TYDZIEŃ 1

To Bóg daje nawrócenie – to On je inicjuje i czeka na odpowiedź człowieka. On woła i wyczekuje na człowieka, bo dał nam wolność i jej nie naruszy – nie uczyni nic bez naszej zgody.

On wie doskonale, że nawet miałki piasek naszej niekonsekwencji i słabości, scalony krwią Chrystusa może  stać się najtwardszą skałą. On doskonale wie jak do tego doprowadzić, ale to ja muszę wykonać pierwszy krok.

Krew Chrystusa scala człowieka na nowo. Chrystus pyta o Miłość. Nie o grzechy, przewinienia. On zapyta: „Czy miłujesz mnie?” „Czy miłujesz mnie więcej?”

Jeśli odpowiem „Tak Panie! Ty wszystko wiesz! Ty wiesz że Cię kocham!”. Jeśli tak odpowiem, to On już dokona całej reszty. On już pokonał grzech an drzewie krzyża. To On podjął inicjatywę i pojednał świat ze sobą.

Nie liczy się już to co było! Teraz. Dziś! Pan daje szansę i na nowo pyta: „Czy miłujesz mnie!”. Przeszłość jeśli została wyznana przed Panem ze skruchą, przestaje się już liczyć. Jezus na nowo chce mnie obmyć i oczyścić bym szedł przed siebie. Oczyszcza serce czyniąc je na nowo lekkim, wzruszonym, ufnym i  pokornym.

Doświadczenie grzechu pomaga zrozumieć innych grzeszników. Tych którzy są wokół mnie. Drogą do obrony jest modlitwa, wiara, praca wewnętrzna i wsłuchanie w Słowo. Bo diabeł będzie krążył jak lew szukający ofiary. Budowanie mocnej wiary – opartej na dobrych solidnych fundamentach, pozwala się człowiekowi oprzeć przed naporem zła.

Bracia: Abraham nie okazał wahania ani niedowierzania co do obietnicy Bożej, ale się wzmocnił w wierze. Oddał przez to chwałę Bogu i był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość. A to, że poczytano mu, zostało napisane nie ze względu na niego samego, ale i ze względu na nas, jako że będzie poczytane i nam, którzy wierzymy w Tego, co wskrzesił z martwych Jezusa, Pana naszego. On to został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia. (Rz 4, 20-25)

Potrzebne mi było osobiste doświadczenie słabości. O błogosławiona wino, która uczyłaś i uczysz mnie pokory. Która dajesz świadomość mojej słabości i słabości innych ludzi. Która uczy miłosierdzia wobec innych, by samemu miłosierdzia dostąpić. Dobrze przeżyte doświadczenie grzechu uczy wyrozumiałości wobec innych ludzi.

CEL

Trzeba spoglądać ciągle an cel wędrówki życia. Na spotkanie z Ojcem. Na to, że celem mojego życia na ziemi jest Chwała Boga. A oddawać Mu chwałę znaczy żyć w bliskości z Nim, wsłuchując się w Jego Słowo:

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: „Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem”. Lecz On mu odpowiedział: „Człowieku, któż mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?” Powiedział też do nich: „Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależne od jego mienia”. I opowiedział im przypowieść: „Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj”. Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?” Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem”. (Łk 12, 13-21)

Skarby w niebie wynikają z tego, że człowiek dzieli się z innymi tym co posiada. Jest świadom, że nie ma nic, czego by nie otrzymał od Boga. Także łaska uświęcająca jest wielkim darem Boga:

Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna, i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła.

To Bóg UDZIELA i daje łaskę przebaczenia i pokoju.

Kapłan odpuszcza grzechy w IMIĘ OJCA, SYNA i DUCHA. Tu też trzeba przyjąć z pokorą, że Bóg zechciał złożyć ten sakrament w słabe ręce ludzi – kapłanów. Człowiek koncelebruje liturgię pokuty razem z kapłanem. W tym niesamowitym dialogu u stóp krzyża, dialogu, który odbywa się w konfesjonale.

Panie, działaj i przemieniaj moje serce. Uczyń moje serce na wzór serca Twego!