TYDZIEŃ 1

Rozważanie misterium grzechu według Ignacego polega na spojrzeniu na ogromny kontrast między światem Bożego Ładu – RAJU – a świat w który wkradł się grzech. Kontrast między Bożym ładem a codziennością człowieka jest ogromny. Z jednej strony przestrzeń jasności, szczęścia, wolności, światła, a z drugiej samo dno, ciemność grzechu, śmierć, mrok, niewola, zagubienie, chaos.

Wejście wgłąb medytacji prowadzi do otwarcia się na niezwykłe ale i trudne dary Ducha Świętego:

• Prawdę o mojej grzeszności
• Prawdę o słabości człowieka
• Prawdę o Bożym miłoscierdziu
• Prawdę o sensie istnienia człowieka
• Prawdę o tym, że grzech stwarza tylko człowiek, Bóg nie ma w nim swego udziału
• Grzech nie jest stworzony przez Boga
• Grzechu Bóg nie chce
• Grzechu zaś pragnie szatan
• Grzech nie należy do dzieła stworzenia,grzech to element historii ludzkości.

Kontemplacja Raju pokazywała, ze Bóg ciągle woła człowieka, ciągle po-wołuje – ciągle jego głos wybrzmiewa: „TYŚ MÓJ JAM CIĘ DZIŚ STWORZYŁ! ODPOWIEDZ MI!”

A człowiek w przypływie swej pychy odpowiada – „NIE! NIE CHCE CIĘ BOŻE!”

Człowiek grzeszący odrzuca BOGA!

Ludzie różnie postrzegali grzech w historii:

• Starożytni uważali ze wystarczy wiedza i znajomość prawa i człowiek staje się dobrym – wolnym od grzechu – NIEPRAWDA
• Byli filozofowie którzy uważali ze wystarczy człowieka zostawić naturze – prawu naturalnemu samemu w sobie – a człowiek będzie dobry. Bo to cywilizacja psuje NIEPRAWDA
• Ludzie badający grzeszność człowieka dostrzegają swoista rysę na człowieczeństwie – skazę w głębi człowieczeństwa. Tą plamę grzechu pierwszych rodziców.
• Człowiek chce czynić dobro, a narzuca mu się zło (Rz 7,5-24)
• W każdym wyborze człowieka jest jakiś cień szarości, jakaś drobna skaza, nie oczyszczona intencja.
• kard. Ratzinger wskazywał na to, że źródłem wielu porażek wspólnot i dróg w Kościele po soborze było zlekceważenie grzesznej natury człowieka. Prawdy o grzechu pierworodnym człowieka.

Panie przyjdź i poprowadź mnie drogą kontemplacji misterium grzechu. Pomóż mi pojąć tą rzeczywistość i z niej się uczyć na przyszłość tego, jak chronić się przed grzechem.