TYDZIEŃ 1

Owocem pierwszego tygodnia powinno być gruntowne oczysczenie serca z grzechów i głębokie nawrócenie. Spojrzenie na życie w sposób całościowy prowadzi nieraz do decyzji o spowiedzi generalnej. Czyli spowiedzi obejmującej okres od ostatniej ważnej spowiedzi. Taki dialog z Panem w konfesjonale wymaga gruntonwego przeglądu życia i dobrego przygotowania. Ćwiczenia pomagają w dokonaniu takiego gruntownego rachunku sumienia ale go nie zastępują. Spowiedź generalna może być króka i prosta. Nie trzeba rozwlekle wchodzić w każdy okres życia. Raz jeden grzech za cały ten czas od osttaniej ważnej spowiedzi. Skupić się na grzechach ciężkich przechodząc przez poszczególne przykazania. Jeśli były okoliczności zmieniajace ciężar grzechu należy o nich powiedzieć. Liczba powinna być przynajmneij przybliżona bez powiększania i pomniejszania – bo to jest kłamstwo w czasie spowiedzi.

Nie można zapomnieć o grzechach w myśli. Decyzja o grzechu już jest początkiem grzechu. Jeśli ktoś zjadł mięso przekraczając post piątkowy, a potem okazałoby się, że nie jest to piątek, wówczas ma grzech. Przekroczył w sercu prawo Boga – gdyby był Piątek też by to zrobił.

Ale gdy nie ma świadomości. Ktoś zjadł mięso myśląc że jest czwartek, a potem okazałoby się że jest piątek nie ma grzechu – bo nie była tu włączona świadomość – nie było decyzji o przekroczeniu Bożego prawa.

Same myśli także mogą być grzechem:

• żywienie nienawiści do kogoś
• wrogość
• bunt przeciwko Panu Bogu
• nieczystość

Są jeszcze okoliczności zmieniające, które wpływaja na ciężar grzechu. Gdy ktoś pobił człowieka występuje przeciw jednemu z przykazań. Ale gdy okazuje się że tym człowiekiem był ojciec, czy matka, wówczas występuje przeciwko dwóm przykazaniom. To są okoliczności, których nie można pomijać.

Tak samo gdyby ktoś dokonał profanacji jakiegoś miejsca – a nie powiedział, że był to kościół.

Gdyby ktoś dokonał grzechów nieczystych a nie powiedział, że jest żonaty albo dokonał ich z osoboą będącą w związku małżeńskim.

Tak spowiedź to pieczęć pewności. Jeśli są grzechy o których człowiek nie wie czy były ciężkie, czy nie – najlepiej wyznać tak jak się je pamięta i tak jak pamięta się okoliczności.

Wszystko powinno być rzeczowo, krótko zwięźle i jasno –  bez opisywania szczegółów, rozwlekania się.

Te spowiedzi obejmują wiele lat. Najlepiej spisać grzechy na kartce i potem odczytać je ciągiem przy konfesjonale – tak by nic nie umknęło – by potem nie pojaiwł się niepokój.

Spowiedź i pojednanie z Panem ma prowadzić do podniesienia. Dobry duch daje niepokój podnoszący serce. Jeśli pojawia się niepokój odbierający radosć i dołujący, wówczas należy wrócić jeszcze raz. Przy porządnym rachunku sumienia nie powienien pojawić się taki niepokój. Wszelką podejrziwość i lęk wobec Boga nalezy ucnać od razu we wnetrzu. Nie iść za takimi myślami. Uporządkować taki obszar jeśli pojawia się niepokój tego typu wobec któregoś z grzechów. Uporządkować, wyznać i wejsć na drogę Nowego Stworzenia.

Modlitwa.

Modlitwa o Ducha Świętego. On pomoże, wspomoże, uzdolni:

„Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągnąć będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić należy”. (Łk 12, 8-12)

Przyjdź Duchu Święty i prowadź mnie drogą ku świętości. Pomóż mi jak najszybciej wracać do konfesjonału gdy popełniam grzech ciężki, by żyć w pieczeći pewnosci łąski uświęcajaćej. By trwać w bliskosći z Tobą, bo nigdy nie wiem kidy mogę odejść z tego świata. Prowadź mnie drogą ku świętości i ku Niebu.