Archiwa tagu: Duch Święty

57. Wypełnianie prawa podąża za sercem

19 wtorek sty 2021

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , ,

Czy można przeczytać literę prawa tak dosłownie i tak surowo, że zapomni się o człowieku? Czy można na prawdę dobre o mądre prawo tak zinterpretować, że będzie człowieka ciemiężyć i wyniszczać?

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje w jasny sposób, że tak może się stać! Praktyka naszego życia także to pokazuje. Zwłaszcza praktyka wielu polaków – mistrzów w „odpowiedniej” interpretacji prawa. Takiej interpretacji, by wyjśc na swoim! Dobre i mądre prawo chroniące dzieci potrafi doprowadzić do absurdu, w którym odbiera się dzieci rodzicom z absurdalnych powodów! Ekonomia – ze swej antury neutralna – potrafi doprowadzić do tego, że człowieka zagłodzi się w szpitalu nie okazując miłosierdzia…

W Imię prawa Bożego – w imię Ewangelii – dochodzio do schizm czy wypraw krzyżowych…

Jak zatem właściwie czytać prawo? Jak dobrze interpretować Prawo zapisane w Słowie Boga?

Trzeba to czynić zaczynajać od tego, kto je ustalił, skad pochodzi. A potem na ile przyczynia się do chwały Boga, dla dobra człowieka, szacunku i wolności osoby ludzkiej. Trzeba czytać prawo zanurzając się w mocy Ducha Świętego. Bo prawo i rozporządzenia – zalecenia Ewangelii – mają człowiekowi służyć, a nie szkodzić. Tam gdzie jest Miłość nie potrzeba prawa. Tam gdzie są serca rozpalone Miłością prawo jest egzekwowane ze swej natury – a czasem wręcz nadobficie w stronę dobra, wspólnoty, jedności, dzielenia się…

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: „Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?” On im odpowiedział: „Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom”. I dodał: „To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu”. (Mk 2, 23-28)

SZatan kusi Jezusa przez faryzeuszów. Działa tak samo jak na pustyni po 40-dniowym poście. Jezus broni się tak samo… SŁOWEM BOŻYM. Słowem czytanym sercem w mocy Ducha Świętego.

To co człowiek czyni, to co jest zewnętrzne ma podążać za kochającym sercem…

Tak też jest z budowaniem przymierza z Maryją. To co na zewnątrz podąża za rozpalonym miłością sercem..

Prócz praktyki wewnętrznej tego nabożeństwa, o jakiej mówiliśmy, są jeszcze praktyki zewnętrzne, których nie należy pomijać, ani zaniedbywać.

Pierwszą praktyką zewnętrzną jest ofiarowanie siebie w jakiś uroczysty dzień Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi, której stajemy się niewolnikami; przyjęcie w tej intencji Komunii św. oraz spędzenie tego dnia na modlitwie. Ów akt poświęcenia się będziemy odnawiać przynajmniej raz do roku, najlepiej tego samego dnia. (pkt 60.,61. „Tajemnica Maryi” św. Ludwik)

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wolę moją, rozum i pamięć. Weź wszystko co mam i posiadam. Od Boga to wszystko pochodzi i Jemu to oddaję przez Twoje matczyne ręce. Ty, Matko Najświętsza tym wszystkim rozporządzaj według woli Boga i Twego Syna, w mocy Ducha Świętego.

Przynieś tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

52. Zeszpecić łaskę…

14 czwartek sty 2021

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Jezus oczyszcza tręowatego. Uzdrawia go z grzechu. Ale zaraz potem SUROWO mu przykazuje, by nie rozgłaszał tego. By świętował we wnętrzu swego serca. Nakazuje mu postąpić zgodnie z prawem i pokazać się kapłanowi, który może „w świetle prawa” orzec, że został uzdrowiony. I ma złożyć OFIARĘ NA ŚWIADECTWO przepisaną przez Mojżesza. Jezus daje mu polecenie, wymagajace okiełznania emocji i uczuć. Świadczyć przez ofiarę zapisaną w prawie. Wieść życie które będzie świadectwem.

Ewangelizacja trędowatego na włąsną rękę zniweczyła wiele łask! Jezus chciał przemieniać swerca a stał się celebrytą i nie mógł jawnie wejśc do maista – musiał się ukrywać przed ludźmi. Tak by można Go było odnaleźć sercem. Nie szukać jedynie cudotwórcy, sensacji, niezwykłych zjawisk…

Człowiek rozemocjonowany potrafi zeszpecić łąskę. Potrafi w swej nadgorliwości popsuć dar Boga!!!

Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: „Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić”. A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony”. Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: „Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego. (Mk 1, 40-45)

Wszystko powinno być zatopione w KRZYŻU – pokorze, ubóswie i POSŁUSZEŃSTWIE wobec Boga.

Bóg obdarza darami, łaskami, a potem oczekuje posłuszeństwa, wytrwałosci i cierpliwości. Nieraz prowadzi dusze przez ciemną noc, przez pustynię, by je oświecić i oczyścić. Można pozostać w poszukiwaniu cudów, wymuszaniu łąsk od Boga i nie wejść do Jeruzalem! Droga Izraela przez pustynię jest obrazem naszego pielgrzymowania przez życie. Przez zatwardziałość swego serca umarli. Ostatni zobaczyli mury Jeruzalem ale nigdy do neigo nie weszli!!!

Bracia: Postępujcie, jak mówi Duch Święty: „Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak podczas buntu, w dzień kuszenia na pustyni, gdzie kusili Mnie ojcowie wasi, wystawiając na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez lat czterdzieści. Rozgniewałem się przeto na to pokolenie i powiedziałem: Zawsze błądzą w sercu. Oni zaś nie poznali dróg moich, toteż przysiągłem w swym gniewie: Nie wejdą do mego odpoczynku”. Baczcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co zwie się „dziś”, aby ktoś z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu. Jesteśmy bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli pierwotną nadzieję do końca zachowamy silną. (Hbr 3, 7-14)

W takim też tonie wypowiada się Św. Ludwik w kolejnym punkcie „Tajemnicy Maryi”:

Nabożeństwo to, wiernie praktykowane, przyniesie twej duszy wielkie i liczne korzyści. Jednakże największy dar, jakim cieszą się dusze, stanowi ustanowienie już tu, na ziemi, życia Maryi w twej duszy, tak dalece, że to już nie twoja dusza żyje, lecz żyje w niej Maryja. Dusza Maryi – można by rzec – stanie się twoją duszą. Jeżeli, dzięki niewypowiedzianej choć prawdziwej łasce, Matka Boża jest Królową w jakiejś duszy, to jakichże cudów Ona w niej nie sprawia?! Jako sprawczyni ogromnych cudów, szczególnie wewnętrznych, Maryja działa w ukryciu, nawet bez wiedzy duszy, która – świadoma owego działania – mogłaby zeszpecić piękno Jej dokonań.c(pkt 55. „Tajemnica Maryi” św. Ludwik)

Bóg działa cuda wówczas gdy wydaje się właśnie ze nic się nie dzieje. Na pustyni. Na pustkowiu kryża, gdzie tylko wisiał i nie mógł oddychać – ZBAWIŁ ŚWIAT. Błogosławiony jest Bóg i Pan, bo objawia tajemnice Królestwa ludziom prostego serca. Żyjacym i zanurzonym w codzienności, herosom ducha, których wspominamy 1 Listopada. Bezimmienych świętych. Prostytutkach, które wchodzą przez przorami klasztorów do Królestwa Boga. Tych, którzy w świadomości swej grzeszności, uniżeniu, pragnienu przebłagania za grzechy, starają się nie oprzeć się żadnemu powiewowi ducha.

Weź Mamo i przyjmij moje serce, duszę, ducha, moją wolę, wolność, pamięć i rozum. Weź moje talenty, relacje, pragnienia marzenia, umiejeności, małżeństwo, wszystko co mam i posiadam. Z ręko Boga to wszystko pochodzi i Jemu to pragnę oddać przez Twoje ręce Mamo. Ty, która znasz Jego wolę rozporządzaj tym wszystkim, by przyczyniły się Chwały Boga i budowania Królestwa Boga na ziemi.

Pośredniczko, przynieś tylko Miłość i Łaskę a to w zupełności mi wystarczy.

37. Prawdziwa wolność

27 niedziela gru 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , , , ,

WOLNOŚĆ! Bóg nawet w tej sferze każe chrześcijanom wejść w paradoks wiary. Bo żeby być prawdziwie wolnym potrzeba się OFIAROWAĆ BOGU. Oddać się Bogu w NIEWOLĘ MIŁOŚCI. Maryja i Józef doskonale to rozumieli. Najpierw zaprzeczyli swej wolności samostanowienia i weszli w związek małżeński – by iść ku większej wolności! Potem dziecko które otrzymali od Boga jako niezwykły dar odali mu z powrotem ofiarujać Jezusa w śiatyni! Poddali się prawu – nie zrozumieli swej wolnośći jako robienia co im się rzewnie podoba – ale poszli za prawem. Zauważyli to jedyni ci, którzy „przywiązali się” na lata do świątyni i trwali w oczekiwaniu na Mesjasza. A przecież mogli kupić wielbłąda, osiołka i zwiedzać Izareal, Egipt, bliski Wschód. Rozszerzać swe horyzonty. A jednak właśnie tutaj dostąpili spotkania z tym który szanuje ludzką WOLNOŚĆ nad wyraz mocno. Tym który UWALNIA!

Wolność nie oznacza też samych przyjemności. Maryj przychdzi oddać JEzusa w Niewolę Miłośći Boga – ofiarować Go Ojcu, a dostaje wzamian słowa gorzkie i cierpkie – o mieczu, który przeniknie Jej serce.

Także Jezus BYŁ PODDANY MARYI I JÓZEFOWI!!!! BÓG-CZŁOWIEK – Syn Najwyższego był poddany dwojgu małżonkom – ubogim, gdzieś na krańcu świata – w zapomnienej krainie Nazaretu! Ale Bóg tak wybrał w swej WOLNOŚCI.

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim. (Łk 2, 22-40)

Człowiekowi ciężko pojąć taką definicję WOLNOŚCI – zwłaszcza człowiekowi XXI wieku. Gdzie doświadczenie chwili, emocje, przeżycia staja się definicją i wyznacznikiem wolności. Trwanie w nałogach, poszukiwanie coraz silenijszych doświadczeń w głębi nałogu staje się nieraz wyrazem ludzkiej wolności. Jednak wolność do której dąży przwdziwy chrześcijanin ma na końcu doprowadzić do głębokiego pokoju, szczęścia, radości trwajacej an wieki. Prawdziwa wolność nie polaga na zastąpieniu BOGA swoją osobą ale na poddaniu mojej woli całkowicie pod Jego wolę. Bo to jest droga szczęścia – 100% pewna droga na wieczną radość i poczucie spełnienia!

To nabożeństwo czyni duszę prawdziwie wolną wolnością dzieci Bożych. Jeżeli z miłości dla Maryi dusza oddaje się Jej dobrowolnie w niewolę, to owa Najdroższa Pani, z wdzięczności, rozszerza nasze serce i sprawia, że dusza idzie krokami olbrzyma drogą przykazań Bożych. Ona oddala znużenie, uwalnia od smutku i skrupułów. Tego właśnie nabożeństwa nauczył Pan nasz Agnieszkę de Langeac, jako środka pewnego uwolnienia się od wielkich trudności i niepokojów, w jakich się znajdowała. Powiedział do niej: Zostań niewolnicą Mojej Matki i noś łańcuszek, co też uczyniła. Wtedy też wszystkie jej troski ustąpiły. (pky 41. „Tajemnica Maryi”, św. Ludwik)

Jest w tym jakiś paradoks wiary, jakaś trudność do przełknięcia tej rpawdy – co jest najlepszym gwarantem, że nie pochodzi ona od człowieka. Jeśli coś ma pochodzić od Boga a nie ma w tym paradoksu, jakieś wewnętrznej sprzeczności, to powinno być z natury podejrzane duchowo… Rozumiał i doswiadczał tego Abraham – ojciec naszej wiary. On był ciągle wzywany przez Boga do wchodzenia w paradoksy w totalną ciemność i zawsze dotarł w niej do rpawdziwego światła wiary:

Pan tak powiedział do Abrama podczas widzenia: „Nie obawiaj się, Abramie, bo Ja jestem twoim obrońcą; nagroda twoja będzie sowita”. Abram rzekł: „o Panie, mój Boże, na cóż mi ona, skoro zbliżam się do kresu mego życia, nie mając potomka; przyszłym zaś spadkobiercą mojej majętności jest Damasceńczyk Eliezer”. I mówił: „Ponieważ nie dałeś mi potomka, ten właśnie, zrodzony u mnie sługa mój, zostanie moim spadkobiercą”. Ale oto usłyszał słowa: „Nie on będzie twoim spadkobiercą, lecz ten po tobie dziedziczyć będzie, który od ciebie będzie pochodził”. I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić”; potem dodał: „Tak liczne będzie twoje potomstwo”. Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę. Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył. Abraham dał swemu synowi, który mu się urodził, a którego mu zrodziła Sara, imię Izaak. (Rdz 15, 1-6; 21, 1-3)

Bracia: Dzięki wierze ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie, jak niezliczone ziarnka piasku na wybrzeżu morza. Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: „z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo”. Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen jest wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, na podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. (Hbr 11, 8. 11-12. 17-19)

Także w tajemnicy wolności którą proponuje św. Ludwik jest ta sprzeczność – „BY BYĆ PRAWDZIWIE WOLNYM TRZEBA SIĘ ODDAĆ W TOTALNĄ NIEWOLĘ BOGA PRZEZ MARYJĘ”! Taką droge pokazywało wielu swiętych. To też kryje się w zawołaniu św. Jana Pawła II – „Totus Tuus” – cały Twój Maryjo, bez zastrzeżeń i wyłączeń. Totalnie oddany Tobie, a przez Ciebie Maryjo Twemu Synowi i Ojcu Niebieskiemu w mocy Ducha Świętego.

Przez Maryję pragnę Tobie Boże ofiarować całą wolność moją, wolę moją, pamięć rozum wszystko ot co mam i posiadam. Z Twojej ręki to pochodzi. Tobie to oddaję przez Maryję. A Ta która zna Twoją wolę niech tym rozporządza według Twego Ojcze uznania.

Matko, Pośredniczko łask – przynieś tylko MIŁOŚĆ i ŁASKĘ – a to mi w zupełności wystarczy.

36. Duchowe ubezpieczenie

26 sobota gru 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , ,

Bóg przez Jezusa daje nam mnóstwo rpzestróg dotyczących czujności. Walki ze zniechęcenim duchowym. Daje też kilka polis ubezpieczeniowych na najtrudniejsze chwile. Wszystkie te „polisy” mają jako żyranta Ducha Świętego. Jezus nie zapowiada nam sielskiego życia, bez bólu cierpienia, problemów. Wręcz przeciwnie – dziejsza Ewangelia pokazuje, że to życie duchowe pełne wszelkich ryzyk – po utratę życia włącznie…! Ale daje nam UBEZPIECZENIE na ten czas. Jeśli będzimey Mu wierni, nie mamy się czego obawiać. Nie musimy się zastanwiać co i jak mamy mówić w naszej obronie – bo Duch Święty stanie przy nas.

Współczynnik ryzyka jest ogromny. Ale każdy gracz na giełdzie, każdy wie, że tam gdzie wartość ubezpieczenia jest wielka, tam, gdzie potrzeba nadobficie bogatego żyranta, tam, też wygrana jest nieprawdopodobnie, nieogranialnie wysoka. Podejmujac to duchowe ryzyko i idać za Jezusem mamy już OBIETNICĘ wygranej, dostajemy duchowe ubezpieczenie bez najmniejszej gwiazdki czy ukrytych klauzr w umowie. Wszystko jest jasne.

Gdyby przyszedł do mnei ubezpieczyciel człowiek i przedstawił mi taka tresć umowy i drogi jaką dziś prezentuje Jezus w swej Ewangelii pewnie bym nie podpisał – głównie z tego wzgledu, że to człowiek i nigdy nie może mi złożyć obietnicy takiej jak Jezus. Gdy Jezus przychodzi obietnicą mogę za nią pójść w ciemno! On – sama Miłość – Wszech-mogący – zawsze znajdzie drogę, by mnei poprowadzić ku Zbawieniu i wiecznemu szczęściu:

Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”. (Mt 10,17-22)

Tak zaryzykował Szczepan i się nie zawiódł. Tak zaryzykowało miliony a może miliardy tych, którzy cieszą się oglądaniem Boga twarzą w twarz  w Niebie. Gdy zestawi się słowa JEzusa z Ewangelii z treścią życia Szczepana widzimy, że cała zapowiedź Jezusa wraz z uezpieczneim Duchowym wypełnia się co do joty!

Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej synagogą Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał. Gdy usłyszeli to, co mówił, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga”. A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu”. Po tych słowach skonał. (Dz 6,8-10;7,54-60)

Jedyna SKŁADKA UBEZPIECZENIOWA jakiej to duchowe ubezpiecznie wymaga to ZAWIERZENIE BOGU. Oddanie się Bogu na wyłączność bez zastrzeżeń. Ale i tu człowiek ryzykuje jedynie to, że zostanie poprowadzony przez Ducha Świętego i jego życie będzie spełnione i szczęśliwe, nawet jeśli upłynie w trudzie, znoju i cierpieniu, to jednak w głębi ducha będzie przepełnione szczęściem. Droga zawierzenia zmienia serce i wnętrze człowieka – prowadzi ku miłości i wypełnia najgłębsze powołanei człowieka. Trzeba więc dziś razem z psalmistą wołać:

W ręce Twe, Panie, składam ducha mego

Bądź dla mnie skałą schronienia,
warownią, która ocala.
Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą,
kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię.

W ręce Twoje powierzam ducha mego:
Ty mnie odkupisz, Panie, Boże.
Weselę się i cieszę się Twoim miłosierdziem,
boś wejrzał na moją nędzę.

W Twoim ręku są moje losy,
wyrwij mnie z rąk wrogów i prześladowców.
Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą:
wybaw mnie w swym miłosierdziu.
(Ps 31,3cd-4.6 i 8ab.16-17)

Można polisę ubezpieczeniową rozszerzać. Jednym z takich rozszerzeń jest włączenie w nią przymierza z Maryją. Ona potrafi pomnożyć procent zysków z takiej duchowej polisy. Maryja ubezpiecza nasze dobre czyny, zachowuje je, przechowuje w swoisty sposób by wykupic nas w dniu sądu. Tak zabezpieczony człowiek może wytrwale i ze spokojem krok po kroku dążyć do kresu swego życia – majac w sobie pewność że jest doskonale ubezpieczony na ostatnią chwilę życia:

To nabożeństwo zabezpiecza nasze łaski, zasługi i cnoty, czyniąc Maryję ich Powierniczką. Mówimy do Niej: Weź, o moja Najdroższa Pani, to, co dzięki łasce Twojego Syna uczyniłem dobrego. Ja nie potrafię tego zachować z powodu mej słabości i niestałości, z powodu wielkiej liczby i złośliwości mych nieprzyjaciół, atakujących mnie dniem i nocą.
Niestety! Codziennie widzi się cedry Libanu, padające w błoto, i orły unoszące się ku słońcu, które stają się później nocnymi ptakami; tysiąc sprawiedliwych upada po mojej lewicy, a dziesięć tysięcy po prawicy. Ale Ty, moja można i najpotężniejsza Królowo, podtrzymuj mnie, abym nie upadł. Strzeż całego mego dobra, aby mi go nie ukradziono. Powierzam Ci wszystko, co posiadam: „Depositum custodi”! — „Scio cui credidi”: Wiem dobrze, kim jesteś, i dlatego cały się Tobie powierzam. Jesteś wierna Bogu i ludziom i nie pozwolisz, by zginęło coś z tego, co powierzam Tobie. Jesteś zbyt potężna i nikt Cię nie zwycięży, ani nie wyrwie tego, co trzymasz w rękach.
„Ipsam sequens, non devias; ipsam rogans, non desperas; ipsam cogitans, non erras; ipsa tenente, non corruis; ipsa protegente, non metuis; ipsa duce, non fatigaris. Ipsa propitia, pervenis” (święty Bernard, Inter flores, De Maria Virgine): „Idąc za Nią, nie zboczysz z drogi. Modląc się do Niej, nie stracisz nadziei. Myśląc o Niej, nie pomylisz się. Jej się trzymając, nie zginiesz. Kiedy Ona cię strzeże, nie trwożysz się. Gdy cię prowadzić będzie, nie zmęczysz się. Kiedy ona łaskawa ci będzie, dotrzesz do celu”.
I gdzie indziej: „Detinet Filium ne percutiat; detinet diabolum ne noceat; detinet virtutes ne fugiant; detinet merita ne pereant; detinet gratiam ne effluant”: „Maryja wstrzymuje Syna, by nie karał. Wstrzymuje diabła, by nie szkodził. Cnoty wstrzymuje, by nie uleciały; zasługi, by nie zginęły; łaski, by nie minęły”. Tekst ten to słowa św. Bernarda, które wyrażają istotę wszystkiego, co powiedziałem. Gdyby istniał tylko ów jedyny powód zachęty do tego nabożeństwa jako najpewniejszego środka uchowania się w łasce Bożej oraz jej wzrostu, już powinienem go pragnąć żarliwie.
(pkt. 40. „Tajemnica MAryi” św. Ludwik)

Przez ręce Maryji, wspomożycielki i Skarbniczki wszelkich darów i łask weź Panie i przyjmij całą moją wolność, wolę, roum i pamięć, weź wszystko to co mam i posiadam. Weź to MAryjo i zanieś do Twego Syna, a anszego Zbawcy Jezusa Chrystusa i do Ojca. Z ręki Ojca to wszystko pochodzi i Jemu pragnę to ofiarować jako wyram mojej Miłości. Matko, ty która znasz wolę Ojca Niebieskiego, która jesteś Niepokalanym Poczęciem – nosisz imię Ducha Świętego, rozporządzja proszę tym wszystkim co ofairuję Bogu. Rozporządzaj według Bożej woli.

Pośredniczko łask, przynieś mi tylko Miłość i Łąskę, a to mi w zupełności wystarczy.

26. Do dyspozycji

09 środa gru 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , ,

Św. Ludwik podkreśla wartość i efekt ofiarowania się Maryi:

Oddajemy Jej do dyspozycji całą wartość wynagradzającą i przebłagalną naszych dobrych uczynków. W ten sposób, po ofiarowaniu siebie, choćby bez żadnego ślubu, nie jesteśmy już panami żadnego dobra, które czynimy. Najświętsza Dziewica może je przydzielać bądź jakiejś duszy czyśćcowej, by ją wspomóc lub wyzwolić, bądź też jakiemuś biednemu grzesznikowi, by go nawrócić. (Pkt. 30 „Tajemnica Maryi”)

To jest właśnie szczyt. Oddać się Bogu – w tym wypadku poprzez niezwykłą Pośredniczkę, jaką jest Maryja. Oddać Bogu ostatnią naszą przestrzeń, która z Jego decyzji jest nasza. Oddać wolność, wolę, pamięć i rozum. Tą przestrzeń, w której dokonujemy wyboru dobra i zła. Tą przestrzeń, przez którą przychodza do nas pokusy. Oddać to wszystko Tej, która nigdy nie uległa pokusie. Która nigdy nie poddała tych sfer swego życia złemu – Niepokalanej. To właściwe dłonie – kochajacej Matki.

Zaufać Panu przez Maryję – to oznacza „ODZYSKAĆ SIŁY”:

„Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał?” — mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli. Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: „Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczone?” Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy; lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą. (Iz 40,25-31)

Jarzmo Pana to oddanie się woli Ojca. Jarzmo służy temu by zaprzęc woły do pracy – jarzmo Boga to droga do pracy na Bożej roli. Jarzmo i brzemię służy też do okiełznania i sterowania wołem podczas pracy. Do tego, by wykonywał wolę rolnika trzymajacego lejce, a nie swoją. Tylko, żę jarzmo  i brzemię, o którym mówi Jezus to słodkie i cudne jarzmo i brzemię Miłosći. Dać sie Bogu kierować tak, bym nie wlazł z powrotem w błoto grzechu, ale by moja praca na Bożej roli była efektywna i skuteczna…

Jezus przemówił tymi słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”. (Mt 11,28-30)

Panie, przez ręce Maryi weź moją wolność, wolę, rozum i pamięć. Włóż na moje barki jarzmo i brzemię Twej Miłosći i Łaski i pokieruj moim życiem według Twojego uznnia. Wszystko co mam i posiadam z Twojej ręki pochodzi i Tobie to chcę powierzyć przez ręcę Matki. Ty kieruj moim życiem poprzez Matkę i spraw bym dobrze i owocnie pracował na roli Ojca.

16. Odwaga właściwie uformowanych serc

25 środa lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , ,

Jezus daje dziś niezwykle trudne zadanie i wyzwanie. Świadectwo – aż po przelanie krwi. Nie obiecuje życia łatwego i prostego. Wręcz przeciwnie: „Podniosą na was ręce i będą was prześladować”. Dodaje do tego informację o CELU. Bóg pragnie by Dobra Nowina dotarła wszędzie. Dlatego Jezus dodaje: „będzie to dla was okazja do składania świadectwa”. Ale pokazuje też drogę świadectwa. Nie liczyć na swe ludzkie siły. Nie obmyślać naprzód obrony. Zaufać Duchowi Świętemu. Poddać swe serce właśnie Jemu. Od Boga ma pochodzić SŁOWO MOICH UST – ZWŁASZCZA SŁOWO MIŁOŚCI. Na koniec zostawia obietnicę: „Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”. (Łk 21,12-19)

To Słowo niezwykle współgra z punktem 18. „Tajemnicy Maryi”. Zwłaszcza to polecenie by nie polegać na samym sobie, na swoich umiejetnościach, ale poddać się Bogu. Św. Ludwik pokazuje w „Tajemnicy Maryi” identyczną zasadę – tym razem polegajacą na powierzeniu się prowadzeniu Matki:

„Jakaż wielka jest różnica pomiędzy duszą formowaną drogą zwykłą tych, którzy zawierzają tylko własnej wiedzy i opierają się na własnej zręczności, a duszą podatną i uległą, która nie szukając oparcia w sobie samej, powierza się bez reszy Maryi i poddaje działaniu Ducha Świętego! Ileż zmaz, błędu, ciemności, ile złudzeń, ile ludzkiego naturalizmu w duszy pierwszej – a ile czystości, boskości i podobieństwa do Jezusa Chrystusa w tej drugiej!”

Zawierzyć i poddać się działaniu Ducha Świetego. Zaryzykować, zaufać i dać się poprowadzić. O tym mówi zarówno dzisiejsza Ewangelia jak i św. Ludwik. Bóg daje obietnicę – a na Nim jeszcze nikt się nie zawiódł!

Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia. (Ap 2,10c)

Zwycięzcy siedzący nad morzem ze szkła. Połyskujaćym w promieniach Słońca. Po zwycięztwie nad Bestią śpiewają:

[…] Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny. Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów. Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił? Bo Ty sam jesteś Święty, bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą, bo słuszne Twoje wyroki stały się jawne”.(Ap 15,1-4)

Weź Panie i przyjmij całą wilność moją, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z Twojej ręki to pochodzi i Tobie to oddaję jako wyraz mojej miłosći. Ty tym rozporządzaj według Twojego uznania. Daj tylko Miłosć i Łaskę a to mi wystarczy.

11. Dzieło stwarzania trwa nadal

17 wtorek lis 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , ,

Bóg od początku posyła swe tchnienie Ducha Świętego, by stwarzał. Bóg jest dynamiczny, żywy, stwórczy. To szatan nie jest twórczy żyje cięgle w tych samych schematach i wciąż używa tego samego sposobu kuszenia człowieka. Bóg natomiast jest twórczy. Pokazuje to w stworzeniu. Ciągle kreuje. Cięgle nowe stworzenia, istoty, nowe DNA, nowe komórki roślin, zwierząt, nowe podmuchy wiatru. Nigdy nie powtarza się taka sama chwila. Każdy najmneijszy element budujacy Wszechświat jest w ciągłym procesie stwarzania.

A jeszcze bardziej niesamowite jest to, że Bóg ZAPRASZA KAŻDEGO CZŁOWIEKA do WSPÓŁSTWARZANIA! Do współpracy. Do WSPÓŁ-KREOWANIA Królestwa Bożego an Ziemi. Przez poszukiwanie nowych metod leczenia. Przez szukanie nowych dróg dotarcia do drugiej osoby. Przez poszukiwanie nowego przepisu na chleb, którym raczysz swoją rodzine. Przez dobre słowo, żart, uśmiech, dotyk… Człowiek ufajacy i zanurzonu w Bogu ciągle WSPÓŁ-STWARZA świat na nowo. A Bóg widzi, że to co powstaje z tej współpracy JEST DOBRE. I chce by człowiek współpracujać z Nim nadawał temu nowemu stworzeniu imię, nazwę, funkcję. By uczył innych jak to nowe stworzenie może służyć dobru…

To jest droga szczęścia. Dorga bycia gorącym. Twórczym. Działajacym. Bóg nie chce kogoś letniego. Pragnie mieć osoby wyraziste – gorące albo zimne – nie letnie. Jak mówi niejeden przekład – „Bóg chce zwymiotować tego kto jest letni”!
Wsółstwarzanie to nie gromadenie bogactwa na ziemi, pomnażanie dobytku. To zbieranie pereł w Niebie. To Współstwarznie dla pomnażania dóbr duchowych. Bóg nigdy nie narusza ludzkiej godnosci. Stoi u drzwi i kołacze. Ale klamka by otworzyc te drzwi ejst zawsze po stronie człowieka.

Ja, Jan, usłyszałem Pana mówiącego do mnie: „Aniołowi Kościoła w Sardach napisz: To mówi Ten, co ma Siedem Duchów Boga i siedem gwiazd: „Znam twoje czyny: masz imię, które mówi, że żyjesz, a jesteś umarły. Stań się czujny i umocnij resztę, która miała umrzeć, bo nie znalazłem twych czynów doskonałymi wobec mego Boga. Pamiętaj więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, strzeż się tego i nawróć się. Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. Lecz w Sardach masz kilka osób, co swoich szat nie splamiły i będą chodzić ze mną w bieli, bo są godni. Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca i z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami”. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego: „Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący. A tak skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię z mych ust wyrzucić. Ty bowiem mówisz: ‘Jestem bogaty’ i ‘wzbogaciłem się’, i ‘niczego mi nie potrzeba’, a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny, i ślepy, i nagi. Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się oblókł, a nie ujawniła się haniebna twa nagość, i balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział. Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się. Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie”. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów”. (Ap 3,1-6.14-22)

Centrum tej współparcy Współ-stwarzania z Bogiem jest tajemnicaa Wcielenia. To tam Duch Święty – NIepokalane poczęcie skupiający Miłość Boga spotkał się z Maryją reprezentujacą Miłosć Stworzenia. Ona w swej wolnosći odpowiedziała Bogu „TAK” na JEgo propozycję. Otworzyła DRZWI DUCHOWI ŚWIĘTEMU. I dokonał się cud poczęcia Boga-Cłowieka. Połączenia Miłosci Boga z Miłoscią Stworzenia. To zjednoczenie Maryi z Duchem Świętym sprawiło, że Ona takżę zyskała imię „NIEPOKALANE POCZĘCIE”.

O tym mówo takze dobitnie swi Ludwik w punkcie 13 Tajemnicy Maryi:

Duch Święty, zaslubiwszy Maryję, utworzył w Niej, przez Nią i z Niej to Arcydzieło, jakim jest Jezus Chrystus – Słowo Wcielone. Nie odtrąciwszy Jej nigdy, nie przestaje dalej tworzyć w Niej i przez Nią w sposób tajemniczy, lecz rzeczywisty swoich wybranych

Każdy z nas w swoisty – duchowy sposó – może się znaleźć w łonie Maryi. Przez Chrzest jesteśmy zrodzeni dla Kościoła i jesteśmy Jej przybranymi dziećmi. Maryja pomaga nam iść właściwą ścieżką i odpowiadać na Boże wołanie ku wiecznosci:

Zwycięzca ze Mną zasiądzie na tronie

Kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu,
który swym językiem oszczerstw nie głosi.

Kto nie czyni bliźniemu nic złego,
nie ubliża swoim sąsiadom,
kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę,
ale szanuje tego, kto boi się Pana.

Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej,
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje
(Ps 15,1b-3a.3bc-4.5)

Bóg jest źródłem. On Jest Stwórcą i początkiem wszystkiego. On także pierwszy nas umiłował. On staje u drzwi i kołacze. Nawet gdy my jeszcze nawet nie chcemy słyszeć o Jego obecności. On pierwszy nas zapragnął, umiłował, stworzył i zrodził. On ans powierzył Matce.

Bóg pierwszy nas umiłował i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. (1 J 4,10b)

Być kreatywnym, stwórczym, by spotkać Jezusa. Nie zważać na ludzkie opinie. Podjąć drogę kreatywnego działania, współstwarzania. Poddać się natchnieniu Ducha nie zabijając tego głosu w samym zalążku. Taka była postawa Zacheusza i spotkał Jezusa. Narodził się na nowo…

Miał wielki majątek. Ale odkrył na czym polega Współ-Stwarzanie z Bogiem. Na Miłosci i dzieleniu się. Na zdobywaniu duchowych skarbów:

Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy widząc to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie”. Na to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”. (Łk 19,1-10)

Matko Stworzyciela, prowadź mnie. Ty która odpowieziałaś TAK na Boże wezwanie ucz mnie postawy zasłuchania w głos Boga i otwarcia mu drzwi gdy puka. Przynieć dar świętosci, wzrastania ku świętości w pokorze.

Jezu cichy i serca pokornego uczyń serce moje an wzór serca Twego.

01. Wielka tajemnica

30 piątek paź 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , ,

Jak stać się świętym?

Św. Ludwik Grignion de Montfort przedstawia szczegóły tej tajemnicy. On stał się wielkim świętym Kościoła – zatem wie co mówi. Zna drogę. Ścieżkę wąską i ciasną. Dlatego stawia ważne warunki na samym jej początku:

  • Tą tajemnicę są w stanie przyjąć tylko tacy, którzy na nią zasługują poprzez swoje pobożne życie. Modlitwę, jałmużnę, umartwienie, prześladowanie. Tym którzy znoszą to wszystko przez gorliwość o zbawienie dusz ludzi. Tym, którzy zapierają się siebie…
  • Kolejny warunek jest jeszcze bardziej surowy i zawiera swoistą przestrogę… O tyle o ile… Posłużysz się tą drogą o tyle, o ile uczynisz z niej użytek i będziesz ją praktykował. Ten któremu wiele dano, od tego wiele będzie się wymagało. Dlatego poznajac drogę trzeba się strzec, by nie pozostać beczynnym i z założonymi rękami, bo wówczas ten sekret staje się duchową trucizną i wyjdzie człowiekowi na potępienie. Chodzi o to by nie wpaść w duchowe lenistwo. Bo tylko zniechęcenie na drodze duchowej ejst prawdziwą przegraną. Kto walczy mimo setek porażek, ten idzie do przodu. Kto siada na kanapie i czeka aż się nawróci na koniec życia może przeoczyć ostatnią szansę w życiu…
  • Dziękczynienie! To trzeci warunek. Dziękować Bogu do końca życia, że pozwolił poznać tą tajemnicę. To wielka i bezcenna łaska.
  • Tajemnicę poznaje się w prostocie, pokorze i ubóstwie. W Krzyżu! Prawdziwe dary Boga zawsze wpisują się w krzyż. Głębię tej tajemnicy poznaje się bowiem przez ćwiczenie – posługiwanie się nią w najprostszych czynnościach życia. Walka duchowa powoli oczyszcza z grzechów i pozwala zobaczyć coraz głębię cud Bożej łąski i tajemnic, które Bóg odsłania przed człowiekiem.

Św. Ludwik na początek prosi o odmówienie pobożne modlitwy do Maryi i prośby o Ducha Świętego:

Tekst hymnu z Nieszporów na 8 Grudnia:

Witaj, Gwiazdo morza,
Wielka Matko Boga,
Panno zawsze czysta,
Bramo niebios błoga.

Ty, coś Gabriela
Słowem przywitana,
Utwierdź nas w pokoju,
Odmień Ewy miano.

Winnych wyzwól z więzów,
Ślepym przywróć blaski,
Oddal nasze nędze,
Uproś wszelkie łaski.

Okaż, żeś jest Matką,
Wzrusz modłami swymi
Tego, co Twym Synem
Zechciał być na ziemi.

O Dziewico sławna
I pokory wzorze,
Wyzwolonym z winy
Daj nam żyć w pokorze.

Daj wieść życie czyste,
Drogę ściel bezpieczną,
Widzieć daj Jezusa,
Mieć z Nim radość wieczną.

Bogu Ojcu chwała,
Chrystusowi pienie,
Obu z Duchem Świętym
Jedno uwielbienie. Amen.
Wołanie do Ducha Świętego:

Przybądź, Duchu Święty,
Spuść z niebiosów wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Dawco łask drogich,
Przyjdź, światłości sumień.

O najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie!

W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.

Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia,
Jeno cierń i nędze.

Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym
Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.

Amen. Alleluja.

Ogień

22 czwartek paź 2020

Posted by in Namiot Spotkania

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , ,

Jezus dziś mówi, że przyszedł rzucić ogień na ziemię. Ogień który ma zapłonąć.

Jezu pragnie by ten ogień zapłonął. Mówi o chrzcie – chrzcie krwi w krzyżu.

Ogień – to ogień Miłości, Ogień Ducha Świętego. Ogień, który będzie rozpalany przez sakramenty. A Sakramenty rodzą się z krzyża. Krzyża, który od samego początku jest, był i będzie znakiem sprzeciwu. Krzyż zawsze będzie budził emocje. Wobec krzyża człowiek musi się opowiedzieć. Opowiedzieć się po jednej ze stron.

W domu jest pięcioro – stare pokolenie reprezentowane przez ojca, matkę i teściową. Jest też młode pokolenie syn, i córka/synowa. Młode pokolenie jest przeciwko staremu pokoleniu. To co nowe budzi sprzeciw i bunt.

Jezus wzywa do pewnego konkretu, radykalizmu wiary – do bycia zimnym lub gorącym.

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Chrzest mam przyjąć, i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie podzielonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej”. (Łk 12, 49-53)

Współpraca z Duchem

17 sobota paź 2020

Posted by in Namiot Spotkania

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , ,

Jezus dziś mówi niezwykłe słowa – mocne i wyraziste. Dotyczą one współdziałania z Duchem Świętym.

Najpierw odnosi sie do świadectwa człowieka. Świadectwa które jest prawdziwe tylko w mocy Ducha. Duch Święty daje siłę do świadectwa – ta myśl spina dzisiejszą perykopę. Najpierw połączenie świadectwa i drogi do Nieba:

Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych;
kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych.

Bardzo konkretne słowa i dwie spolaryzowane – przeciwstawne – postawy człowieka. Albo się przyzna, albo się wyprze. Jezus nie chce nikogo letniego. Pragnie by człowiek był dojrzały i konkretny w swej wierze. Letnich porówna kiedyś do letniego pokarmu – nijakiego – takiego, który chce zwymiotować z ust!

Potem Jezus pokazuje drugą z prawd. Możesz powiedzieć coś przeciw Jezusowi. Walczyć z Jezusem. Wykrzyczeć. Ale ciekawe – że mówienie przeciw Duchowi Swiętemu jesy już nieodpuszczalne. Gdy człowiek zajdzie tak daleko i zacznie Duchowi Świętemu zarzucać zło, wówczas całkiem się zatraci. Zacznie Miłości zarzucać zło. W jego ustach i słowach będzie się wyrażało królestwo Lucyfera. Jezus mówi też to w kontekście oskarżycieli Jego Świadków:

Każdemu, kto powie jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone.

Człowiek bluźniący wobec Ducha Świętego wchodzi na ścieżkę zabetonowania serca – takiej zatwardziałości, z której prawie nie da się wydostać. A człowiek który przyjdzie w pysze powie bogu NIE. Nie zwróci się do Ducha Świętego po pomoc.

I na koniec Jezus zamyka klamrę tej perykopy pokazujac, że świadectwo pochodzi od Ducha Świętego i to w Duchu Świętym ma swoje źródła:

Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć”.

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto powie jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone. Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć”. (Łk 12, 8-12)

Doskonałym podsumowaniem i streszczeniem tego Słowa jest Aklamacja przed Ewangelią:

Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie. (J 15, 26b. 27a)

Święty PAweł w liście do Efezjan pisze zachwycony postawą swiadectwa swoich adresatów. Przypomina im, że świadectwo rodzi się z Ducha Świętego. Ponadto rozwój duchowy – schodzenie w głębiny ducha także dokonuje się w asyście Ducha Świętego.

Bracia: Usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami. (Ef 1, 15-23)

Przybądź Duchu Święty, spuść z niebiosów wzięty światła Twego strumień…

Przyjdź Duchu Święty i poprowadź mnie właściwymi ścieżkami. Drogą wzrostu i duchowego rozwoju. Drogą prawdy, nadziei i Miłośći.

Przejdź do paska narzędzi