TYDZIEŃ 1

Przebaczenie Boga – Jego Miłosierdzie – Jego Miłosć wymazuje nasze grzechy.

Nasze grzechy nagrane na kliszy naszego życia zostaja totalnie prześwietlone przez tego, który jest Słońcem. Zostaje biały kadr. Wszystko znika i nigdy już nie będzie świadczyło przeciwko człowiekowi.

Pokorne samooskarżenie przed Panem powoduje, że Pan od razu staje do naszej obrony. W spowiedzi trzeba być jak małe dziecko. Powiedzieć ufnie Ojcu co sie zrobiło. On nas zna. Zna nasze wnętrze i serce. Zna naszą słabośc i siłę. Pragnie naszego dobra. Naszego wysiłku nawrócenia. NAszej pracy wewnętrznej. Bo koniec końców chce nas mieć u siebie w Raju.

W konfesjonale siedzi człowiek któremu Bóg powierzył wąłdze pasterską i dar jednania. Nawet jeśli potraktuje nas niekulturalnie, to mamy w ten sposó jakąś formę pokuty. Trzeba ją przyjąć z pokorą i pójśc dalej. Może nawet ucieszyć się, że miało się udział w sądzie Pana przed Arcykapłanami, w krzyżu Pana. Spowiedź ma wartosć krzyża. Nasza spowiedź kosztowała Pana Golgotę i śmierć! Gdy spotykamy się w konfesjonale z brakiem kultury – nie am co rozpaczać – można się wręcz ucieszyć, że to nas takze kosztowało. Że mielismy maleńki udział w pasji Pana. Podejmujac wysiłek staję sie współtwórcą siebie a nie jestem jak żebrak, jak ktoś kto na byle co się zraża i zżyma. Gdyby nas konfesjonał kosztował choć cząstkę tego, co Pan wycierpiał. Gdybysmy musieli przynieść wielki drewniany krzyż do kratek konfesjonału poganiani przez tłum i opluwani … czy wtedy ludzie nie dbaliby więcej o czystosc duszy…?

Spowiedź to trudne przezycie. Nieraz bolsne, pełne zawstydzenia i wewnętrznego, a nieraz i zewnętrznego upokorzenia. Bóg chce by człowiek tego doswiadczył. By zebrał takie własnie doswiadczenie sakramentu pokuty. Jak dziecko – prosto i bez górnolotnych słów, bez domysłów. Grzech, ilość… – tak ja podjąłem decyzję o tym grzechu ciężki, zraniłem Pana tyle razy. Chyba ze są jakieś znaczące okoliczności zmieniajace ciężar grzechu. Myśli.

Sakrament pokuty to niesamowite wylanie się łaski Boga:

Bracia: Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Jeżeli przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego: Jezusa Chrystusa. A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi. Gdzie się jednak wzmógł grzech, tam się jeszcze obficiej rozlała łaska, aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. (Rz 5,12. 15b. 17-19. 20b-21)

Pokuta pomaga wytrwale czekać, oczyszczać swe serce i byc zawsze gotowym na spotkanie Pana. Dlatego też kosztuje, bo Bóg nie chce byśmy ją lekceważyli, bo On chce byśmy uczestniczyliw  naszym współstwarzaniu do Nowego Człowieczeństwa:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi oczekujących powrotu swego pana z uczty weselnej, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie”. (Łk 12, 35-38)

Panie wlej w me serce Ducha Świetego. Ducha pokory, ducha wytrwałosci i czuwania. POmóz mi trwać w łasce uświecajacej. Wracac do konfesjonału jak najszybciej po upadku. Bum był ciagle gotów na spotkanie z Tobą.