Setnik pokazał niezwykłą pokorę i wiarę.

Najpierw usłyszał o Jezusie, pewnie dowiedział się więcej. Spotkał się ze świadkiem Jezusowego działania.

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, on uwierzył. Spojrzał poza zasłonę tego co widzialne. Poza widzialną postać Jezusa-człowieka i zobaczył w Nim cudotwórcę. Na tym polega wiara. Wyjść poza widzialne znaki i spojrzeć w przyszłość. Czasem mimo paradoksów i rodzących się pytań.

Setnik pokazał swą niezwykłą pokorę w rozmowie z Jezusem. Nie jestem godzien! Ale powiedz tylko Słowo…

Ojcowie Kościoła zobaczyli także niezwykłą wiarę Setnika i umieścili ten dialog w Eucharysti. Jako jeden z ostatnich przed przyjęciem Ciała Pańskiego. „Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko Słowo…”

Inny niezwykły aspekt, który rezonuje w tym Słowie to wstawiennictwo. Setnik wstawia się za swoim sługą. Piotr za swą teściową. Wieczorem ludzie PRZYPROWADZSJĄ i PRZYNOSZĄ ludzi cjorych fizycznie, psychicznie i duchowo.

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go . Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! – a idzie; drugiemu: Chodź tu! – a przychodzi; a słudze: Zrób to! – a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz – w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów . Do setnika zaś Jezus rzekł: Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie. Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka ją opuściła. Wstała i usługiwała Mu. Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: On wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby. (Mt 8,5-17)

W rozmowie z setnikiem Jezus podkreśla kontekst tych uzdrowień i działań. Pokazuje, że uwalnianie to jedna z form walki duchowej. Wojny, którą On prowadzi z Lucyferem walcząc o dusze ludzi. Jezus mówi o wierze i od razu nawiązuje do zupełnie innej rzeczywistości – do uczty w Niebie. Kieruje nasz wzrok na rzeczywistość walki w świecie ducha.

Wstawianie się za innymi u Jezusa, przyprowadzanie do Noego tych którzy są chorzy coeleśnie, psychicznie, czy duchowo to element walki z szatanem którą prowadzimy ramię w ramię z naszym Królem i Mesjaszem.

Panie wlej w me serce wiarę i pokorę. Ucz mnie wstawiać się ze ludźmi wokół – przyprowadzania ich do Ciebie. Jezu cichy i serca pomornego, uczyń serce moje na wzór serce Twego. Ucz mnie świętości i miłości.