pokarm duchowy i całą swą moc z Maryi

Narodzić się. Poznać prawdę. Rozpoznać dzień swego nawiedzenia.

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: „O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, obiegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia”. (Łk 19,41-44)

Panie, daj mi się na nowo narodzić. Zrodź mnie na nowo do nadziei. Zabierz moje serce kamienne a utwórz mi serce z ciała. Złącz mnie z Twą Matką tą duchową pępowiną by Ona mogła mi przekazywać pokarm Twych łask. Twoich niezwykłych darów prowadzących ku świętości.

Jezu cichy i serca pokornego, uczyń serce moja na wzór serca Twego

11. Dzieło stwarzania trwa nadal

17 wtorek lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , ,

Bóg od początku posyła swe tchnienie Ducha Świętego, by stwarzał. Bóg jest dynamiczny, żywy, stwórczy. To szatan nie jest twórczy żyje cięgle w tych samych schematach i wciąż używa tego samego sposobu kuszenia człowieka. Bóg natomiast jest twórczy. Pokazuje to w stworzeniu. Ciągle kreuje. Cięgle nowe stworzenia, istoty, nowe DNA, nowe komórki roślin, zwierząt, nowe podmuchy wiatru. Nigdy nie powtarza się taka sama chwila. Każdy najmneijszy element budujacy Wszechświat jest w ciągłym procesie stwarzania.

A jeszcze bardziej niesamowite jest to, że Bóg ZAPRASZA KAŻDEGO CZŁOWIEKA do WSPÓŁSTWARZANIA! Do współpracy. Do WSPÓŁ-KREOWANIA Królestwa Bożego an Ziemi. Przez poszukiwanie nowych metod leczenia. Przez szukanie nowych dróg dotarcia do drugiej osoby. Przez poszukiwanie nowego przepisu na chleb, którym raczysz swoją rodzine. Przez dobre słowo, żart, uśmiech, dotyk… Człowiek ufajacy i zanurzonu w Bogu ciągle WSPÓŁ-STWARZA świat na nowo. A Bóg widzi, że to co powstaje z tej współpracy JEST DOBRE. I chce by człowiek współpracujać z Nim nadawał temu nowemu stworzeniu imię, nazwę, funkcję. By uczył innych jak to nowe stworzenie może służyć dobru…

To jest droga szczęścia. Dorga bycia gorącym. Twórczym. Działajacym. Bóg nie chce kogoś letniego. Pragnie mieć osoby wyraziste – gorące albo zimne – nie letnie. Jak mówi niejeden przekład – „Bóg chce zwymiotować tego kto jest letni”!
Wsółstwarzanie to nie gromadenie bogactwa na ziemi, pomnażanie dobytku. To zbieranie pereł w Niebie. To Współstwarznie dla pomnażania dóbr duchowych. Bóg nigdy nie narusza ludzkiej godnosci. Stoi u drzwi i kołacze. Ale klamka by otworzyc te drzwi ejst zawsze po stronie człowieka.

Ja, Jan, usłyszałem Pana mówiącego do mnie: „Aniołowi Kościoła w Sardach napisz: To mówi Ten, co ma Siedem Duchów Boga i siedem gwiazd: „Znam twoje czyny: masz imię, które mówi, że żyjesz, a jesteś umarły. Stań się czujny i umocnij resztę, która miała umrzeć, bo nie znalazłem twych czynów doskonałymi wobec mego Boga. Pamiętaj więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, strzeż się tego i nawróć się. Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. Lecz w Sardach masz kilka osób, co swoich szat nie splamiły i będą chodzić ze mną w bieli, bo są godni. Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami”. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego: „Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący. A tak skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię z mych ust wyrzucić. Ty bowiem mówisz: ‘Jestem bogaty’ i ‘wzbogaciłem się’, i ‘niczego mi nie potrzeba’, a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny, i ślepy, i nagi. Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się oblókł, a nie ujawniła się haniebna twa nagość, i balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział. Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się. Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie”. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów”. (Ap 3,1-6.14-22)

Centrum tej współparcy Współ-stwarzania z Bogiem jest tajemnicaa Wcielenia. To tam Duch Święty – NIepokalane poczęcie skupiający Miłość Boga spotkał się z Maryją reprezentujacą Miłosć Stworzenia. Ona w swej wolnosći odpowiedziała Bogu „TAK” na JEgo propozycję. Otworzyła DRZWI DUCHOWI ŚWIĘTEMU. I dokonał się cud poczęcia Boga-Cłowieka. Połączenia Miłosci Boga z Miłoscią Stworzenia. To zjednoczenie Maryi z Duchem Świętym sprawiło, że Ona takżę zyskała imię „NIEPOKALANE POCZĘCIE”.

O tym mówo takze dobitnie swi Ludwik w punkcie 13 Tajemnicy Maryi:

Duch Święty, zaslubiwszy Maryję, utworzył w Niej, przez Nią i z Niej to Arcydzieło, jakim jest Jezus Chrystus – Słowo Wcielone. Nie odtrąciwszy Jej nigdy, nie przestaje dalej tworzyć w Niej i przez Nią w sposób tajemniczy, lecz rzeczywisty swoich wybranych

Każdy z nas w swoisty – duchowy sposó – może się znaleźć w łonie Maryi. Przez Chrzest jesteśmy zrodzeni dla Kościoła i jesteśmy Jej przybranymi dziećmi. Maryja pomaga nam iść właściwą ścieżką i odpowiadać na Boże wołanie ku wiecznosci:

Zwycięzca ze Mną zasiądzie na tronie

Kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu,
który swym językiem oszczerstw nie głosi.

Kto nie czyni bliźniemu nic złego,
nie ubliża swoim sąsiadom,
kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę,
ale szanuje tego, kto boi się Pana.

Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej,
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje
(Ps 15,1b-3a.3bc-4.5)

Bóg jest źródłem. On Jest Stwórcą i początkiem wszystkiego. On także pierwszy nas umiłował. On staje u drzwi i kołacze. Nawet gdy my jeszcze nawet nie chcemy słyszeć o Jego obecności. On pierwszy nas zapragnął, umiłował, stworzył i zrodził. On ans powierzył Matce.

Bóg pierwszy nas umiłował i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. (1 J 4,10b)

Być kreatywnym, stwórczym, by spotkać Jezusa. Nie zważać na ludzkie opinie. Podjąć drogę kreatywnego działania, współstwarzania. Poddać się natchnieniu Ducha nie zabijając tego głosu w samym zalążku. Taka była postawa Zacheusza i spotkał Jezusa. Narodził się na nowo…

Miał wielki majątek. Ale odkrył na czym polega Współ-Stwarzanie z Bogiem. Na Miłosci i dzieleniu się. Na zdobywaniu duchowych skarbów:

Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy widząc to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie”. Na to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”. (Łk 19,1-10)

Matko Stworzyciela, prowadź mnie. Ty która odpowieziałaś TAK na Boże wezwanie ucz mnie postawy zasłuchania w głos Boga i otwarcia mu drzwi gdy puka. Przynieć dar świętosci, wzrastania ku świętości w pokorze.

Jezu cichy i serca pokornego uczyń serce moje an wzór serca Twego.

10. Matka, która kształtuje

16 poniedziałek lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , ,

Dziś obchodzimy święto MB Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia. Tej która wychowywała i kształtowała Głowę Koscioła – Jezusa. Tej, która kształtuje także nas, członki tego Ciała. Bo Ona jest Matką Kościoła i Matką każedego z nas, co przypominał św. Ludwik w 11 punkcie „Tajemnicy Maryi”. W kolejnym punkcie ten święty czciel Maryi odwołuje się właśnie do niezwykłej roli MAryi w kształtowwaniu człowieka:

Ponieważ Maryja ukształtowała Głowę wybranych, którą jest Jezus Chrystus, do Niej należy również ukształtować członki tej Głowy, którymi sa prawdziwi chrześcijanie. Bowiem Matka nie kształtuje głowy bez członków, ani członków bez głowy. Kto zatem chce być członkiem Jezusa Chrystusa, pełnego łaski i prawdy, winien być ukształtowany w Maryi poprzez łaskę Jezusa Chrystusa, która mieszka w Niej w pełni, aby MAryja mogła jej udzielać w pełni prawdziwym członkom Jezusa Chrystusa i swoim rpawdziwym dzieciom.
(pkt 12. „Tajemnica Maryi”)

W łonie Rodzicielki, Matki Miłosierdzia ksztaltuje się całe dziecko, cały człowiek, zarówno głowa jak i członki. Jeśli ma być zdrowy to musi się wykształcić w całosci.

Tego właśnie potrzeba – powracać do źródeł chrześcijaństwa. Do korzeni z których wyrastamy. Wspominania początków i powracania do nich. Życia sakramentem chrztu wszczepiajaćego nas w Chrystusa – w Jego Mistyczne Ciało, którym jest Kościół. Św. Jan powie dziś w Apokalipsie:

„Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij”.

Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg, aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem, i wysławszy swojego anioła, oznajmił przezeń za pomocą znaków słudze swojemu Janowi. Ten poświadcza, że słowem Bożym i świadectwem Jezusa Chrystusa jest wszystko, co widział. Błogosławiony, który odczytuje i którzy słuchają słów Proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska. Jan do siedmiu Kościołów, które są w Azji: „Łaska wam i pokój od tego, Który jest, i Który był i Który przychodzi, i od Siedmiu Duchów, które są przed Jego tronem. Usłyszałem Pana mówiącego do mnie: Aniołowi Kościoła w Efezie napisz: To mówi Ten, który dzierży w prawicy swej siedem gwiazd, Ten, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników: „Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to, że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich uznał za kłamców. Ty masz wytrwałość: i zniosłeś wiele dla imienia mego – niezmordowany. Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij”. (Ap 1,1-4;2,1-5a)

Maryja była przy ansyzm poczęciu do życia chrześcijańskiego. Przyjmując chrzest przyjęliśmy ją w szczególny sposó za Matkę. Włączeni w ciało Chrystusa, ciało Tego, którego Ona nosiła w swym łonie i wychowywała, stalismy się jej dziećmi. Jako członki Ciała Jezusa, któego Ona wychowywała, także my stajemy się Jej wychowankami.

Pracujemy, by być przy niej – Nowej Ewie. Nie starej Eweie, która wyciągneła rękę po owoc z drzewa poznania, ale Nowej Ewie, pokornej służebnic, której Bóg podaje owoc z drzewa życia. Tej którawychowuje do przyjecia największych darów i łask z ręki Boga:

Zwycięzcy podam owoc z drzewa życia

Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie;
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
(Ps 1,1-2.3.4 i 6)

Właściwie ukształtowani, zbudowani. Wychowani. Nie wchodzący an drogi grzeszników, nie zasiadajacy w gronie szyderców, rozmyślajacy o Słowie Boga. Owocujacy i żywi.

Matka uczy i wychowuje. Pokazuje jak żyć w jedności z Głową – Chrystusem i jak za Nim podążać. Jak prawdziwie żyć w świetle i być dzieckiem światłości:

Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia. (J 8,12b)

Maryja prowadzi do Syna, nawet jak jesteśmy blisko najwiekszej doliny w jakiej leżało Jerycho. Nawet jeśli błąkamy się po drodze życia ociemniali i niewidomi. Nawet jak inni na nas nastają, krzyczą, odpędzają. Ona pomaga wołać. Wyrażać swe pragnienia wobec Syna i wielbić Go za niezwykłe dzieła, których dokonuje w naszym życiu. W szkole Maryi, jako Jej wychowankowie odzyskujemy właściwą optykę i sposób patrzenia. Zaczynamy widzieć wyraźnie. Doznajemy uzdrownienia:

Kiedy Jezus zbliżył się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!” Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!” Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: „Co chcesz, abym ci uczynił?” Odpowiedział: „Panie, żebym przejrzał”. Jezus mu odrzekł: „Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła”. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu. (Łk 18,35-43)

Matko Miłosierdzia wychowuj mnie proszę. Matko Jezusa, Głowy Kościoła, spraw bym był prawdziwym członkiem tego Kościoła – mocno wszczepionym w to Mistyczne Ciało Twego Syna. Wychowuj mnie Matko do prawdziwego chrześcijaństwa. Do podążania za Słowem Ewangelii. Do bycia pokornym, cichym, otwartym na działanie Twego Syna. Bym potrafił zabiegać o spotkanie z Twym Synem, bym jak najściślej zespolił się z nim, wrastał w to ciało. Stawał się nierozerwalnie z nim złączonym.

Jezu cichy i serca pokornego, uczyń serce moje an wzór serca Twego.

Przejdź do paska narzędzi