Piotr głosi Ewangelię po wylaniu Ducha Świętego. Stosuje wzorzec, który potem widzać w bardzo wielu sytuacjach głoszenia zarówno Jego jak i innych Apostołów.

1. TU I TERAZ. NAjpierw nawiżuje do aktualnej sytuacji. Do rzeczystistości, w której znajdują się słuchacze. Odnosi się do oskarżeń i głosu ludzi. Mówi im, że uczniowie nie upili się młodym winem. Odnosi się i nawiżuje do tego, co ludzi przyciągnęło pod Wieczernik. WYkorzystuje ludzką KPINĘ, żęby zacząć dialog. Praesupponendum – postawa uprzedzajacej życzliwości, nawet, a może zwłaszcza, wobec tych którzy kpią ze mnie.
2. KERYGMAT – ciągnąc dalej swoje przemówienie wchodzi w przestrzeń Słowa Bożego. Zaczyna opowiadać Kerygmat. Odwołuje się do Słowa Bożego – proroka Joela, który zapowiadał wylanie Ducha Świętego. Słowo, które się wypełnia. Ewangelia. To już głoszenie Kerygmatu
3. HOMILIA PASCHALNA – potem wyjaśnia i interpretuje Słowo proroka. Opisuje też wydarzenia Paschalne rozwijając i docierajac do samego sedna Kerygmatu. Nawiżuje do wydarzeń śmierci i zmartwychwstania Jezusa. BÓG GO WSKRZESIŁ! To ma głosić Kościół aż do końca Świata…!
4. SŁOWO CENETUJĄCE – Piotr znów wraca, jakby dla potwierdzenia do Słowa Bożego, które znają jego słuchacze. Cytuje Słowa które wszyscy często recytują – Psalm Dawidowy mówiący o wyzwoleniu z otchłani…
5. KERYGMAT – FAKTY – prowadzi dalej słuchaczy w fakty. Dawid umarł! Grób jest tu – niedaleko! Bóg przysiągł mu, że jego potomek zasiądznie na tronie (proroctwo Natana). Przepowiedział też zmartwychwstanie Mesjasza.
6. SAMO SEDNO – TYM MESJASZEM JEST JEZUS CHRYSTUS, KTÓREGO WSKRZESIŁ BÓG Z MARTWYCH!
7. KOŚCIÓŁ – My jesteśmy teog świadkami! Jezus dał obietnice Ducha Świętego i Go zesłał na nas! WY JESTEŚCIE TERAZ TEGO ŚWIADKAMI.
8. Piotr kolejny raz wraca do fundamentu Słowa
9. PIECZEĆ – kończy swą przemowę wyznaniem CHrystusa jako Pana i Zbawiciela:

„Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście uczynił Bóg i Panem i Mesjaszem”

Piotr ogłosił wydarzenie – istotę Kerygmatu. Pokazał zgromadzonym dojrzały i ukształtowany Kościół. Pascha to odpowiedź na wszystko. Nią można wszystko anświetlić – bo cały współczesny swiat jest paschalny. Wszędzie – albo jest obóz i obecność Pana, albo obóz Lucyfera – świat serc które w swej wolnośći wybrały życie bez Pana.

Po przemowie Piorta lud odpowiada – PREJĘTY DO GŁĘBI – Co mamy czynić?

A Piotr realizuje drugie z poleceń Pana. Uwierzcie i ochcijcie się! A w darze dostaniecie Ducha Śiętego. Dla wszystkoch ludzi jest OBIETNICA PANA! Kosciół prowadzi do sakramentów. KOsciół który istnieje w zasadzie dopiero 50 dni! Już ma to przeczucie.

Przyłącza się 3000 ludzi!

Potem trwają w nauce Apostołów – formują się. Poznają głębiej naukę.

Trwają we wspólnocie Kosćioła. Tworzą Kościół i żyją sakramentami (łamią chleb)

W tym wydarzeniu dokonuje sie już zarówno chrzest jak i bierzmowanie. Ochrzczeni otrzymują od razu dar Ducha Świętego…!

Każdy z nas zanurza się w chrzcie w śmierć Pana. Wchodzi razem z Nim w grób i potem razem z Nim powstaje – wychodzi ze śmierci do nowego życia. Bierzmowanie to podobna rzeczywistosć ale jeszcze głębiej w duchu. Zanurzenie w pięćdziesiątnicę. Oddanie swego serca, woli, pod moc Ducha. Poddanie się kierownictwu Cucha Świętego. W swej wolności wybranie niezwykłej niewoli Miłosci.

Człowiek przez oba te sakramenty  – udzielane tylko raz w życiu – wchodzi w PAschę Niedzieli Zmartwychwstania i w przejście od wystraszonych uczniów do odważnych głosicieli które odbyło się w Niedzielę Pięćdziesiątnicy. Oba sakramenty to elementy tego samego wydarzenia. Oba są pięlgnowane i podtrzymywane przez regularną Eucharystię.

Panie przyjdź i odnów we mnie świadomość sakramentów chrztu i bierzmowania. Pomóż mi je na nowo i coraz głebiej przeżywać. Wracać i poznawać wciąż na nowo ich głębię i znaczenie dla mojego żcycia.