TYDZIEŃ 1

Nawrócenie. Taki jest cel pierwszego tygodnia ćwiczeń. Apokalipsa w rozdziałach od 9 do 16 opisuje skutki trwania w zatwardziałości serca.

Apostoł Jan mówi o wizji ziemi otwartej przez Anioła z nieba – ziemi, w której jest otchłań. Wyfruwa szarańcza dręcząca tych, którzy nie pokutowali – którzy nie należą do Chrystusa. Mimo wszystko ci ludzie nie odwracają się od swych czynów.

Człowiek jest wielki, niezwykły, stworzony na obraz i podobieństwo Boga, ale człowiek ma też straszliwe możliwości w ramach swej wolności. Na przepaść ludzkiego serca uwikłanego w grzech jedynym lekarstwem jest przepaść serca Boga – przepaść miłosierdzia. Serce człowieka jest bowiem zdradliwsze niż wszystko inne…

A Bóg bada prawdziwe oblicze człowieczego serca. „Ja Pan badam serce i nerki i doświadczam, bym mógł każdemu oddać stosownie do postępowania” Według owoców ludzkich uczynków. Bóg bada serce człowieka i cały czas do tego serca woła, cały czas szuka dostępu do tego serca.

Potrzeba mi skierować na siebie to wołanie. Pozwolić Bogu zbadać moje serce. Kusiciel nieraz znajduje w nim posłuch, a Bóg???

POZORNE NAWRÓCENIE

W każdej Eucharystii wierni wołają Boga o miłosierdzie. Obiecują zmianę postępowania. Nawrócenie. Trzykrotnie wołają PANIE ZMIŁUJ SIĘ!

A potem. Nieraz przy wyjściu z kościoła jest przepychanka. Przy wyjeździe z parkingu wymiana nieuprzejmości. Obmowy i obgadywanie innych przy bramie kościoła. Grzechy…? Gdzie jest to nawrócenie?

PRAWDZIWE NAWRÓCENIE WYMAGA POKORY!

Ludzie tak łatwo dają się nabrać na obietnicę szatana, obietnice podszyte pychą wobec Boga. To ja dam radę. To ja zrobiłem coś dla Boga więc załatwione. Odfajkowane dla Boga.

A Bóg nie jest taki. On widzi głębię serca. Prawdę ludzkiego serca. On jest pełen pokory, ubóstwa i zależności. On jest Miłością. Nie idzie na przekupstwo z człowiekiem – Chrystus rozwalił stoły przekupniów w świątyni. Nie da się też nabrać temu kto woła we wnętrzu świątyni: „PANIE, Panie!” zmiłuj się nade mną, a gdy tylko przekroczy jej próg, zaczyna na nowo wracać do grzechu.

Człowiek tak rzadko wchodzi w przestrzeń prostoty, ubóstwa, pokory i Miłości Boga. Pokora to fundament prawdziwego nawrócenia. Trzeba być świadomym DARU jaki się otrzymało i świadomym OD KOGO się go otrzymało. Nawrócenie dzieje się przy współpracy człowieka z Bogiem, a nie tylko przy samych suchych deklaracjach człowieka. Dziękczynienie i pokora:

Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami”. Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie, pokażcie się kapłanom”. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”. Do niego zaś rzekł: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”. (Łk 17, 11-19)

Pokora i świadomość od Kogo otrzymałem dar:

Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie według słowa proroka Elizeusza, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: „Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem. A teraz zechciej przyjąć dar wdzięczności od twego sługi”. On zaś odpowiedział: „Na życie Pana, przed którego obliczem stoję, nie wezmę!”. Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił. Wtedy Naaman rzekł: „Jeśli już nie chcesz, to niechże dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu”. (2 Krl 5, 14-17)

Panie wlej  w me serce stałą świadomość tego jak wielkim darem jest laska uzdrowienia z trądu grzechów. Pokaż mi w mocy Ducha od Kogo tą łaskę otrzymałem i spraw bym umiał okazywać Ci Panie wdzięczność w pokorze i ubóstwie.