[ĆD 312]

O Wniebowstąpieniu Chrystusa, Pana naszego. Dzieje Apost. 1,1-12

Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: „Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: „Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?” Odpowiedział im: „Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: „Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”. (Dz1,1-11)

REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie. (Ps 47)

Bracia: Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią tego, który napełnia wszystko na wszelki sposób. (Ef 1,17-23)

I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga.
Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły. (Mk 16,15-20)

Punkt Pierwszy. Kiedy przez 40 dni ukazywał się Apostołom, dając im wiele dowodów i znaków, i mówiąc o Królestwie Bożym, nakazał im czekać w Jerozolimie na obiecanego Ducha Świętego.

Punkt Drugi. Wyprowadził ich na górę Oliwną i w ich obecności wzniósł się w górę, a chmura przesłoniła go tak, iż zniknął z ich oczu.

Punkt Trzeci. A gdy oni patrzyli [za nim] w niebo, Aniołowie rzekli do nich: „Mężowie galilejscy, czemu stoicie patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest sprzed waszych oczu do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba”.

Pan ostatni raz pokazuje się w ciele uczniom. Obiecuje Ducha i obiecuje go pod warunkiem swojego odejscia w ciele do Ojca. Kościół CIESZY SIĘ z tego rozstania???

Poza wstąpieniem do Nieba dokonuje się coś jeszcze. Jezus zabiera naszą ludzką naturę do Nieba i sadza na tronie chwały. Ludzkość zostaje wywyższona do godności boskiej i królewskiej. Z tego trzeba się ogromnie cieszyć.

Dlatego refren psalmu brzmi: Pan wśród RADOŚCI wstępuje do nieba. Tu jest zawarta prawda tego co się dokonuje. Niesamowitego misterium.

JEzus najpierw dawał wiele dowodów że życje, że zmartwychwstał. Spotykał się z wieloma ludźmi – co opisują Dzieje Apostolskie. Ukazywał się przez 40 dni po Zmartwychwstaniu. Jest w ciele. Zasiada z nimi do stołu, spożywa pokarm, rozmawia. Jest posrodku. Pośród dużej grupy. Tu nie ma zbiorowej halucynacji – to jest prawdziwe doświadczenie uczniów Pana.

Zapowiada im też chrzest w Duchu Świętym – przyjście Ducha Świętego po Jego odejściu. Unosi się w górę i obłok zabiera GO im z przed oczu.

Syntezę tego całego zdarzenia zbiera Ewangelia wg św Marka. Ukazywał się. Rozesłał. Wstąpił do Nieba. Wyniósł ludzka naturę do godnosci królewskiej. A uczniowie idą wypełnić polecenie Pana.

Jezus przyszedłz  Nieba na Ziemię. Stał się jednym z nas. Pokonał szatan i śmierć – teraz wraca do domu. Wraca do Domu Ojca. Tam skąd od nas przyszedł. Wracajac do domu – do królewskiej komnaty zabrał ze sobą ludzką naturę. Jezus już na ziemi pokazywał swoją władzę – władzę królewska – rozkazywał żywiołom, wypędzał złe duchy, przywracał zdrowie, wskrzeszał zmarłych. Jest Panem całęgo wszechświata  i wszystkich jego elementów. On jest nie tylko Panem stworzenia, ale także niewidzialnego świata. Zarówno aniołów dobrych jak i złych. Nie jest na równi z szatanem, Jest Panem wszystkiego i nad wszystkim panuje. Ponieważ dał człowiekowi wolność to pozwala człowiekowi wybierać między dobrem i złem. Pozwala na istnienie świata duchów złych.

JEZUS JEST PANEM. JEZUS JEST KRÓLEM.

On także przyjdzie, co podkreśla dzisiejsza Ewangelia, która jak refren powtarza, że jeszcze chwila i Pan wróci…!

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”. Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: „Co to znaczy, co nam mówi: „Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”; oraz: „Idę do Ojca?” Powiedzieli więc: „Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi”. Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: „Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: „Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?” Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość” (J 16, 16-20)