Archiwa kategorii: 01. Zmartwychwstanie

T4.09. Niepewnosć i napięcie – ale brak SŁUCHANIA!

02 wtorek maj 2023

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

(J 10, 22-30)
Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: „Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie”. Rzekł do nich Jezus: „Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.

Radosne święto. On Jezus – Bóg. To Jego świątynia. Ludzie świętują, że jest z nimi, że im towarzyszy, że jest ich Bogiem. Wielu Go rozpoznało, są Jego owcami i Go SŁUCHAJĄ. Przychodzą żydzi z pytaniem – otwarcie – czy On jest Mesjaszem! Ale czy chcą USŁYSZEĆ odpowiedź. Czy chcą GO słuchać na tyle uważnie by uszłyszeć?

Jezus zna ich serca i mówi im wprost:

POWIEDZIAŁEM WAM! A NIE WIERZYCIE!

Przedziwna jest natura człowieka. Jeśli chce coś słyszeć. Jeśli chce, by Bóg potwierdził ejgo błędna drogę to będzie tak długo drązył tak długo naginał Słowo Boga, by w końcu stworzyć sobie potwierdzenie utkane niby ze słów Boga.  Słuchają, ale nie wierzą. A jak można zobaczyć w człowieku Boga, jak można spojrzeć poza zasłonę namacalnego Ciała, jeśli nie popatrzy się na Niego oczyma WIARY!

Jezus jeszcze raz podkreśla, że mówi nie tylko Słowem, ale jezcze potwierdza SŁOWO, które Go zapowiadało konkretnymi czynami. Jego czyny wypełniaja zapowiedzi Starego Testamentu. Tory, którą oni całe życie studiują i znają w zasadzie na pamieć. Słuchaja Boga, zapowiedzi – a gdy te zapowiedzi się wypełniają, to nie wierzą!!!

Jezus wymienia kilka cech swych owiec:

  • SŁUCHAJĄ GO,
  • WIERZĄ MU,
  • ŻYJĄ W ZAZYŁEJ RELACJI Z PANEM – Poznaja Go ale i dają się Poznać

Jezus zapewnia im bezpieczeństwo i życie wieczne.

Jezus podkreśla – JA JESTEM! JA I OJCIEC JEDNO JESTEŚMY!

Mówi im znów wprost!….

I dalej nie SŁYSZĄ! Dlaej NIE WIERZĄ! Co może im więce powiedzieć. Bóg daje ile możę ale nie będzie działał na warunakch człowieka i pod dyktando człowieka. Nie da się człowiekowi zaszantażować. Daje człowiekowi wolność. Jeśli człowieku nie chcesz to nie idź za mną!

Tak jest w całej historii zbawienia. Człowiek bedzie projektował wyobrażenia na drugiego. Nie skonfrontuje się. Woli posąłc e-maila zamiast stanac twarzą w twarz. Nie skonfrontuje się ze swoim obrazem drugiego człowieka. Nie skonfrontuje swego zafałszowanego obrazu wobec prawdy o drugim człowieku. Będzie zbierał wywiad. Pielęgnował strach, stereotypy … wszystko co jest wymówką.

To tak jak starszy syn z przpowieści o miłosiernym Ojcu. Też pośle wysłańca, szpiega, żeby zbadać co to za impreza w domu. Nieufny, chytry, szukajacy bezpiecznego dystansu – bo wobec Boga, wobec Jezusa trzeba stanać w prawdzie. Nawet przez posłańców, na około ale iść ku spotkaniu z Panem. Krok po kroku, nie wycofując się. Nabierac ufności. Bóg z drogi krzyża. Z egzekucji najgorszego typu. Ze śmierci potrafi wyciagnać Zbawienie ludzkości. Potrafi też uczynić świętego z tego, kto z determinacją zaprze się siebie i będzie się zbliżał do niego. Nawet tak jakoś nieudolnie. Ale dopuści promyki wiary… Przyjmie POCIESZENIE PANA. Bog potrafi wielkie zło przemienić w złoto. W Bibli ejst setki upadków człowieka które potem Bóg w przedziwny sposó wplata w hostorię zbawenia. Mimo, ze szatan bedzie powtarzał że to zmarnowany czas, że z tego już nic nie będzie, to jednak Bóg widzi inaczej i prowadzi mimo wszytko swój plan zbawienia świata do szczęśliwego finału – bo On już wygrał!

Nie ma się co bać. Bóg nigdy nie stracił i nigdy też nie straci kontroli nad światem. On tchnieniem swych warg może zakońćyć istnitnie Ziemi. Ani człowiek w swych złych wyborach, ani też szatan nie są w stanie Mu przszkodzić. PARUZJA NA PEWNO BĘDZIE! A człowiek ciągle babara się w NIEUFNOŚCI wobec Boga. Bóg zawsze grzesznika podnosi, przywraca godnośc, a nie upokarza, wytyka, każe się ukorzyć, spycha na margines!!! Bóg zawsze ciagnie KU GÓRZE!

Bóg przemienia grzech, pokiereszowane ciało, w ŻYCIE i CIAŁO CHWALEBNE! Ku chwale!  Nigdy nie odpłacaj grzesznikowi. Bo może jest o krok od rozpaczy. MIota się ostatkiem sił błagajac o miłosierdzie. Człowiek nie widzi ludzkiego serca i myśli. Nie wie w jakim stanie jest ten drugi. Nawet jak gra największego twardziela…

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moja, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszytko to co mam i posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszytko to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragne to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszytkim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

 

T4.08. Dobry Pasterz

01 poniedziałek maj 2023

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

(J 10, 11-18)
Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca”.

Jezus jest Dobrym Pasterzeem. Nie najemninikiem który ucieknie i zostawi swe owce na pastwę losu. Trwa przy swych owcach i buduje z nimi głęboka zażyłą więź. Jezus stwierdza, że dobry Pasterz oddaje życie za swoje owce… To daleko idące stwierdzenie. Ale Jezus mówi o nas – ludziach i o sobie Bogu. Pasterz pewnie broniłby swego życia i starał się minimalizować straty w stadzie. Jezus stanie pierwszy iodda życie by odgonić wilki.

Niezwykła jest też ogromną relacją między Pasterzem a owcami. Pasterzowi zależy na owcach ponadto On je zna i owce znają Jego. Żyją w głębokiej relacji.

To poznanie jest na wzór relacji Ojca i Syna. Relacji wzajemnej, duchowej i opartej na Miłości!

Jezus bardzo pragnie jedności i Jednej Owczarni. Takie ma zadanie od Ojca i ku temu wciąż dąży. Jezus podjreśla dziś że ON SAM oddaje życie za nas. Że nikt mu tego życia nie odbiera – on sam chce oddać życie z ludzi, by przynieść wolność od grzechu i jedność…

Ale ludzie ciągle chcą zawracać do niewoli prawa. Czasem woła prosta literę prawa zamiast wymagająca wysiłku szkołę Miłości i pracy duchowej. Taka postawę widać początkowo w rozmowie z Piotrem. Proste reguły. Jeszcze nieczyste i jesteś nieczysty. Kropka. A gdzie tu relacją do Boga, gdzie jest tu ta duchową więź Miłości że stwórcą… Ci ludzie jedzą nieczyste rzeczy – są z założenia nieczyści – więc nie ma sensu o nich walczyć…? Życie na stereotypach.

(Dz 11,1-18)
Apostołowie i bracia, przebywający w Judei, dowiedzieli się, że również poganie przyjęli słowo Boże. Kiedy Piotr przybył do Jerozolimy, ci, którzy byli pochodzenia żydowskiego, robili mu wymówki, mówiąc: „Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych i jadłeś z nimi?” Piotr więc zaczął wyjaśniać im po kolei, mówiąc: „Modliłem się w mieście Jafie i w zachwyceniu ujrzałem jakiś spuszczający się przedmiot, podobny do wielkiego płótna czterema końcami opadającego z nieba, który dotarł aż do mnie. Przyglądając mu się uważnie, zobaczyłem czworonożne zwierzęta domowe i dzikie, płazy i gady. Usłyszałem też głos, który mówił do mnie: „Zabijaj, Piotrze, i jedz!” Odpowiedziałem: „O nie, Panie, bo nigdy nie wziąłem do ust niczego skażonego lub nieczystego”. Ale głos z nieba odezwał się po raz drugi: „Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił”. Powtórzyło się to trzy razy i wszystko zostało wzięte znowu do nieba. Zaraz potem trzech ludzi, wysłanych do mnie z Cezarei, stanęło przed domem, w którym mieszkaliśmy. A Duch powiedział mi, abym bez wahania poszedł z nimi. Razem ze mną poszło też tych sześciu braci. Przybyliśmy do domu owego człowieka. On nam opowiedział, jak zobaczył anioła, który zjawił się w jego domu i rzekł: „Poślij do Jafy i sprowadź Szymona, zwanego Piotrem. On cię pouczy, jak zbawisz siebie i cały swój dom”. Kiedy zacząłem mówić, Duch Święty zstąpił na nich, jak na nas na początku. Przypomniałem sobie wtedy słowa, które wypowiedział Pan: „Jan chrzcił wodą, wy zaś ochrzczeni będziecie Duchem Świętym”. Jeżeli więc Bóg udzielił im tego samego daru co nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa Chrystusa, to jakżeż ja mogłem sprzeciwiać się Bogu?” Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: „A więc i poganom udzielił Bóg łaski nawrócenia, aby żyli”.

Gdy ludzie odnajdują drogę do wolności. Gdy zaczynają działać zgodnie z woła Boga pojawią się radość. Uwielbienie Boga. Taka sama radość zapanowała na świecie po Zmartwychwstaniu. Uwolnienie. W KONCU WOLNOŚĆ OD JARZMA GRZECHU!

Bóg pragnie nas zgromadzić w Owczarni, spokojnych, radosnych, pocieszonych. Daje nam Syna który nas wyzwala, daje i Maryję- Pocieszycielkę Strapionych. Każdy z nas żyję jeszcze przed ponownym przyjście Pana. Każdy jest narażony na grzech, jego skutki, na strapienie i smutek. Każdy potrzebuje pocieszenia. Bóg daje nam pocieszenie i pokój byśmy mogli innych pocieszać i prowadzić z powrotem do Owczarni.

Pocieszenie wymaga otwarcia się na łaskę Boga, której On pragnie nadobficue udzielać. Ale by przyjąć łaskę trzeba pozwolić Panu na to by ją dał. Trzeba być zwróconym w stronę Pana a nie plecami do niego. Zatem potrzeba Nawrocenia. Wejścia na drogę nawrocenia.

Prawdziwa pociecha przychodzi w przejściu przez grób. Na drodze Paschy. Droga ku pocieszeniu to długi proces w życiu człowieka. Proces obumieranie ale przede wszystkim powstawania z martwych w wielu obszarach życia. Proces pracy nad swym wnętrzem w którym narasta radość i pokój. Z Każdą nową wygraną. Z każdą nowa wypracowana cnotą. Z każdą pokonana pokusą i dniem spędzonym w Łasce Uświęcającej.

Tu nie chodzi o pychę podniesionego czoła – że to ja zwyciężam i jestem jak Bóg. Wręcz przeciwnie. O zachwyt, że wszechmocny Bóg tak mnie obdarowuje, chce mi towarzyszyć i służyć.

Szatan zrobi wszystko by znaleźć sposób oddalenia człowieka od tej radości. Namieszać. Tak jak w dzisiejszym czytaniu. Nie jedzą koszernie, nie odzieży tam! Gdyby posłuchali tej pokusy i nie drążyli dalej z otwartym sercem, to nie byłoby wybuchy radości opisanego na końcu tego czytania…! Wręcz przeciwnie utrwaliły by się stereotypy pogan i wzmagał strach przed nimi – tu nie ma nic wspólnego z radością i wolnością.

Reguły rozeznawania duchów mowią, że własnością złego ducha jest gaszenie radości i pokoju w człowieku. Jak się nie nawrócę, jak zostawę jakieś resztki grzechu w sercu to Gdy tylko przyjdzie gorszy czas. Gdy przyjdzie przygnębienie to Szatan zaraz zacznie to podlewać, by odrastało. By rosło na nowo.

Szatan uwielbia nieufność i stereotypy. Na tym można cudnie budować zło. Doprowadzić nawet do ludobójstwa i wojny! Pojawią się to wewnętrzne myślenie „NA PEWNO!” Na pewno on tak zrobi, na pewno on tak sobie pomyśli, na pewno tak będzie….! I włącza się system obronny i system strachu o budowania murów między mną i drugim człowiekiem. Bo na pewno on mi zagraża. Najlepiej byłoby go zlikwidować!

Jedyna droga to uciąć te myśli i zawrócić. Koniec! Nie! I wrócić do Mamy!

Weź Mamo I przyjmij całą wolność moją wolę moją pamięć I rozum. Weź wszystko to co mam I posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszystko to otrzymałem I Bogu przez Twe ręce pragnę tomoddac. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość I Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

 

 

T4.07. Znaleźć paszę żyjąc w obfitości

30 niedziela kwi 2023

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

(J 10, 1-10)
Jezus powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych”. Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił. Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich, owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości”.

Jezus jest BRAMĄ… kto nie wchodzi do owczarni przez chrzest, przez drogę naśladowania Chryztusa ale przychodzi by zarządzać owcami jak korporacją ten jest złodziejem i rozbójnikiem. To ludzie, którzy uprawiają bałwochwalstwo i stawiają siebie w miejscu Boga. Myślą że są w stanie oszukać Boga albo w swoim zagubieniu działają w ten sposób jakby chcieli Boga przechytrzyć….

Kto wchodzi przez bramę ten jest pasterzrm. Ten wchodzi przez Chrystusa. Owce znają go, a on zna owce. To pasterze dzialajacy w imieniu Jezusa. To są pasterze, którzy wyprowadzają owce na zewnątrz w świat niebezpieczeństw. Ale owce takiego pasterza słuchają i on dba by nim się tym owcom nie stało. Staje na ich czele a nie gdzieś z boku. Ochrania, osłabia, broni, troszczy się.

Owce idą z Pasterzem bo znają Jego GŁOS. ZNAJĄ SŁOWO i sposób mówienia Pasterza. ZNAJĄ GO. Podejmują wysiłek by poznać Pasterza. Całą głębia Królestwa Bożego polega na naśladowaniu RELACJi Trojcy na drodze POZNAWANIA Boga w relacji.

Jezus to bramą- przez Niego można bezpiecznie przejść. On też daje zapewnienie że idąc prze Niego człowiek znajdzie nasycenie. Znajdzie duchową paszę. Nie będzie chodził duchowo głodny i nie stanie się ofiarą rozbójników którzy przychodzą tylko kraść i zabijać.

Celem Jezusa jest to by owce miały życie i miały je w obfitości.

Pasterz wchodzący przez Bramę głosi Kerygmat, czyli orędzie Paschy. Złodziej będzie głosił samego siebie. Jezus powie też że Jego Ciało to świątynia. Że ludzie ja zburzą a Bogw  3 dni odbuduje. My wszyscy przebywamy w NIM. Przechodzimy przez Bramę Owczarni, Bramę Świątyni by schować się w jej bezpiecznych murach. To wszystko dzieje się w przestrzeni ducha!

Faryzeusze oskarżali Jezusa że chce zburzyć świątynię Jerozolimską w 3 dni… On jednakże mówił o tym że ta świątynia w Jeruzalem to tylko symbol prawdziwej świątyni, którą jest On sam. Bo prawdziwi czciciele oddają Bogu część w Duchu i Prawdzie (budynek to rzecz wtórna i nie o budynek tu chodzi)

W świątyni ciała Pana Bóg dokonał dzieła Zbawienia. Ta świątynia została pokiereszowana, zdewastowana i zbeszczeszczona aby trzeciego dnia odrodzić się nową… niezwykła cechą świątyni Ciała Jezusa jestto, że to Jego Ciało przez Wcielenie jest ciałem ludzkim. Zatem to Ciało ludzkie także zmartwychwstało by potem zasiąść na tronie w Niebie.

Bóg stał się niezwykle bliski człowiekowi poprzez Wcielnie, ale przeszedł przez gehennę by zaprowadzić nas do Nowego Przymierza… to jest właśnie droga przez Bramę Owczarni. Droga naśladowania Pana które prowadzi przez cierpienie do radości Paschy.

Owce znają głos pasterzy którzy głoszą Kerygmat. Bo oni nie głoszą nauki ale głoszą wydarzenie. Całe dzieje Apostolskie to pokazują. Tu jest ciągłe wracanie do OSOBY Chrzystusa.Nie ustanawianie nowych zasad, zakazów, nakazów. Jest wyjaśnianie na czym polega Relacja Miłości do której wzywa Pan.

Owocem głoszenia osoby jest Nawróceniem i Chrzest. Często w głoszeniu Ewangelii opisanym w Dziejach pojawią się ten sam schemat. Apostoł mówi o Jezusie o wydarzeniu i Osobie, a potem wylewa się duch i pociąga słuchaczy do chrztu z wody lub Ducha.

(Dz 2, 14a. 36-41)
W dzień Pięćdziesiątnicy stanął Piotr z Jedenastoma i przemówił donośnym głosem: „Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem”. Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca i zapytali Piotra i pozostałych Apostołów: „Cóż mamy czynić, bracia?” Powiedział do nich Piotr: „Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz”. W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: „Ratujcie się z tego przewrotnego pokolenia”. Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.

Dla złodzieja przychodzącego do owczarni krzyż to głupstwo i zgorszenie. Nie ma sensu… nie daje bogactwa bo jest totalnym ubóstwem, nie daje władzy ani sławy bo jest totalnym posłuszeństwem Ojcu i pokorą.

Pań zostawia nam doświadczenie Paschy w każdej Eucharystii… „głosimy śmierć Twoją Panie, wyznajemy Ywoje Zmartwychwstanie”  To tam uczymy się jak przechodzić przez Bramę a nie przeskakiwać przez płot za złodziejami. Tam gdzie zamiera Eucharystia, tam zamiera powoli Kościół. Ludzie się gubią. Dają się porozrywać złodziejom przychodzącym do Owczarni….

Ścieżka widąca przez Bramę Owczarni to „Droga Krzyzowa”. Droga wytrwałego zmagania się z grzechem.i samym sobą by być podobnym do Pana.

(1 P 2, 20b-25)
Najdrożsi: To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia. Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami. On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu. On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu, który sądził sprawiedliwie. On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości – Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni. Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych.

Weź Mamo I przyjmij całą wolność moją, wolę moją pamięć I rozum. Weź wszystko to co mam I posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszystko to otrzymałem I Bogu przez Twe ręce pragnę to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość I Łaskę a one w zupełności mi wystarczą

T4.06. Ojciec i Syn

29 sobota kwi 2023

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

(Mt 11, 25-30)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

Jezus uwielbia Ojca za to, że jako drogę poznania wybrał pokorną prostotę serca. Wręcz podkreśla, że wiele rzeczy jest ZAKRYTYCH przed mądrymi i roztropnymi a OBJAWIONE jest ludziom prostego serca.

Bóg tak uczynił bo tak chciał – tak mi się podobało. To było zgodne z Jego naturą – z Miłością. Nie zrobił tego że względu na człowieka ale że względu na swoje Imię – Miłość. Inaczej człowiek zacząłby się pysznić że stoi w centrum starań Boga. Że rzeczy dzieją się że względu na czlowieka. A tymczasem Bóg ingeruje w całkowitej swej wolności – zgodnie ze swoimi pragnieniami… On jest Bogiem a nie kumplem którego można do czegoś przekonać, nagiąć…

Jezus nie otrzymał spadki, części, przydziału. Jezus dostał PEŁNIĘ Bóstwa – dostał WSZYSTKO od Ojca.

Drogą do poznania Ojca jest Syn. Boga Ojca pozna tylko ten, któremu Syn zechce objawić. Tylko ten! I Jezus od razu pokazuje drogę poznawania Ojca. To nie czytanie książek, to nie wykłady, oświecenie umysłu… Jezus od razu po słowach o Poznaniu Ojca przez Syna wskazuje na to by uczyć się od Niego. Ale uczyć się trudu i drogi przez Kalwarię. Wytrwałej pokornej i cichej drogi na szczyty Golgoty. Jezus wzywa do siebie obciążony i ubrudzonych by nałożyć na nich Jarzmo! Ale to jest jarzmo Miłości. Prawo i przykazania Miłości. Obmycie nóg, służba najsłabszym, troska o drugich. To jest jarzmo wysiłku o to by na Ziemi zapanowało Królestwo Boga… To jarzmo jest lekkie i słodkie.

Jarzmo PANA daje ukojenie dla dusz. Dla dusz szarganych egoizmem i grzechem. Drogami anty-miłości. Dusz które są wykreowane przez Boga na obraz i podobieństwo Miłości- jeśli  nie idą tą ścieżką to są pelne  niepokoju i niezaspokojenia.

Pań prowadzi nas ku przełomowi. Od smutku ku radości. Od śmierci do życia. Jezus pokazał nam na nowo drogę do Ojca. Objawia nam na nowo Ojca. Ojca którego oglądaliśmy w Raju ale z czasem zatraciliśmy Jego oblicze…

Jego uciemiężone, poranione, pokiereszowane skutkami grzechu ciało zostało odkupione. Zyskało niesamowitą postać po Zmartwychwstaniu. Miłość wytrwała do końca i zwyciężyła. Pan jest Cichy i Pokorny sercem. Na krzyżu milczał wobec oszczerstw. Nie było armii. Nic z triumfalizmu ludzkiego. Zapadła cisza Wielkiej Soboty i gdzieś tam e mroku nocy On powstał z martwych.

W Jezusie wszystko jest uzdrowione. Wszystko zyskuje swoją nową postać. Nowe Narodzenie! Już nie człowiek z gliny ale Ciało Przebóstwione!

Weź Mamo I przyjmij całą wolność moją wolę moją pamięć I rozum. Weź wszystko to co mam I posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszystko to otrzymałem I Bogu przez Twe ręce pragnę to powierzyć. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość I Łaskę a one w zupełności mi wystarczą

T4.05. Chleb Życia

28 piątek kwi 2023

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

(J 6,52-59)
Żydzi sprzeczali się między sobą mówiąc: „Jak On może nam dać swoje ciało na pożywienie?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i pije krew moją, trwa we Mnie, a Ja w nim. To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.

Ta mowa była rzeczywiście niezrozumiałą i trudna do przyjęcia dla żydów. Oni nie mieli takiej wiedzy o Zmartwychwstaniu jak my. Tam nie było jeszcze ostatniej wieczerzy, wylania Ducha. Nie było zalążka Kościoła…

Tam, gdzie w Słowie Boga nie ma paradoksu, gdzie idzie bardzo łątwo z przebrnięciem przez Słowo należy być co najmniej ostrożnym…! Bóg jest ponad ludzki umysł. Jego drogi są ponad nasze zamysły i drogi. Stąd rodzące się paradoksy… Prawdy wymagające wejścia na drogę WIARY.

Pytanie tak na prawdę o RELACJĘ. Jeśli kochasz, ufasz drugiej osobie, wóczas go słuchasz… Starasz się wejść w to co mówi, nawet gdy pierwotnie wydaje się to być sprzeczne z rozumem.

Jezus przyszedł OBJAWIĆ OJCA… Bo my przez grzech, od upadku pierwszych rodziców – tracimy OJCA z oczu. Opuszczamy świat jedności i idziemy na niebezpieczne, śmiertlenie niebezpieczne bezdroża. Ojciec ciagle nam towarzyszy – ale my wszytko cchemy sami. Sami ogarnąć. Sami zrozumieć. Sami wyjaśnić. Sami zapanować…

I tak samo SAMI Z SIEBIE chcą stanowić żydzi z Ewangelii. Chcą zaprzeczyć Słowu Jezusa. W ich pytaniu można wyczuć próbę podstępnego wyśmiania i zaprzeczenia temu co mówi Jezus. Choć jest tez w tym pytaniu pewien element zaskoczenia i zaciekawienia…

Jezus zaś wyjaśnia że chce nas doprowadzić na nowo do RADOŚCI RAJU. Do jedności z Ojcem. Pojednać. Tak jak Jezus żyje przez Ojca, tak i my, którzy przyjmujemy Jego Ciało, bedziemy żyli przez Jezusa. A Jezus żyje w MIŁOŚCI, kochany PRZEZ OJCA… Jezus obiecuje nieprawdopodobne łaski, dary. Życie na wieki.

I Bóg działa właśnie tam, gdzie wydaje nam się to najbardziej absurdalne. W zapieczętowanym grobie dokonuje dzieła Zbawienia. W cuchnącym żlobie przychodzi na świat. W łonie dziewicy się poczyna. A teraz mówi, że nas nakarmi swoim ciałem!!! Drogi Boga nie są drogami człowieka. Zbawia świat milcząc na krzyżu. Nie mogąc ruszyć ręką i nogą. Wyszeptujać zaledwie kilka zdań!

Bóg daje radość, ale też jest Bogiem WYMAGAJACYCM od człowieka. CHoćby nikt nie wymagał, ON BĘDZIE WYMAGAŁ. Wymagał pracy duchowej. Wymagał Wiary. Wymagał przełamania się w sakramencie pokuty. Nie tak jak świat – tylko to co łatwe, przyjemne i proste. Bóg chce byśmy podjęli trud, bo to najwartościowsze musi kosztować… Bóg chce byśmy wiedzieli, zę życie wieczne ma nieprawdopodobną wartość, byśmy rozumieli ze to kosztuje wiele i byśmy nie lekceważyli tej drogi. Nie skakli z łaski uświęcajacej w grzech – bo to za darmo! On to robi z Miłosci dla nas. Kocha nas, dlatego wymaga. Bo Miłość WYCHOWUJE.

Radość Raju, Radość Boga jest przez ten wysiłek głęboka. Zakorzeniona w sercu. To nie powierzchowna wesołkowatość. Głupkowatość. Farsa. To głęboka paschalna radosć, nawet jak po policzkach płyną gorzkie łzy skruchy i żalu… Ta radość jest trwałą mocna i stabilna. Bo dusza Karmi się pokarmem nieprzemijającym. Ciałem Pana. Zmartwychwstałym. Przepełnionym paschalną radoscią.

Jezus daje nam Siebie nie ze względu na nas, byśmy się nie pysznili, ale ze względu na OJCA i na IMIĘ OJCA! Dlatego im bardziej pokorne jest serce człowieka, im bardziej posłuszna jest osoba i im bardziej ubogie i puste są ludzkie ręce, tym więcej Bóg może tam włożyć swej łaski.

W Bogu jest wyjaśnienie. Tylko w Bogu, przedzierajać się przez sałony WIARY można odnaleźć odpowiedzi na te zawiłe i trudne prawdy. Można przejść z NOCY do Światła. Z Niezrozumienia do przyjęcia z wiarą tego co niezrozumiałe – bo przekracza ludzki umysł. Bo BÓG JEST WIĘKSZY OD NAS. Nieskończenie większy – i nie da się Go pojąć ludzkim umysłem.

O zaiste koneiczny był grzech Adama – śpiewa kościół w Exultet. Ale jak to. Bogu nigdy nic się nie wymknęło spod kontroli. Bóg dopuścił ten grzech, by doprowadzić do Wcielenia i Zbawienia. Błogosławiona wina… To można pojać tylko przez pryzmat WIARY i POKORY i MIŁOŚCI. Inaczej człowiek utknie w paradoksie i będzie się kręcił w kółko.

Istotnym pytaniem chrześcijaństwa będzie zawsze nie JAK, ale KTO i OD KOGO!!!

OD OJCA PRZEZ SYNA W MOCY DUCHA….

i te prawdy przyjmuje się sercem…

Wina jest szcześliwa BO ZGŁADZIŁ JĄ KTO! – SYN BOGA. Tylko cała sentencja czytana razem daje wyjaśnienie. WYchodząc od OSOBY, do wydarzenia… Nie na odwrót…

 

 

 

OW21.06 Matka Miłosierdzia

11 niedziela kwi 2021

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Rekolekcje Paschalne, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , ,

Niedziela Miłosierdzia. NIeprawdopodobna obietnica. Kto przystąpi do sakramntu pokuty i pojednania i przyjmie pokarm Eucharystyczny ten będzie miał darowane wszelkie winy i kary. RESET duchowy. Komplteny reset….

Dlaczego tak mało ludzi z niego korzysta. Czysta karta. Ogłoszenie, że ejstem duchowym bankrtem. Że nazbierałem w swym zyciu tyle win i kar. Udanie się do Banku Bożego Miłosierdzia i nowe rozpoczęcie. Od zera…!

Problemem ne jest Bóg, który rozpatruje każy wniosek pozytywnie. Probleem jest człowiek który nie wierzy ze tak się może stać, który nie przychodzi. Nie przychodzi bo wierzy rozpaczy i strapieniu duchowemu, które go ogarnia. Potrzeba pośrednika, pośredniczki. Człowieka który uwierzył i może nam pokazać, że tak się dzieje. Maryi. Matki Miłosierdzia. Ona całe życie była bez grzechu. z czyściutką bielutką kartą i została Królową Świata.

Każdy z nas potrzebuje uwierzyć. Każdy potrzebuje tego niezwykłego pocieszenia od Boga. Przełamania tego strapienia które rodzi się gdzieś na głębinach świadomosci i sumienia zasypanego grzechami i rezygnacją z walki. Człowiek uświadamia sobie że jest grzeszny ale także ż jest słąby… Ale nie o ludzką siłę tu chodzi. człowiek zawsze będzie zbyt sąby sam w sobie. Chodzi tylko o świadomą decyzję, zęby to Matka zaprowadziła mnei do Ojca Niebieskiego. Żeby była moją przewodniczką… Wystarczy akt woli człowieka… I zaufanie Mamie. Ona zaprowadzi, wyprosi potrzebne siły i łaski.

Matka przede wszystkim da sercu człowieka POCIESZENIE ZMARWYCHWSTANIA i nadzieję miłosierdzia. Ona pocieszała kościół pierwszych tygodni, mimo, że zabili Jej dziecko! Jezus pociesza zalęknionych Apostołów, gdy do nich przychodzi – uczy ich nowej swojej obecności. Wszyscy zgrzeszyli i potrzebują miłosierdzia i za wszystkich nas Jezus oddał życie.

Pusta karta! Człowiek potrzebuje nawrócenia by mógł na nowo z podniesionym czołem, z rozradowanm obliczem wędrować w stronę Raju – niebiańskiego tronu! Iść już nie w pysze, ze sam sobie poradzi ale w godności i pokorze dziecka Boga. Upaść w zachwycie na kolana gdy słyszy od JEzusa, ze to On, Jego Zbawca i Stwórca przyszedł służyć człowiekowi…!

Najmilsi: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził; i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, kto życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A któż zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą. (1 J 5, 1-6)

Pociech wymaga tego przejscia. Przez apogeum smutku i załamania grzechem, przez śmierć dla starego swiata aż po poranek Zmartwychwstania, nowe życie, nowy wschód Słońca. Wszystko rodzi się ze chrztu. Człowiek wszystko dostał za darmo. Na nc nie zapracował. Niczego nie kupił. O nic z Bogiem sie nie targował. NIE MA POWODU BY SIĘ pYSZNIĆ! TO JA JA JA TO OSIĄGNĄŁEM… Może się zdumieć i zachwycić DAWCĄ!  ZAchwycić się MIŁOSIERDZIEM jakiego od Boga doznaje!

Druga strona medalu jest taka, że szatan będzie czynił wszystko by człowiek nie przeżył tego duchowego resetu. By człowiek trwał w smutku, by nie zawrócił. Niestety człowiek MIERZY BOGA SWOJĄ MIARĄ. Ja nie potrafię przebaczyć temu człowiekowi. Ja się zemszczę. Ja bym w życiu nie podał mu ręki… I tak myślimy o Bogu. Że będzie się mścił, że nam nie odpuści nie przebaczy…! SZatan tak właśnie dręczy człowieka i prowadzi ku rozpaczy. Człowiek ciagle próbuje swoją miarą. Jakoś zbadać Boga. Sprawdzić, czy przypadkiem nie jest on jednak ludzki w swych zachowaniach. Tak jest od pierwszej pokusy… „A czy przypadkiem Bóg…!!!” To zrobił szatan – zasiał wątpliwość… I człowiek za tą wątpliwością poszedł ku swej zgubie…

A ZE SWĄ WĄTPLIWOŚCIĄ TRZEBA PRZYJŚC DO JEZUSA – JAK TOMASZ!!!!

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana!” Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego. (J 20,19-31)

Szatan będzie robił wszystko by budować niedowiarstwo, wątpliwości, by paraliżować ludzką radość i entuzjazm ze Zmartwychwstania, z nawrócenia i nowego życia. Entuzjazn który pokazuje dzisiejsze pierwsze czytanie jest nieprawdopodobny. Bije z niego niesamowita radość ludzi nawróconych. Nie potafią go wyrazić. Robią więcej niż od nich się wymaga. Idą aż załkowite zawierzenie Bogu. Oddanie wszystkiego co mają i posiadają na służbe Bogu. Tak wielka radosc przepełnia ich serca – a radosnego dawcę miłuje Bóg. Są SZCĘŚLIWI!!! I nikomu nie dzieje się żadna krzywda. Nikt nie płąwi się samotnie w diamentah. Ale nik też nie głoduje, nikomu nic nie brakuje. Ale są RAZEM. We wspólnocie. W bliskości. Serce przy sercu.

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby. (Dz 4, 32-35)

Trzeba wyrywać wszelkie chwasty grzechu. Perwsze źdźbła, gdy tylko wybiją się z gleby naszego serca. Pracować nad swym duchem. BO inaczej szatan je podleje pokusami i wyrosną na potrężne krzewy, które będzie trzeba karczować piłą spalinową. A człowiek małe źdźbłą wyrwie z łatwością. Wykopanie wielkiego korzenia nałogu, przywiązania do grzechu wymaga ogromnej determinacji i siły…!

Szatan buduje na NIEUFNOŚCI i PODEJRZLIWOSCI wobec Boga. Zawsze ten sam schemat jak Raju, ta sama metoda. Człowiek zaczyna sobie mówić bzdurne „NA PEWNO”.

Na pewno Bóg mi tego nie wybaczy.

Na pewno mnie za to ukarze.

Na pewno da mi popalić za to!

Człowiek zaczyna mierzyć Boga swoją miarą…

I potem modli się. Wybacz mi Ojcze, tak jak ja wybaczyłem tym, którzy wobec mnie zgrzeszyli! Naucz się miłosierdzia a sam zrozumiesz jak miłosierdzia Boga dostąpić. Zmienisz swoe podejście do rpzebaczenia i sam otworzysz się an przebaczenie.Gdy pojawiają się pokusy trzeba od razu zawróćić i wgramolić się na kolana u Mamy.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wole moją, pamieć i rozum, weź wszystko to co mam i posiadam, z ręki Ojca ot wszystko pochodzi. Ty Mamo tym wszystkim rozporządzaj według woli Ojca. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę, a one w supełności mi wystarczą.

OW21.04 Ogłosić

09 piątek kwi 2021

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Rekolekcje Paschalne, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

By móc odkryć działanie Pana trzeba przejść samemu przez jakiś grób, przez jakieś niepowodzenie. Może właśnie niepowodzenie w dziedzinie którą doskonale znam. W tym, na czym polegała większość mojego dotychczasowego życia po to, by Pan zrodził mnie do czegoś nowego. By z rybaka na jeziorze, który całe życie doskonalił fach łowienia ryb, Jezus przemienił mnie w rybaka dusz:

Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał (J 21,1-14)

Głoszenie tego orędzia  – orędzia Wielkanocy polega właśnie na tym, by ukazać ludziom w codzienności ich życia – „To jest PAN!”. Pokazać ludziom, że Jezus przyszedł.

W świątyni swego ciała Jezus pokazuje największe cuda. Została zburzona a On ją odbudował w 3 dni. Uczniowie zrozumieli co to znaczy dopiero po Jego zmartwychwstaniu. Ale trochę im to zajęło. Jezus się ukazywał, a oni wracali do starych zajęć. Pokazywał się – a oni nie dowierzali. Przenikał przez drzwi. Rozmawiał z nimi, a oczy ich były na uwięzi – jednak SERCE PAŁAŁO. To nowa forma obecności i nowa forma świątyni – DUCHOWA FORMA!

Jezus stał się nam bliski. Przez WCIELENIE przyjął na siebie ludzkie ciało i ograniczenia. PRZEZ swą Paschę – Mękę i Śmierć – odwrócił skutki grzechu i pokazał drogę do nowego STWORZENIA. I od tej garstki Apostołów i uczniów rozpoczął budować kościół. Od ziarenka do miliardów. Przygotowywał ich najpierw do głoszenia wysyłając po dwóch tam, gdzie sam zamierzał przyjść. Do dziś to czyni przez nas. Posyła nas tam, gdzie sam chce przyjść. Małe wspólnoty. Małżeństwa. Po Zmartwychwstaniu rozsyła ich w nowy sposób – umocnionych Duchem Świętym na połów ludzkich serc. Będą głosili Zmartwychwstanie – przełom – zmianę świata i ludzkich perspektyw. Piotr napełniony Duchem będzie wołał w Pięćdziesiątnicę. Będzie mówił o wydarzeniu. O Zmartwychwstaniu. Nie będzie głosił żadnych wywodów teologicznych – opowie po prostu o wydarzeniu! Prosto i konkretnie.

Jezus został umęczony. Jest Mesjaszem. Umarł za nas i Zmartwychwstał. My jesteśmy tego świadkami. My uczestniczyliśmy w tym wydarzeniu – jesteśmy naocznymi świadkami….

Tłumy pytają – co mamy zatem zrobić….

Uwierzcie i ochrzcijcie się! A otrzymacie w darze Ducha Świętego.

A kto uwierzy w Jezusa i się ochrzci ten będzie Zbawiony!!!

Nic więcej nie mamy do przekazania poza Ewangelią. To wszystko co Kościół ma do głoszenia. I głosi to sprawując pamiątkę tego wydarzenia w Eucharystii. A ponieważ w centrum tego głoszenia jest krzyż trzeba się przygotować na sprzeciw. Bo krzyż to znak sprzeciwu. Nikogo nie można nawracać na siłę. Dla jednych będzie to głupstwo, dla innych zgorszenie, a dla części źródło nawrócenia i nowego życia!!!

My głosimy Z-MAR-POWSTANIE. Powstanie z martwych. Czyli przejście przez śmierć do nowego życia. Nawrócenie. Wymiarem tej drogi jest MIŁOSIERDZIE i SAKRAMENT POKUTY! Wymiarem jest każda Eucharystia. (1 Kor 11) Ilekroć spożywamy chleb i pijemy krew, tylekroć śmierć Pańską głosimy aż On przyjdzie.

I tak się dzieje po Podniesieniu: „Głosimy śmierć Twoją Panie, wyznajemy Zmartwychwstanie i oczekujemy przyjścia w chwale”. Wychodząc z Eucharystii w świat, umocnieni tym pokarmem powinniśmy nadal głosić tak samo… Głosząc KOGOŚ – powinienem Go znać. A poznaję go przez Słowo i Eucharystię… Wszelkie głoszenie rodzi się więc z Eucharystii!

Wyrazem tego głoszenia jest zatem:

  • Przeżywanie cierpienia zanurzonego w krzyżu Pana
  • odrzucenie grzechu i życie w łasce
  • odrzucenie zła i życie w pokornej, ubogiej miłości czynnej
  • praca duchowa i rozwijanie się ku dobremu
  • pełnienie uczynków miłosierdzia i miłości

To jest owocujące głoszenie Ewangelii – bo wzywa do zadawania pytań i do naśladowania. Zobaczcie jak oni się miłują- skąd oni to mają. Tak byli ewangelizowani pierwsi chrześcijanie.

Głoszę Chrystusa gdy noszę w sobie jego umieranie, jego wytrwałą drogę na szczyt Golgoty. Gdy powstaję po upadkach i z grobu duchowej śmierci.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją wolę moją pamięć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z ręki Boga to wszystko pochodzi i Jemu pragnę to oddać przez Twoje matczyne ręce. Ty, która znasz wolę Boga, rozporządzaj tym wszystkim według Jego woli.

Przynieś mi tylko miłość i łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

 

OW21.02 Przełom

07 środa kwi 2021

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Rekolekcje wielkopostne, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , ,

Wielkanoc. Katolicy świętują cały tydzień jedno święto. Cały tydzień to jedna wielka Wielkanoc.

Tak niezwykła jest wymowa tego święta i wydarzenia które celebrujemy. Te święto – ta oktawa, te dni mają prowadzić do radości i ku radosci.

Św Ignacy będzie w uwagach radził na ten czas i na kontemplacje IV tygodnia ćwiczeń, by wykorzystywać wszystko co przyczynia się do radości – i promienie słońca i spacer, i płatki śniegu. Wszystko co spryja radowaniu się w Panu i Stworzycielu człowieka. ZAleca poszukiwać bodźców radości. Szczęściem Pana są ludzie, których odkupił. Należy więc także radować się ludźmi wokół. Tak bardzo otrezba śwaitu udręczonemu pandemią daru Wielkanocy. Cudu Wielkanocy. Nawet w przestrzeni ducha św. Ignacy zaleca radość. Zamaist Drogi Krzyżowej wejść w kontemplację Chrystusa Eucharystycznego w Adoracji. Odmówić Duszo Chrystusowa. Zachwycić się przemianą i Zmartwychwstaniem które jest owocem tej męki i czasu przedzierania się na szczyt Golgoty.

Te święta są po to by stać się w pełni Chrześcijaninem – rozradowanym człowiekiem, bo mój Pan i zbawca ZMARTWYCHWSTAŁ. A Ta radośc będzie jak magnes pociagała innych ludzi do Boga. Dokonał się cud. W mroku i ciemności, w grobie. Tam gdzie już nic nie mogliśmy się spodziewać, tam pojawia się życie. Zadziwić się jak uczniowie idący do Eamus. NIE SPODZIEWAĆ SIĘ. A JAK SIĘ SPODZIEWAŁEM i ZAPLANOWAŁEM, to zachwycić się przemianą. pobiec trasę, którą przechodziłem cały dzień i wrócić do najbliższych by się z nimi dzielić radością. Tego ma dokonać w nas ten czas – w głebi naszego ducha:

W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało. Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli. Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały? I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba. (Łk 24,13-35)

Jezus otworzył drzwi. KRólestwo jets otwarte. Drzwi do Nieba otwarte. Piekło jęczy zamknięte i przegrane. Chyba zę ktoś sam chce z własnej woli tam pójśc – do przegranych i oszukujących swą potęgą złych duchów – to może to niestety uczynić w swej wolności.

Bóg, który wydaje się spać odpowiada eksplozją. Wydarzeniem całych dziejów. Wołano do JEzusa „zejdź z krzyza” a On wytrwał do konca. Aż po śmierć. Nie zszedł z krzyża. Ale PO ŚMIERCI wyszedł z grobu, NOWY, PRZEMIENIONY!!!! Dokonał daleko więcej niż to do czego był kuszony. Szatan w ostatnim skowycie próbował wrócić do pokusy z pustyni. Z 40-dniowego postu Jezusa. Skocz z rogu świątyni, czyli zejdź z krzyża – zrób coś wow! Zrób jakiś efektowny znak. Albo olej tą drogę, zawróć, uczyń z tego kamienia chleb… Kusił też mocno poprzez sądy. Ukłoń się człowiekowi, ukłoń się Arcykapłanom, zaprzyj swej wiary, ukłoń się rzymowi i ocal swe życie… Jezus wytrwał do końca i pozwolił Bogu na dokonanie prawdziwego cudu. Nie uwierzył kłamliwym i mało wartym obietnicom szatana.

Jezus daje się poznawać z niezwykły sposób. Przez 50 dni uczy uczniów swej nowej – duchowej – obceności w świecie. Ukazuje się upełnie nowy!!! Znó Bóg w paradoksie. Nie pojawiaja się rydwany z Archaniołami. Nie najeżdżają i nie wycinają w pień przeciwnikó Pana. Nie uderza wielki wicher, ogień czy siarka na Jeruzalem. Wręcz przeciwnie. Nawet JEzus nie pojawia się w świątyni na samym środku pośród tłumów zgromadzonych po święcie Paschy. Wręcz przeciwnie. Ukazuje się tak dyskretnie, cicho. ojawia się na moment i znika. Rozmwiają z Nim, ale Go nie poznają!!! Nie pozwala się dotykać Magdalenie. Robi tyle ile trzeba by człowiek mógł zdecydować. ODwala kamień od grobu, by kobiety mogły wejść i porozmawiać z Aniołem…

Jezus przywraca NADZIEJĘ!!!

Nowy Adam wyciaga Ojca Adama z grobu. W Raju było pierwsze Stworzenie i zaczął się Stary Tstament. Tu jest Nowe Stworzenie przez chrzest i realizuje się NOWY TESTAMENT! Jezus woła do Adama – wyjdźmy stąd, chodźmy. Oto wszystko ejst NOWE. Jezus tak woła do każdego człowieka. Z ogromną Miłością, czułością, szacunkiem do wolności człowieka, do wyborów człowieka.

Jezus nikomu nic nie wyrzuca. Wręcz przeciwnie. Chce zgromadzić. Jest niezwykłe to słowo, które wypowiada Anioł do niewias które przyszły do grobu. Powiedzcie Apostołom i PIOTROWI…. Specjalnie woła Piotra po imieniu. Wie, że Piotr zgrzeszył, zdradził i może nie chcieć przyjśc. Dlatego kieruje do niego szczególne zaproszenie – IMIENNE!!! Jezus raduje się że odzyskał człowieka i przebóstwił i nei chce nikogo stracić! Żadnej duszy. Nic nie wyrzuca, ale też szanuje ludzką wolność.

Niezwykłe, żę Jezus już nie prowadzi człowieka tylko z powrotem do Raju ale NA TRON NIEBIESKI. Godzina czytań z Wielkiej Soboty o tym wlaśnie mówi tak plastycznie. Już wszystko gotowe. Troy gotowe. Sale gotowe. Czas zasiąść na tronach i KRÓLOWAĆ.  Tu już nie ma stworzenia z gliny ale zrodzenie z wody chrztu i z Ducha Świętego. Zupełnie inny wymiar. głębszy. Bardziej związany z duchem z Bogiem. Wprowadza nas w swoja anturę Boga-Człowieka. Dodaje w jakiś niesamowity sposó udział w tym pierwiastku boskim swej natury.

Trzeba się zanurzyć w Panu, prosić o Ducha i łąske przeżycia głebi tego prełomu w sercu. Przełomu Paschy w samych głębinach serca. Doświadczenia tej nieamowitej radości. By zakiełkowała w moim sercu RADOSNA NOWINA!!! Radość która wiele kosztowała, która zrodziła się z męki, cierpienia Pana, z krzyża Chrystusowego, z grobu. Jeśli radosć ma być prawdziwa – musi przejsc przez krzyż, musi być ukrzyżowana. Przepełniona pokorą ubóstwem i posłuszeństwem wobec Ojca.

Matko Najświętsza weź i przyjmij całą wolność moją wolę moją pamiec i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z ręki Boga to wszytko pochodzi i jemu to rpagne oddać jako wyram mojej miłości. Ty Mamo tym wszystkim rozporądzaj według woli Boga. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a ona w zupełności mi wystarczy.

 

OW21.01 Orędzie radości

06 wtorek kwi 2021

Posted by in 01. Zmartwychwstanie, Rekolekcje Paschalne, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

Trwamy w oktawie Wielkiej Nocy. Ta Wielka Noc rozpoczęła się po zmierzchu w Sobotę. Świętowanie Zmartwychwstania zaczyna niezwykły hymn Exultet. Hymn który zwiastuje wielką radość.

Radość, która tak bardzo jest dziś potrzebna ludzkości. Wszystko jest ograniczone, stłamszone, niepewne, szare, pozbawione uśmiechów, z ustami zakrytymi maseczkami, ze strachem o jutro. Orędzie Zmartwychwstania jest bardzo potrzebne swiatu dziś.

Bóg działą w niezwykły sposób, przez wiarę,a tam gdzie wiara, tam są paradoksy i kontrasty. Bóg najwiekszą radosc wyprowadza z egzekucji krzyża i ciemności grobu. Z miejsc, gdzie kompletnie nie można się tego spodziewać. Tak jak w błogosławieństwach wychwala anty-wartości. Pokazuje, zę w tej prestrzeni gdzie nie można się spodziewać nic dobrego, tam gdzie są łzy, ucisk, walka, smutek, nezrozumienie, tam jest BŁOGOSŁAWIEŃSTWO – czyli szczeście. Tak i tutaj w Zmartwychwstaniu – na śmietniku za maistem, w egzekucji, krwi, ranach, śmierci, łzach, grobie, w mrokach nocy jest potężna radość. Bóg przyszedł na swiat w mroku nocy. Aniołowie zwiastowali radosć wielką pasterzom w wiosce. Król Wszechświata, Mesjasz, Zbawca, urodził się w stajni… Paradoks i kontrast….

To jest klucz Boga dla nas – jak i GDZIE GO POSZUKIWAĆ!!!

Paradoksalnie włąśnie tam gdzie jesteśmy ebz-silni. GDzie sobie nie radzimy – gdzie nie mamy włądzy. Nikt z nas nie ma włądzy nad długością swego życia. Nie może dodać do niego nawet minuty. Tam gdzie nie radzimy sobie ze sobą, ze swym, życiem tam, gdzie jest grób i mrok – tam włąśnie przychodzi Anioł i zwiastuje wielką radość.

Jeśli pojawia się paradoks, kontrastm jeśli bezsilnosć człowieka, nieraz mrok – to tam właśnie rpzychodzi Bóg. Jeśłi coś nie ma w sobie paradoksu, kontrastu, jeśli tak łątwo przychodzi z ludzkichs sił i starań to jest co najmneij podejrzane duchowo.

Gdy już człowiek krzyczy – BÓG UMARŁ, KOŚCIOŁY PUSTOSZEJĄ, KSZIĘŻA ŁAMIĄ NAJBARDZIEJ PODSTAWOWE PRAWA, GDY WYDAJE SIĘ, ŻE PRZYCHODZI ŚMIERĆ, to właśnie wtedy na tym śmietniku za miastem zaczyna rodzić się coś NOWEGO!

Przychodzi głos z góry – OGŁASZAM WAM RADOŚĆ WIELKĄ. Jezus nie potrzebował odsuwać kamienai od grobu. On przecież przechodził przez zamknięte drzwi – ze skałą też by sobie poradził. Bó odwalił kamień dla świadków, zeby im pokazać pusty grób, i chusty i pozwolić im spotkać Anioła.

I to nie ZE WZGLĘDU NA CZŁOWIEKA!!!! Żebu człowiek sie nie pysznił. Bóg chce pomóć człowiekowi wejsc w radość, która dzieje się ze wzgledu i dla chwały IMIENIA BOGA. Najbardziej solidny fundament i powód jaki może być – chwała BOGA. Czyli MIŁOŚĆ, WIERNOŚĆ I NIEZMIENNOŚĆ. Wszystko przeminie, ale ON NIE PRZEMINIE!

IM BARDZIEJ JESTEM NĘDZNY, A MOJE RĘCE SĄ PUSTE, TYM BARDZIEJ BÓ CHCE JE NAPEŁNIĆ. TY BARDZIEJ SĄ POJEMNE NA NIEGO – POJEMNE POKORĄ – WIĘC MOŻE JE NAPEŁNIĆ. Bóg nie napełni lidzkich rąk, gdy człowiek Mu na to nie pozwoli, gdy będzie Mu pokazywał, że ma pełne ręce i nic więcej nie potrzebuje. Mamy być jak dzieci. Zależne, ufne i wierne Ojcu.

Wielka raość wiedzie przez szczyt Golgoty – przez śmierć na wskutek grzechu i grób. Wymaga NAWRÓCENIA. Przejścia przez ŚMIERĆ dla grzechu. By Zmartwychwstać do Nowego Życia i Nowej Radosci. Ludzie cały czas się upierają żeby szczęście i radość były dziełem ludzkim. Upierają się by zasłonic Boga. Prawdziwa radosć wymaga nawrócenia, odwrócenia się i zobaczenia Kogo zasłaniam i pokazania Jego na pierwszym planie. Miłość najczystsza jest nieskalana, nie może być przyjęta gdy an dnie serca jest brud grzechu. Prawdziwa radość nie będzie konkurowała z namiastkami radosci. Albo przyjmiemy ją całą albo skupimy się na namiastkach. Na gonieniu za pyłem. zamaist posiąść prawdziwy skarb – góry duchowych diamentów radości paschalnej.

Tam gdzie człowiek sie chwieje i załąmuje, tam wkracza Pan i daje prawdziwą radość.

Muszę wyjść z myślenai że coś znaczę w myślenie, że nic nei znaczę, nic nie znaczę BEZ PANA. Tylko w Nim, w Jego IMIENIU odnajdę prawdziwy sens SIEBIE.

„PANIE – TY JESTEŚ, KTÓRY JESTEŚ,
SPRAW BYM JA BYŁ TYM, KTÓREGO NIE MA”
(sw Teresa)

Tak się w Nim zatracić, żeby być nierozróżnalnym, by został tylko ON!

Chrystus Jest Panem – JEST NIM – świat nigdy nie wymyka Mu się z pod kontroli. On nad nim panuje, nad całą historią. Nad każdym człowiekiem, duchem, całym Wszechświatem. Od grechu pierworodnego stworzenie się załamało i wciąż potrzebuje do Niego wracać i odnawiać się.

Exultet wołał – TA NOC PRZYWRACA RADOŚC UPADŁYM!

To jest ta sama noc, kiedy Izrael wyszedłspod jarzma Egiptu, kiedy człowiek przedzierał się przez mrok nocy, wbrew wszelkiej fizyce przeszedł przez dno morza. Teraz jest TA SAMA NOC POwtarzana szczególnie w Wigilii Paschalnej ale także w każdej Eucharystii!

SIŁA TEJ NOCY obmywa z prezwin, przywraca radosć, przywraca do życia, oddala zbrodnie…

Ta radosć nie ejst zalezna od stanu człowieka ale od ludzkiej woli, czy człowiek CHCE W TO WEJSĆ!

Ta noc wchodzi w największe paradoksy. Exultet woła – O zaiste KONEICZNY BYŁ GRECH ADAMA, by odkupił z niego nasz ZBAWCA! Bogu nic się nie wymknęło. Ze starego STWORZENIA, Bóg zaprowadził ans do NOWEGO STWORZENIA!!! JEszcze lepszego.

Szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel

On wstaje szczególnie dla grzeszników i wołą WRÓC!!! JA wszystko stwarzam na nowo – WRÓC PROSZĘ!!! Nic jeszcze nie stracone!

Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie: weselcie się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo.
Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!
Zdobny blaskiem takiej światłości, raduj się, Kościele święty, Matko nasza! Ta zaś świątynia niechaj zabrzmi potężnym śpiewem całego ludu.

K. Pan z wami
W. I z duchem twoim
K. W górę serca
W. Wznosimy je do Pana
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu
W. Godne to i sprawiedliwe

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, abyśmy z całego serca i z całej duszy śpiewem wysławiali niewidzialnego Boga, Ojca Wszechmogącego, oraz Jednorodzonego Syna Jego, Jezusa Chrystusa, naszego Pana, który Ojcu Przedwiecznemu spłacił za nas dług Adama i krwią serdeczną zmazał dłużny zapis starodawnej winy. Oto są bowiem święta paschalne, w czasie których zabija się prawdziwego Baranka, a Jego krew poświęca domy wierzących.
Jest to ta sama noc, w której niegdyś ojców naszych, synów Izraela, wywiodłeś z Egiptu i przeprowadziłeś suchą nogą przez Morze Czerwone.
Jest to zatem ta noc, która światłem ognistego słupa rozproszyła ciemności grzechu, a teraz ta sama noc uwalnia wszystkich wierzących w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia pogańskiego życia i od mroku grzechów, do łaski przywraca i gromadzi w społeczności świętych.

Tej właśnie nocy Chrystus skruszywszy więzy śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani.
O, jak przedziwna łaskawość Twej dobroci dla nas! O, jak niepojęta jest Twoja miłość: aby wykupić niewolnika, wydałeś swego Syna.
O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa!
O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!

Uświęcająca siła tej nocy oddala zbrodnie, z przewin obmywa, przywraca niewinność upadłym, a radość smutnym.

O, zaiste błogosławiona noc, w której się łączy niebo z ziemią, sprawy boskie ze sprawami ludzkimi.

W tę noc pełna łaski, przyjmij Ojcze Święty, wieczorną ofiarę uwielbienia, którą Ci składa Kościół święty, uroczyście ofiarując przez ręce swoich sług tę świecę, owoc pracy pszczelego roju.

Prosimy Cię przeto, Panie, niech ta świeca poświęcona na chwałę Twojego imienia nieustannie płonie, aby rozproszyć mrok tej nocy.
Przyjęta przez Ciebie jako woń przyjemna, niechaj się złączy ze światłami nieba.
Niech ta świeca płonie, gdy wzejdzie słońce nie znające zachodu: Jezus Chrystus, Twój Syn Zmartwychwstały, który oświeca ludzkość swoim światłem i z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.

 

Przejdź do paska narzędzi