TYDZIEŃ 1

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje, że ten komu wiele powierzono, powinien przynosić większy owoc. Dar ćwiczeń duchowych, dar spowiedzi, nawrócenia to ogromny dar i łaska Pana – jest także wezwaniem do większych owoców i większego wysiłku na drodze rozwoju duchowego.

Jezus powiedział do swoich uczniów: „To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie” Wtedy Piotr zapytał: „Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?” Pan odpowiedział: „Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas wydzielał jej żywność? Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: „Mój pan ociąga się z powrotem”, i zacznie bić sługi i służebnice, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą”. (Łk 12,39-48)

Nawrócenie to nie finał i koniec- to dopiero początek drogi. Odpowiada to opisanemu w Ewangelii powierzeniu słudze zadania. Ważne co teraz zrobię z tym darem. Darem wolności, oczyszczenia serca.

Szatan zaatakuje teraz z dużo większą siłą i wściekłością:

Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku, ale nie znajduje. Wtedy mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”; a przyszedłszy zastaje go niezajętym, wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze z sobą siedmiu innych duchów złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan owego człowieka gorszy, niż był poprzedni. Tak będzie i z tym przewrotnym plemieniem». (Mt 12, 43-45)

Szatan będzie wracał – z większym uporem i wściekłością. Jest uparty bo już przegrał i nie ma nic do stracenia. Chce Bogu zadać ból wyniszczając Jego ukochane stworzenia – ludzi. Błąka się po pustkowiach, ale wróci. Stąd potrzebne są konkretne postawy człowieka. Postawy, którymi powinien zaowocować pierwszy tydzień:

• CZUWANIE i MODLITWA by nie ulec pokusie. Trwanie przy Panu. modlitewne trwanie pozwala odeprzeć pokusy złego.
• POKORA – gdy zacznę się uważać za nietykalnego tytana duchowości, wówczas upadnę. Szatan podejdzie mnie szybciej niż się tego będę spodziewał. On używa PYCHY jako wehikuły przenoszącego go do mojego serca. Najbardziej nie znosi pokory, ubóstwa i posłuszeństwa Bogu. Trzeba z pokorą i czujnością wędrować przez życie, bo szatan krąży jak lew ryczący i szuka ofiar.
• NIE LEKCEWAŻYĆ przejawów zła. Symptomów pokus, głosu wewnętrznego. Muszę mieć świadomość, że nie jetem niezatapialny, że jednak jestem zdolny do zła i jestem słaby.
• NIE BAĆ SIĘ – szatan ma tylko pozorną siłę – już przegrał. Będzie się starał mnie wystraszyć, ale przy Ojcu nic mi nie grozi
• NIE DAĆ SIĘ WYNĘCIĆ – trzeba mi się sprzeciwiać już samym początkom. Szatan będzie się starał mnie wynęcić z ty i teraz i wyciągnąć mnie z pod strumienia łaski Boga.

Panie przyjdź z łaską czuwania i modlitwy, z darem czujności, pokory i odwagi w odrzucaniu pokus. Wlej w me serce roztropność i dbałość o czystość serca.