Archiwa miesięczne: październik 2022

T1.12. Historia grzechu

15 sobota paź 2022

Posted by in 05. Grzech i nawrócenie, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Życie i śmierć.

Grzech i świętość.

To ciągły front wojny duchowej. Nie da się lawirować między tymi dwiema rzeczywistosciami pozostajac w szarej strefie. Albo się przyznajesz do Jezusa i jesteś z Nim, albo się Go wypierasz i idziesz na drugą stronę.

Sprzeciwienei się Synowi Bożemu sprawia, że da sie jeszcze zawrócić, bo pociągnie nas łaska Ducha Świętego. Głos sumienia. Natomiast sprzeciwnie sie Duchowi Świętemu. Walka z Jego głosem i natchnieniami do powrotu powoduje, ze człowiek sam siebie doprowadza do piekła. Do stanu bez Boga. Duch Święty daje łaskę chwili i prowadzi człowieka przez wszystkie przeciwności.

(Łk 12, 8-12)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto powie jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone. Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć”.

Piekło nie jest siłą równoważną wobec Boga. Bóg już ich zwciężł na całą wieczność. Pozwala istnieć piekłu, bo człowiek jest wolny i ma prawo wbrać między dobrem i złem.

Wszystko zaczęło się poza nasza historią ludzką. gdzieś w Niebie poza prestrzenią i czasem. Gdzie tam, Bóg w głębi Trójcy pomyślał o człowieku i być może także o wcieleniu. Wóczas w części aniołów pojawiła się pycha. Oni – istoty czsto duchowe musiałyby wtey odać pokłon człowiekowi. IStocie zmiesznanej między duchem i ciałem. Istocie o wiele od nich słabszej. Dokonał się upadek tej części aniołów. SZatan spadł z nieba jak błyskawica – jak to mówi Jezus w Ewangelii.

Ciągle  w Biblii przewija się ta aluzja do grzechu Aniołów.

Ta pycha i wściekłość tch aniołów staneła potem obok Adama i Ewy w Raju. I korzystajac z wolnej woli człowieka zaczęła kusić. Diabeł chciał pokazać jak słaby jest człowiek. W swej pysze chciał udowonić Bogu, że ta istota, którą jest człowiek to śmieć, który do niczego się nie nadaje. Nasi praojcowie ulegli tej poksie. Bóg dając wolną wolę przewidział, że człowiek w końcu ulegnie pokusie. Więc stworzył ten niesamowity plan Zbawienia. Plan ponownych narodzin.

Poprowadził człowieka od tego upadku przez dzieje historii aż do Jezusa swego Syna Dał wiele znaków. Zapowiadał. Miał swój Lud Wybrany, który czekał na Jezusa. Ale ten lud Jezusa nie rozpoznał, ale ZABIŁ. Taki był plan. Ten kto był najbliżej zdradził. Tak jak zradził Lucyfer – najbliższy i najważniejszy z aniołów – ten który niósł światło. Tak i tutaj umiłowan lud Boga zdradził.

I te zdrady od grzechu pierwszych rodziców ciagle się powtarzają. Cięgle wracają. Każdy z nas ma udział w grzechu… Każdy upada… Każdy potrezbuje nawrócenia.

Szatan istnieje – choć robi wszystko zeby człowiek albo w niego nie wierzył kompletnie, albo by się z nim oswoił. Albo żeby rozmyć i zamazać swe istnienie. Albo by przprawić sobie różki do głowy, bawić się memami, które oswajają z grzechami. Które pokazują jak słodki i przjemn jest grzech… A my chrześcijanie wiem, że szatan to OSOBA! Wrzekamy się go przy chrzcie, bierzmowaniu i we Mszy Świętej. „Czy wyrzekasz sie Szatana, głównego sprawcy grzechu?”

Szatan pałą ciągłą zawiścią do człowieka i jest zabjcę. Cile pragnie śmierci człowieka i tego by pociagnął za sobą rzesze innych ludzi ku śmierci. Jego słudz to mięso armatnie. On w żąden sposób nei liczy sie z grzesznikiem. Jest terrorystą duchowym, który chce by jak nawiecej ludzi poniosło śmierć. Jest zabójcą i dlatego Jezus mówi do Farzeuszów, którzy chcą Go zabić – że mają szatana za Ojca. Bo szatan to ojciec śmierci!!!

W szatanie też nie ma prawdy. Ciągle kłamie. Ciągle lawiruje. Ciągle wykrzywia prawdę. Bo wie, że prawda i prawdomówność jest w Bogu. A życie w prawdzie to życie w jednosci z Bogiem i życie szczęśliwe, spokojne, wieczne. Aniołowie którz odwrócili się od Boga trwają w otchłani czekajac na sąd. Aniołowie widzieli wiecej, szerzej, uczestniczyli w życiu Trójcy. Mieli pełną wolność wyboru. To Aniołowie się sprzeciwli i potępili. Sami siebie. To nie Bóg ich strącił. Trwają w tym wyborze. Zgubiła ich pcha i zawiść. I uczynili to FUNDAMENTEM WSZELKICH GRZECHÓW…

Dziś wsokie mniemanie o swoim narodzie. Pycha. I zawiść jednego narodu wzdlegem drugiego doprowadziła ludzkosć na skraj III wojny światowej… Do punktu gdzie ważą się losy ludzkości i wybuch wojny jąrowej. Dwa bratnie CHRZEŚCIJAŃSKIE narody… Dwa słowiańskie plemiona… Brat zdradza brata.

Chrześcijanin powinien trzymać się jak najdalej o tych właśnie dróg – od drogi PYCHY i drogi ZAWIŚCI.

Niezwykła ejst rzeczywistosć Raju. Bóg mówi do człowieka w Raju. MAsz tu wszystko. Jesteś cudem miłości, moim stworzeniem. Mieszkaj tutaj. Ale pamiętaj masz wolną wolę. Używaj tego świata i pamiętaj że jesteś stworzeniem, tylko stworzeniem. Twoje życie jest w moim ręku. To ja Bóg decyduję o dobru lub złu – to moja domena – by rozsądzać… Ale człowiek poddał się PYSZE i ZAWIŚCI… Zawołał ja sam chcę sobie decydować. Rozsądzać. Dał się skusić i zerwał owoc.

Bóg dał człowiekowi wolność. Pozwala piekłu istnieć i wpływac na człowieka. Ale daje też człowiekowi łaski i dary do rozeznawania, do walki duchowej. Daje umocnienei w Sakramentah Kościoła. Tak długo jak człowiek trzyma się Boga szatan nie jest w stanie się wśliznać. Tak ługa, jak człowiek nie da się zaciekwaić owocamiz  teog drzewa i trzma się zasad Bożego ładu…

Jak tylko zaczyna dialog z upadłym aniołem –  istotoą o wiele inteligentniejszą od człowieka – wtedy upada.

Podstawa walki z grzechem ot nei wchodzić w ialog ze złym duchem. Nie zaczynać. Nie podchodzić pod to drzewo. On rzuci mały cień. Jakąś mikro nieufność. I będzie na tm budował. Aż zbuntuje człowieka przeciwko Bogu.

W końcu zatruwa ludzkie myśli PYCHĄ – Bóg nie mówi wam prawdy. Będziecie panami – będziecie posiadać klucze do dobra i zła. Będziecie stanowić co jest obre a co złe.  Moralność będzie w waszych dłoniach… Wyjdziecie ponad byt stworzony którym jesteście i staniecie na równi z Bogiem. Szatan doprowadza człowieka do buntu przeciwko swej istocie. Do Pychy i zawiści – poczucia ze Bóg mi coś zabrał i ja muszę Mu to odebrać. Sprawia że Bóg z Ojca przeradza się w postępnego rwala człowieka, któr nei chce dać człowiekowi wsztkiego.

Szaan uderza w człowieka, bo to człowieka wybrał Bóg by się Wcielić. I uderza w tą przez którą dokonało się Wcielenie. Ona nigdy nie posłuchała Szatana – nowa Ewa odwróciła grzech pierwszej Ewy. Bóg w swym Synu odwrócił grzech Adama. Nowy Adam wział skutki działania i decyzji starego Adama. Wział na swe barki i złożył ofiarę z życia, by na nowo otworzyć bramy Raju.

Każdy grzech uderza w Boga, uderza w samego grzesznika, uderza też w Kościół Boga, w ciało Chrystusa, uderza w cały stworzony swiat – w cały Kosmos.

Grzech stworzył krzyż, ale i miłość Boga do człowieka stworzła krzyż.

Matka – NIE-POKALANA żadnym grzechem potrafi przeprowadzić nas z powrotem do raju, przez wrota, które otworzył Jej Syn. Zawsze poprowadzi przez SWEGO SYNA i będzie wskazywała na sweo SYNA. Tylko u NIEJ droga jest pewna i człowiek nie pobłądzi.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszystko to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragne to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca roporządzaj tym wszystkim. Prynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

T1.11. [ĆD 78-81] Charakterystyka grzechu

14 piątek paź 2022

Posted by in 05. Grzech i nawrócenie, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Jezus podaje dziś charakterystykę ludzi grzesznych a w zasadzie sameog grzechu. PO pierwsze bywa on jak kwas – zaczyna się od kropelki a potem nie odcięty, nie odizolowny, zaczyna zakwaszać to z czym się spotka. Rochodzi się i rozprzestrzenia. Człowiek zaczyna wpadać w spiralę grzechu. Szatan próbuje człowieka coraz głębiej uwikłać w swe sidła.

Grzech lubi mrok, ukrcie, półprawdy albo kłamstwa. Lubi zawoalowanie.

Wzbudza strach, głównie strach o ciało i rodzi się z cielesnej antury człowieka. Co nei znaczy że ta natura jest zła sama w sobie. Po prostu sztanowi nałtawiej się jest zaczepić na ludzkiej cielesnosći i tam odnosi największe sukcesy.

Bóg jest jednak większy. Większy od szatana – bo już go pokonał. Jest większy do ludzkiego strachu. Jest większy od kłamstw. Jezus podkreśla, zę to co ukryte, w mroku i na uczo wyjdzie w końcu na jaw. Że człowiek nie powiniene się bać cielesnych skutków, nawet śmierci za prawdę. ALe powinien się bać umrzeć w grzechu. To jest cel człowieka – być zawsze w łasce uświęcającej – gotowym na śmierć i odejsćie.

(Łk 12, 1-7)
Kiedy ogromne tłumy zebrały się koło Jezusa, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: „Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a co w izbie szeptaliście do ucha, głoszone będzie na dachach.A mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic już więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli”.

Bóg szaleje z miłosci za człowiekiem i człowiek jest dla niego ważny. Dla diabłą człowiek to tlko rpzedmiot – mięso armatnie – które sztan chce upodlić bo tlko tak może zranić Boga. Wrywajac mu człowieka korzystając z ludzkiej wolnośći. Skazujać człowieka stworzonego an Obraz Boga na wieczne życie bez Miłości. Na piekło….

Szatanowi w żaen sposób nie zalezy na człowieku – chece tylko wykorzystać i zniszczć. To terrorysta najgorszego sortu… Zabójca. Anioł śmierci i zagłady.

Ale Jezus go zwciężył i pokonał. Szatan istnieje bo człowiek jest wolny i może wybierać miedzy dobrem i złem. Gyby Bóg zechciał tchnieniem warg mógłby zakończyć istnienie piekła. Zło i dobro to nie dwie równoważące się siły. Bóg pozwala swemu stworzeniu istnieć – swemu aniołowi – Lucyferowi. Bóg nie zabija – Bóg stwarza i daje życie…

Warunkiem otknięcia żalu Boga za naszym odejsciem jest ludzki żal za grzechy. WArune spowiedzi cześto tak bagatelizowany. A Bóg chce by człowiek zasmakował gorczy swego odejscia. By poczuł samym sobą choć cień łez Boga, który wypatrywał nas odchodzących z Domu Ojca. Żle korzystajaćych ze swej wolności.

Pojemność serca na miłość mierzy sie pojemnością serca an cierpienie. Dlatego Żal za grzechy, cierpienie, doświaczenie smutku po uświadomieniu sobie upadku nie wykluczją się z miłością i radością Nieba po nawróceniu.

Ignacy Loyola podaje nawet konkretne porady dotyczące pracy duchowej która ma wyćwiczyć postawę żalu za grzechy. Swoistego postu od wesołkowatosci, rozweselania się. Wejścia w świat zadumy, kontemplacji. Zasmakować tych „gorzkich ziół” pokuty:

[ĆD 78-81] Addycja 6. Nie [trzeba] chcieć myśleć o rzeczach miłych i radosnych, jak np. o chwale [niebieskiej], o Zmartwychwstaniu itp. Albowiem jakiekolwiek rozważanie o radości i weselu jest przeszkodą do odczuwania cierpienia, bólu i łez za nasze grzechy. Trzeba natomiast utrzymywać w sobie wolę odczuwania żalu i cierpienia, przywodząc sobie na pamięć raczej śmierć i sąd.
Addycja 7. Pozbawić się jasności światła [dziennego] dla tego samego celu, zamykając okiennice i drzwi na ten czas, gdy będę w pokoju. Wyjątek stanowi czas na odmawianie oficjum, czytanie i przyjmowanie posiłków.
Addycja 8. Nie śmiać się ani nie mówić rzeczy pobudzających do śmiechu.
Addycja 9. Panować nad spojrzeniami poza wypadkiem przyjmowania lub żegnania kogoś, z kim rozmawiałem.

Nie chodzi o fałszywy ascetyzm ale o zdrowe ćwiczenie siebie. O spokojne wchodzenie w świat pokuty. Doświadczenia nawrócenia. Nie chodzi by się biczować, zamęczać swe ciało. Ale o to by spokojnie wchodzić w doświadczenie żalu za grzech.

Najpierw widzieliśmy Raj w FUNDAMENCIE ĆWICZEŃ [ĆD 23] a teraz Ignacy prowadzi na samo dno upodlenia człowieka. NA totlanie drugi biegun duchowości. Ale Ignacy STAJE W PRAWDZIE. Taka jest natura człowieka. Życie pomiędzy dwoma biegunami. Światem Dobra i Raju, albo światem śmierci i grzechu. Nie ma strefy granicznej, gdzie można swobodnie się poruszać i lawirować. Nie da sie dać Bogu świeczki i mimo wszytko zapalić diabłu ogarka. Bo on nas wynęci od Boga. Bo szatan ten ogarek – ten punkt zaczepienia skrzętnie wykorzysta – jako anioł jest o wiele inteligentniejszy od człowieka.

Ignacy chce nas poprowadzić do prawdy. Do prawdy o życiu i śmierci. Misterium upadku człowieka jet elementem naszej historii i doświadczeniem każdego człowieka.

Ważne jest też zauważenie, że grzech jest wybierany przez człowieka w jego wolności. Bóg nie stworzył ani nie dał człowiekowi nigdy zła. Bóg pozwala doswiadczyć gorczy wstępujacej po tym wborze żeby człowieka przyciągnać z powrotem. Ale GRZECH NIE JEST STWORZONY PRZEZ BOGA! BÓG NIE CHCE GRZECHU! To szatan pragnie się posłuzć człowiekiem, upodlić człowieka, to sztan pragnie grzechu człowieka. Grzech pojawił się w historii ludzkości, ale nie był elementem stworzenia – Bóg go nie stworzył. Bóg stworzył człowieka z jego wolną wolą.

Bóg dał człowiekowi WOLNOŚĆ ODPOWIEDZI. I woła ciągle. Kocham Cię. Tyś jest Mój drogi człowiecze. Ja Cię stworzłem. Odpowiedz mi!

a człowiek odpowiada w najbardziej straszliwy sposób: „Nie chcę Cię Boże!” Orzuca Boga i Jego Miłość!

W głębi człowieka jest pewna rysa – rana – grzech pierworodny. Coś co sprawia, żę człowiek zostawiony sam sobie stanei przed wyborem dobra i zła. Samym intelektem się nie uchroni:

Gdy chcę czynić dobro – narzuca mi się zło! jak mowi Św. Paweł.

Zło sie przdarzyło człowiekowi. W Raju Adam i Ewa przerwali tamę za którą było zło i ono się teraz rozlało na ludzkosć. W każdm anszym wborze jest wbór między tymi rzeczywistosciami. Grzech przydarzył się najpierw aniołom. Tym które upadł. A one potem pociągneły za sobą człowieka. W swej wolności cześć aniołów wybrało zło. Odejscie od Boga. I chcieli Bogu udowonić że projekt „człowiek” to zły pomysł. Że idea WCIELENIA nie może się udać. Że człowiek – istota cielesno-duchowa, nie dorasta do pięt aniołom… W swej pysze część aniołó upadła i chce teraz pociagnąć za soba człowieka.

Bóg panuje nad całym światem. PRZEWIDZIAŁ UPADEK. I zaplanował nową fazę. Nowego Adama i nową Ewę. Dlatego w orędziu Wielkiej Nocy nazywam grzech pierwszych ludzi BŁOGOSŁAWIONĄ WINĄ – bo przez nią przyszedł tak neizwykły ODKUPICIEL. A wraz z Nim i Jego Matka. Matka która jako człowiek nigdy nie wykorzystała swej wolności ku zełmu. Odwróciła deczję Ewy. Pokazała, że jako człowiek – nowa Ewa – całe życie będzie wbierała dobro.

Bóg w cudzie Wcielenia i Paschy Chrstusa dokonał nowego aktu stworzenia. W świcie Ducha, przez chrzest ucznił nas NOWYM STWORZENIEM.

Człowiek stworzony na nowo powinien sie radować. Powinien mieć w sobie radosć ale nie wesołkowatość. Powinien być świadomy pokus. I nie porzucać walki. Upadki będą się zdarzały, ale tak długo jak człowiek patrzy w cel i po każdym upadku wstaje, otrzepuje się i idzie dalej, tak długo jest zwycięzcą. Smutek, skrucha, żal to właśnie to otrzepywanie się, by iść dalej ze spokojną raoscią w stronę Słońca.

W tej walce potrzeba pomocy z góry – modlitwy człowieka. Walki duchowej wspomaganej łaską Boga – którą człowiek musi sobie wprosić. Sam nie pokona Aniołów…!

Najlepszą opiekunką i wspomożycielką jest Ta, która zawsze wybierała dobrze – Maryja.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Pragnę być Twoim niewilnikiem. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszystko otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragnę to odać. Ty Mamo, która nigdy w swej wolnośći nie wybrałaś grzechu, rozporządzaj tym wszystkim. przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

 

T1.10 Nawrócenie

13 czwartek paź 2022

Posted by in 05. Grzech i nawrócenie, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Jezus kocha wszystkoch ludzi. W szczególny sposób kochał swój naród. I to przez pryzmat miłości do Faryzeuszów i Uczonych w Piśmie trzeba spojrzeć na słowa Jezusa. On jest znawcą ludzkiej antury, ludzkich mśli i ścieżek rozumowania. Wie doskonale jak krótki jest czas życia człowieka na ziemi. I trezba działać. Pragnąłby by wszyscy jego rozmócy zmienili swe życie tak jak Św. Paweł. By ta twarda dyskusja pociagnęła ich do właściwych przemyśleń.

Dlatego tak twardo do nich mówi. BIADA WAM! Wskazuje na ich rpzewrotność. Na ich obłudę w duchowości. Pokazuje na ich duchowośc na pokaz, dla ludzi. Na złote i piękne grobowce dla proroków, których ich ojcowie pozabijali. Mói to też z pełną świadomoscią, że on jest kolejnym z takich „proroków”.

Wskazuje na przeintelektualizowanie religii. Na wepchanei duchowowści poda zewnętrzne praktyki i setki reguł, których ludzie nie są w stanie unieść. O tym włąśnie mówi Jezus wskazując na uczonych w Prawie – że mają klucze – sami nie wchodzą, ale też innym nie dali wejsć!

(Łk 11, 47-54)
Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie: „Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce. Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą. Tak na to plemię spadnie kara za krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, zażąda się zdania z niej sprawy od tego plemienia. Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli”. Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie.

Oni neistety brną dalej w swój sposób myślenia w swoje schamty. Ten wstrząs nie pomógł im się nawrócić…

Wszystko na ziemi pochodzi z Miłośći i ku Miłości zmierza. To powinni odkryć Faryzeusze, a szczególnei uczeni w Piśmie. Mają klucze, ale z nich nie skorzystali…. Bóg przemawia przez świat, Słowo, a na ich oczach przemawia przez samego Syna, który wzywa ich do MIŁOŚCI…

Jezus – SŁOWO OJCA – potrzeymuje wszystko mocą sweog SŁOWA… On jest obrazem Boga niewidzialnego. Tylko w Nim i przez Niego można tak na prawdę poznać Boga. W Nim można się z Bogiem spotkać.

Bóg, Jezus, wzyewając o nawrócenia wzywa do pokoju i radości. Do wyrwania się z niewoli grzechu. Do wolności. Jezus woła – NAWRACJACIE SIĘ. NAWRACAJCIE SIĘ I WIERZCIE! Wierzcie w Ewangelię – radosną i dobrą nowinę. Nie idźcie drogą sądu, kary, smutku. Nie wpychajcie innych w świat wymagań, których nie da się unieść. Ewangelia ma podnosić, radować. Ma dawać nadzieję.Z Jezusem zawsze przychodzi rozjaśnienie życia, uproszczenie, radość, pokój, światło, miłość. Nawrócenie – to jak narodzin – proces trudny, bolesny. Wymagajacy dużego wysiłku. Ale owocujacy niesamowicie. Szatan wie, że w momencie anwrócenia człowieka traci go. Więc będzie straszł ile sie da. Pognębiał. Odstręczał od pokuty i nawrócenia. Nie ma nic do zaproponowania wzamian. Pokuta to totalne odwrócenie się od niego.

Bóg zaś daje radość. Wymaga od człowieka pewnego wysiłku – bo wie ze człowiek da radę. Bo chce by człowiek współkreował siebie. Bo chce by radosć i szczęśćie coś kosztowała – wtedy będzie trwała i pełna. On radosć poranaka wielkanocnego okupił tytanicznym wysiłkiem od Ogrójca aż po szczyt Golgoty.

Trzeba się dać porwać Panu. Nawet jak ciągle upadam. Jak grzeszę. Jak powtarzam ciągle na nowo te same upadki…

Bóg nas wybrał do ŚWIĘTOŚCI i SZCZĘŚCIA!

(Ef 1, 1-10)
Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa – do świętych, którzy są w Efezie, i do wiernych w Chrystusie Jezusie: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa! Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wolę moja, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mam i posaidam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszyskto to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragnę to odać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

T1.09 [ĆD 23] Wytrwać do końca

12 środa paź 2022

Posted by in 04. Wytrwałość, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Św Paweł nawołuje dziś do życia według Ducha. Poddawania się prowadzeniu Ducha Świętego. De tego by krok po kroku stawać się świętym człwiekiem. Nawołuje do trwania w Duchu – do WYTRWAŁOŚCI. Bo kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony – jak wołał Jezus:

(Ga 5, 18-25)
Bracia: Jeśli pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

Życie gdy człowiek sobie odpuszcza, gdy skacze z miejsca w miejsce, gd ciągle szuka wygodniejszego i mniej wymagajacego miejsca, kończy się tragocznie. jezus dziś bardzo ostro mówi o aspektach życia faryzeuszów i uczonych w piśmie. Używa bardzo drastcznych epitetów – nazywa ich grobami, o które ludzie się potkają…. Ale też pokazuje, że Ci ludzie znają Słowo Boże niemal na pamieć i wkorzystuja je po to by sobie ułątwić życie. Nie chcą wejsć w jego głębię, zanurzyć się w Ducha Słowa, podjać wysiłku i wytrwale isć w głębiny….

(Łk 11, 42-46)
Jezus powiedział: „Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiej jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie pomijać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą”. Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: „Nauczycielu, słowami tymi także nam ubliżasz». On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami nawet jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie”.

Jesus wiele razy używa słowa wytrwałosć, trwanie, zespolenie. Trwanie w winnym krzewie. Kto wtrwa o końca. Stawia wytrwalość i cierpliwość an drodze duchowej jako jedne z głównych cech dobrego chrześcijaństwa.

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje do czego prowadzi estetyzowanie, intelelktualizowanie, szukanie skrótów, uproszczeń. Podążanie za tym co wygodniejsze i prostsze, ale co prowadzi najpierw an granice Bożego prawa a potem już poza jego granice. Człowiek szuka zmian, jest skłonny do miennosci. W dzisiejszym swiecie zmiana męża, odejscie od powołania, porzucenie drogi, którą się kroczło latami – są na porządku dziennym. Dla ludzi liczy się ich własne poczucie szcześcia, ich włąsne poczucie spęłnienia, ich własne EGO. Także dla wielu ludzi Kościołą. Może dziś nawet bardziej można się potknąć o pobielane groby na naszej drodze życia…

Samo potkniecie się nie jest groźne, jeśli człowiek wstanie, otrzepie się i dalej wytrwale i z determinacją bedzie szedł do celu wiecznego:

[ĆD 23] Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją.
Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony.
Z tego wynika, że człowiek ma korzystać z nich w całej tej mierze, w jakiej mu one pomagają do jego celu, a znów w całej tej mierze winien się od nich uwalniać, w jakiej mu są przeszkodą do tegoż celu.
I dlatego trzeba nam stać się ludźmi obojętnymi [nie robiącymi różnicy] w stosunku do wszystkich rzeczy stworzonych, w tym wszystkim, co podlega wolności naszej wolnej woli, a nie jest jej zakazane [lub nakazane], tak byśmy z naszej strony nie pragnęli więcej zdrowia niż choroby, bogactwa [więcej] niż ubóstwa, zaszczytów [więcej] niż wzgardy, życia długiego [więcej] niż krótkiego, i podobnie we wszystkich innych rzeczach.
[Natomiast] trzeba pragnąć i wybierać jedynie to, co nam więcej pomaga do celu, dla którego jesteśmy stworzeni.

Dziś człowiek jest necony w wielu aspektach. Także w aspekcie modlitwy. Szuka tego co bardziej działa na emocje, co bardziej pociąga. Co wydaje się mądrzejsze w ocenie ludzkiej. Co budzi miłe skojarzenia. Ucieka się od pokory, wyzwania i trudu. Od mozołu codzienności. Szuka się tego co świeże i przyjemne. To ejst wymiar EGOIZMU w życiu duchowym i przeciwieństwo wyrwania do końca. Zwłaszcza w posusze duchowej i w nocy ciemnej.

Jezus woła:
– WYTWAJCIE WE MNIE – a nie wytrwajcie w sobie !!!!
– Wytrwajcie w MIŁOŚCI MOJEJ – a nie w miłosći swojej (egoziźmie) !!!

Człowiek jest dziś w świecie ducha kuszony na wiele sposobów. Z jednej strony w stronę przeintelektualizowanych treści. Odkrywania jakichś magicznych związków w Słowie Boga, liczb, symboli, kosmitów, idei, treści, pojęć… A nie w wiedzy jest istota życia wewnętrznego. Jezus na krzyżu swoja postawą wzywa do UBÓSTWA wewnętrznego, do UBÓSTWA modlitwy… Modli się słowami Psalmów…. Najprościej jak się da….

Wytrwałosć trzeba ćwiczyć, trzeba o nią walczć. Zdobywa się ją z cierpliwością i powoli. Rzedko jest to droga pełna pięknej estatyki i przyjemności.

A tak na prawdę w duchowości tylko ZNIECHECENIE jest prawdziwą przegraną. Nie upadki, nie grzechy, nie częsta spowiedź i wracanie. Ale zniechecenie i poddanie się. Gdy powiesz sobie „NIE WARTO!” to coś się kończy! Świat jest ukrzyżowany, każdy z nas niesie krzyż – takze ten w przestrzeni ducha… Dlatego modlitwa i duchowość naznaczone są krzyżem. Gdy idą zbyt łątwo, pełne wniosłch emocji – to są co najmniej podejrzane.

Liczy się to co na końcu DROGI! CEL. CEL. CEL. Bóg chce byśmy kreowali świat i siebie. Nie podaje nic na talerzu. Chce byśmy sie utrudzili. Napracowali duchowo.

Trwać na wzór Mamy. Ona poszła az do stóp krzyża, gdzie oddał życie jej Syn. Ciągle patrzyłą dalej… Wierzyła Bogu i  szła wytrwale przez te cierpienia.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moja, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mma i posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszystko to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragnę to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzja tym wszystkim. przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wsytarczą.

 

T1.08 [ĆD 23] Hierarchia życia

11 wtorek paź 2022

Posted by in 03. Piramida życia duchowego, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Dziś Jezus odwiedza faryzeusza w jego domu. Jezus nie spełnia wszystkich rytuałów przepisanych prawem. Chce sprowokować faryzeusza do pytań. Do przedstawienia hierarchi swoich działań. Do dyskusji o tym, co w życiu jest NAJ-istotniejsze, co ejst ISTOTNE, a co powinno zejśc na dalszy plan…

Czy najważniejsze jest poważanie u ludzi, to, że w oczach ludzi wygląda się dobrze, odpowienio, jest się akceptowanym, dobrze widzianym, poważanym…

Czy może to wnętrze człowieka jest najistotniejsze, a to co na zewnątrz powinno podążać za jakością wnętrza człowieka….

Czyste wnętrze, oczyszcza to co zewnętrzne…

(Łk 11, 37-41)
Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem. Na to Pan rzekł do niego: „Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste”.

Echa myślenia faryzeusza będzie słychać w Kościele przez długi czas. A może nawet po dzień dzisiejszy. Potępianie, zmuszanie ludzi to przedziwnych praktyk, w imię spełnienia wymagań zdrowej i właściwej religijności. Oderwanie czynów od serca człowieka. Oderwanie działania od ducha… Tak powstaje wykrzywiona i wynaturzona religijność. Religijność, z której człowiek ma ochotę uciec a nie trwać i rozwijać się…

Możę stąd tyle ucieczek takżę i dzisiaj. Gdy kościół hierarchiczny patrzy na zewnętrzny kształt misy a nie na wnętrze. Na ilość, a nie na jakość duchową. Na datki materialne a nie an duchowe. Na pieniądze bardziej niż na modlitwę…

Już św. Paweł w liście do Galató gani taką postawę młodego Kośćioła:

(Ga 5, 1-6)
Bracia: Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli! Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda. I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. Zerwaliście z Chrystusem wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie; wypadliście z łaski. My zaś z pomocą Ducha dzięki wierze wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości. Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.

Ojcowie Kościoła formułowali nieraz bardzo proste zasady względem których należy postepować. I nie ma w nich żadnych konkretnych czynnośći a raczej badanie postaw serca w stosunku do ludzkiej codzienności. Najczęściej formułowana jest piramida życia duchowego.

U jej podstawy stoi sam FUNDAMENT wszystkiego. Pełna bałość o czystość wnętrz. Czyli przede wszytkim dbałość o życie w Łasce Uświęcającej! Punkt nadrzędny wszelkiego rozwoju ducha, życia w jakimkolwiek stanie. Inaczej życie wewnętrzne rozsypie się i człowiek bedzie żył opiniami ludzi, tym, jak jest postrzegany przez innych… Będzie żył życiem innych a nie SWOIM WŁASNYM!  Życie w łasce to cel nadrzędny – nawet za cenę życia. Każdy człowiek odpowie za to przed samym Bogiem!

Na drugim miejscu stoi kontakt i relacja do Boga. Dalej wnętrze. Rozwój wnętrza. Modlitwa i życie sakramentalne pozwala oczyszczać wnętrze człowieka z wszelkiego nieuporządkowania. Ilośc modlitwy dostosowana do tego, na co pozwala stan życia człowieka.

Na trzecim są najbliżsi. Obowiązki stanu. Rodzina. Żona, dzieci. Czy pracuję nad wnętrzem najbliższych? NIe zaniedbuje ich kosztem moich przyjemności, rozrywek, hobby. Troska o małżeństwo i rodzinę to podstawowe zadanie każdego męża i żony…

Następnym krokiem jest praca. Praca to dar Boga, który człowiek otrzymał zaraz po stworzeniu. Czy pracuję rzetelnie uczciwie. Czy pracuję sumiennie. Czy robię to za co mi płacą… To są pytanie które człowiek powinien sobie tutaj zadać.

I dopiero na końcu zaangażowanie społeczne, hobby, rozrywki. Tu jest czas na więcej modlitwy! Tu mogę się bardziej udzielać apostolsko we wspólnotach, bardziej udzielać społecznie, czytać coś…..

Harmonia życia. Rozpoczęcie od wnętrza uzdrowi całą zewnętrzną część ludzkiego życia….

Wzorem jest Matka!

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystkot o co mam i posaidam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragne to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszytkim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

T1.07 [ĆD 23] Coś więcej

10 poniedziałek paź 2022

Posted by in 02. Fundament powtórka, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Poganie odkrywają prawdę, a ludzie będący blisko Boga, żyjacy w kulturze judaistycznej nie potrafią odczytać znaków. Jezus jest rozżalony tym faktem i wyraża się w dośc ostrych słowach…

Takie podejście jest obecne takżę w łonei kościoła. Wielu ludzi z poza kościoła potrafi wytknąć błędy, odkryć prawdziwą ścieżkę, podczas gdy ludzie kościołą brnąć ślepo w najcemneijsze zaułki…

Jezus przywołuje znak Jonasza i królową Saby. 3 dni Jonasza we wnętrznościach ryby – jak 3 dni Mesjasza w ciemnościach grobu. Słuchanie Słowa przez królową Saby, jak słuchanie Słowa Bozego przez ludzi wpatrzonych w Boga.

(Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: „To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz”.

To że nawywam siebie Katolikiem i uczestniczę w obrzędach katolickich nie zwlania mnei z czujnosći duchowej. Z ciągłej pracy duchowej.

Jak to zrobić.

Św. Ignacy podaje nam FUNDAMENT-alne prawdy i drogi wzrostu. Metody rozeznawania i ciągłego rozwoju duchowego.

ZASADA PODSTAWOWA TO CEL:

  • [ĆD 23a] Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją.

Drugi jej element to zrozumienie świata stworzonego i tego co nas otacza – bo jesteśmy istotami duchwo-CIELESNYMI. Dążymy do tego co w górze ale jesteśmy też zanurzeni w świecie materialnym:

  • [ĆD 23b] Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony.

Stąd też 3 praktyczne zasady posługiwania sie tym swiatem i odkrywania właściwej drogi w tym swiecie. Właściwego używania tego świata, by DUCH był w harmonii z CIAŁEM. To co niematerialne z tym co materialne i dotykalne.

ZASADA 1 – O tyle o ile

  • [ĆD 23c] Z tego wynika, że człowiek ma korzystać z nich w całej tej mierze, w jakiej mu one pomagają do jego celu, a znów w całej tej mierze winien się od nich uwalniać, w jakiej mu są przeszkodą do tegoż celu.

ZASADA 2 – Równowaga

  • [ĆD 23d] I dlatego trzeba nam stać się ludźmi obojętnymi [nie robiącymi różnicy] w stosunku do wszystkich rzeczy stworzonych, w tym wszystkim, co podlega wolności naszej wolnej woli, a nie jest jej zakazane [lub nakazane], tak byśmy z naszej strony nie pragnęli więcej zdrowia niż choroby, bogactwa [więcej] niż ubóstwa, zaszczytów [więcej] niż wzgardy, życia długiego [więcej] niż krótkiego, i podobnie we wszystkich innych rzeczach.

ZASADA 3 – Magis

  • [ĆD 23e] [Natomiast] trzeba pragnąć i wybierać jedynie to, co nam więcej pomaga do celu, dla którego jesteśmy stworzeni.

Jedynym celem człoiweka zapisanym w duszy ludzkiej – jest sam Bóg. Zaś pośrednikami do tego celu jest Jezus Chrytus oraz Maryja, która zawse prowadzi do Syna. Człowiek ma służyć Bogu – czyli KRÓLOWAĆ!!!

Wszystko co jest na ziemi ma człowieka wspomagać. Aby tak było, Ignacy podaje 3 zasady praktyczne korzystania ze swiata. Aby to się dokonało człowiek musi nieść swój krzyż – czyli isć drogą POKORY, POSŁUSZEŃSTWA BOGU i DUCHOWEGO UBÓSTWA. Wtedy pójdzie właściwie…

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamieć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonei wszytko to otrzymałem i Bogu prze Twe ręce pragne to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszysktim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełnosci mi wystatrczą.

T1.06 Kontemplować życie Pana z Matką

09 niedziela paź 2022

Posted by in 01. Modlitwa, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Dziesieciu udrowionych z trądu. Poznali w drodze do kapłanów, że zostali uzdrowieni. Mają się tylko pokazać w swiatyni i poddać ocenie, by dostać finalne świadectwo uzrowienia. Ale tylko Jeden z nich rozważył w sercu:
– skąd przyszło uzdrowienie;
– KTO go uzdrowił;
– KTO jest tym prawdziwym kapłanem;

Tylko jeden zrozumiał, gdzie jest świątynia i prawdziwy kapłan Boga – Jezus.

Tylko ten jeden powrócił podziękować – na wzór Naamana. I tak jak Naamana był z poza krągu żydów, tak i tutaj jest Samarytanin – wróg żydów.

(Łk 17, 11-19)
Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami”. Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie, pokażcie się kapłanom”. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”. Do niego zaś rzekł: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.

(2 Krl 5, 14-17)
Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie według słowa proroka Elizeusza, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: „Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem. A teraz zechciej przyjąć dar wdzięczności od twego sługi”. On zaś odpowiedział: „Na życie Pana, przed którego obliczem stoję, nie wezmę!”. Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił. Wtedy Naaman rzekł: „Jeśli już nie chcesz, to niechże dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu”.

Boga poznaje się przez kontemplację. Modlitewne asymilowanie Jego istoty. Przewodniczką i wzotem człowieka, który wszystko zachowywał i rozważał w soim sercu – jest Maryja. To z Nią i od Niej można się nauczyć takiej drogi.

Teraz w Październiku – miesiącu RÓŻAŃCA i miesiacu MARYI, kościoł w szczególny sposób wzywa człowieka do pójścia drogą Matki. Do rozważania tajemnic Boga na Różańcu. Niesamowita modlitwa. Zarówno prostego człowieka jak i wielkich świętych Kościoła. To oznacza jak mocno zakorzeniona w Duchu Świętym.

Różaniec pozwala wyjść z wielu potyczek życia wewnętrznego. Z nałogów, uzależnień, problemów nękajacych ludzkie serce.

Różaniec przez swą naturę kontemplowania tajemnic z życia Boga, pozwala Go lepiej poznawać. Spokojnie. Obraz po obrazie. Tajemnica po tajemnicy. Niezwykłe jest też to, że treść Różańca, słowa które wypowiada się w czasie tej modlitwy są po prostu cytatami z Biblii. Pozdrowienie Anielskie, przeplatane modlitwą, której nauczył nas sam Jezus i wychwalaniem Trójcy na wzór Aniołów, psalmistów, czy proroków.

Pozdrawiajć Matkę, naśladujemy samego Boga, który zrobił to przez Anioła w Zwiastowaniu. Poddajemy się też prowadzeniu Oblubieńca Maryi – Ducha Świętego – rozważajac poszczególne wydarzenia zbawcze. Różaniec to niezwykła modlitwa.

Dziesiatki razy – w każym „Święta Maryjo…” prosimy o jej wstawiennictwo i to szczególnie wtedy gdy będzie najbardzoej potrzebne – w ostatniej chwili anszego życia…! Różaniec ciągle nas kieruje ku celowi podróży na ziemi – ku Niebu!

Maryja nigdy nie przesłoni Jezusa. Wręcz przeciwnie – jak soczewka, jeszcze bardziej skupi ansz wzrok na tym co najistotniejsze w wyarzeniach zbawczych. Uczy rozważania w sercu, kontemplacji, skupienia się na tym co najwazniejsze. Pomaga wchodzić w wydarzenia z cierpliwoscią i pokorą. Cierpliwość, ciągłego powrtarzania tych samych treści. Tych samych tesktów Słowa Bożego. Wracanie ciągłe i kroczenie o jeden kroczek bardziej za zasłony wiary spowijające wydarzenia zbawcze. Im bardziej spogląda się na nie oczyma wiary tym głębiej można wejsć w te wydarzenia i pojąć ich znaczenie.

Powtarzanie wymaga ćwicznenia pokory, prostoty, cierpliwości…. Uczy modlitwy natrętnej i wytrwałej.

Maryja też uczy, że w każdej tajemnicy jest cień krzyża. Każda z nich ma sobie znamię krzyża. Cierpienie i Miłość ciagle wokół siebie orbitują buując prawdziwą RADOŚĆ. Radosć paschalną, radosć serca, radosć głęboką, a nie pospolitą i powierzchowną wesołkowatość. W każdej tajemnicy można odkryć KRZYŻ. I w każdej tajemnicy jest KRZYŻ!

Aby umiłować Różaniec, trezba go po prostu praktykować! Pokornie i z miłością do niego wracać. Różaniec to papierek lakmusowy serca. Jeśli w sercu człowieka jest pucha, wówczas odrzuci Różaniec. Jeśli Bóg i pokora, rozsmakuje się w Różańcu.

Rozważaj i czekaj na interwencję Boga. Czekaj, aż On zdecyduje, że jesteś gotów na Jego działanie. Czekaj z Maryją.

Przyjdź Panie w mocy Ducha i rozkochaj mnie na nowo w Różańcu. Ucz mnie wracać wciaż do Różańca i pogłebiać moje życie molitwene.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszyskto to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragnę to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca roporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość i łąskę a one w zupełnośći mi wystarczą.

T1.05 Modlitwa urzyżowana

07 piątek paź 2022

Posted by in 01. Modlitwa, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Modlitwa chrześcijańska tak jak cały swiat nosi na sobie piętno krzyża. Obarczona jest zmaganiem, przeciwnościami i cierpieniem. Tak jak zostaliśmy wygnani z Raju ze słowami, że będzie nam towarzyszył trud, tak teraz żyjemy i czekamy na powrót do Raju.

Szczególnie modlitwa jest atakowana przez złego ducha. I szczególnie modlitwa wymaga wytrwałosci i wierności. A szkołą modlitwy i wytrwałosci i walki duchowej – jest Eucharystia.

A walka może przyjmować bardzo truny obrót. Możemy być oskarżani o różne rzeczy. Skoro Jezusa oskarżano o współpracę z diabłem. Tym bardziej nas.

Jezus też na koniec tej perykopy mocno przestrzega, że oczyszczenie serca sprawia, że przybywa 7 złych duchów, czyli ogrom. 7 to w zasadzie nieskończoność. Całe piekło będzie walczyło o ludzkie serce. Bez Jezusa nie da się takiej wojny wygrać!

(Łk 11, 15-26)
Gdy Jezus wyrzucał złego ducha, niektórzy z tłumu rzekli: „Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy». Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: „Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże. Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, to zabierze całą broń jego, na której polegał, i rozda jego łupy. Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza. Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedmiu innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni”.

Dlatego trzeba się uczyć w Eucharystii:
– Przebywania przed obliczem Boga z pełną świadomością gdzie i po co jestem
– Dialogu modlitewnego z Panem
– Zjednoczneia i komunii z Panem
– Walki o przemianę serca i uzdrowienie wnętrza

Każdego dnia musze ukrzyżować swoje Ja, by wejść w głębię modlitwy… Ukrzyżować starego człowieka by mógł się narodzić ten nowy człowiek.

Wiernosć i wiara. Poleganie na Bogu i prowadznie przez Boga – to drugi filar wzrastania. Same uczynki, sama praktyka modlitwy nie wystarczy…

(Ga 3, 7-14)
Bracia: Zrozumiejcie, że ci, którzy polegają na wierze, ci są synami Abrahama. I stąd Pismo, widząc, że w przyszłości Bóg dzięki wierze będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: „W tobie będą błogosławione wszystkie narody”. I dlatego ci, którzy żyją dzięki wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze. Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach wymaganych przez Prawo, ciąży przekleństwo. Napisane jest bowiem: „Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wytrwale wszystkiego, co nakazuje wykonać Księga Prawa”. A że w Prawie nikt nie osiąga usprawiedliwienia przed Bogiem, wynika stąd, że „sprawiedliwy żyć będzie dzięki wierze”. Prawo zaś nie uwzględnia wiary, lecz mówi: „Kto wypełnia przepisy, dzięki nim żyć będzie”. Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił – stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: „Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie” – aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.

Człowiek wdrapuje się na Golgotę, by otrzymać od Boga dar – dar krzyża. Który objawia się ciemną nocą. Nocą w której człowiek musi sie kurczowo trzymać krzyża. Nie dać się stamtą strącić. Bóg w ten sposó wzywa jeszcze głębiej w świat modlitwy.

To właśnie w okresie strapienia modlitwa – wytrwała i uparta modlitwa – jest najowocniejsza. Tylko ukrzyżowana modlitwa jest rpawdziwa. Krzyżem bada się czy coś ejst od Pana czy nie.

PRAWDZIWA MIŁOŚĆ THWI W WOLI! W CIAŁYM WYBIERANIU PANA.

Uczucia są zmienne, a tak wielu za nimi goni.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to co mma i posiadam. Z ręki Boga przze Twoje łonie wszyskto to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragnę to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko miłość i łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

T1.04. Natętna modlitwa

06 czwartek paź 2022

Posted by in 01. Modlitwa, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Natrętna. Uparta. Pełna pukania do drzwi Boga…

Do takiej modlitwy,a  raczej do takiej postawy duchowej zaprasza nas dziś Jezus. Bądźcie nieustępliwi, ciągle wracajacie do modlitwy, rozmowy z Bogiem do nalegania…

(Łk 11, 5-13)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”.

Postawę utraty tego natręctwa duchowego pokazuje dziś św Paweł w I czytaniu. Wskazuje na to jak zanik duchowości zaczyna gubić Galatów. Jak zaczyna się rozmywać ich modlitewne skupienie… Jak zaczynaja szukać tam gdzie nie powinni – w cielesności… A tak wiele otrzymali – wiarę, naukę, poznanie Jezusa… I tak blisko są by to zaprzepaścić:

(Ga 3, 1-5)
O, nierozumni Galaci! Któż was urzekł, was, przed których oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? Tego jednego chciałbym się od was dowiedzieć, czy Ducha otrzymaliście dzięki uczynkom wymaganym przez Prawo, czy z powodu posłuszeństwa wierze? Czyż jesteście aż tak nierozumni, że zacząwszy duchem, chcecie teraz kończyć ciałem? Czyż tak wielkich rzeczy doznaliście na próżno? A byłoby to rzeczywiście na próżno. Czy Ten, który udziela wam Ducha i działa cuda wśród was, czyni to dzięki uczynkom wymaganym przez Prawo, czy też z powodu posłuszeństwa wierze?

Czym zatym charakteryzuje się modlitwa?

  • Jest to swoiste asymilowanie – wprowadzanie w życie owoców rozmowy z Bogiem.
  • To dialog – jest w nim zarówno mówienie o swoim sercu, jak i SŁUCHANIE SERCA BOGA!
  • Słuchać Boga można przez SŁOWO i sakramenty!
  • Eucharystia, rekolekcje to szkoła modlitwy. To tam człowiek uczy się jak modlitwa powinna wyglądać, czym sie charakteryzować, na czym się skupiać…

Gdyby przyjrzeć się życiu – to cele które człowiek sam sobie stawia męczą z czasem i doskwierają, odbierają siły. CO ciekawe cele pochodzące od Boga i wpomagane potężną łaską od Boga nie męczą i nie nurzą – a raczej podnoszą i uskrzydlają człowieka na drodze do Boga.

A te cele odkrywa się w milczeniu i wpatrzeniu w oblicze Pana na modlitwie w czasie kontemplacji Słowa Bożego…!

Molitwę trudno zdefiować. Można milczeć ale i mówić. Można klęczeć ale i pracować modląc się. Chodzi przede wszystkim o postawę ludzkiego serca. O postawę otwartosci i miłości… Bo modlitwa ma swe źródła w Bogu, to od Niego, od samego DUCHA ŚIĘTEGO pochodzi wołanie wnętrza człowieka do modlitwy.

CELEM MODLITWY jest zawsze przemiana człowieka a nie BOGA. Przynajmniej modlitwy CHRZEŚCIJAŃSKIEJ. W modlitwach pogańskich – to nieraz człowiek stara się podejśc i uobróchać bóstwo, sprawić, zęby to okrutne i nieludzkie bóstwo emianiło zdanie. W Chrześcijaństwie, Bóg to sama MIŁOŚĆ. Jego nie trzeba zmieniać. To człowiek wciąż błądzi i wymaga nawrócenia i przemiany – tak jak Galaci z dzisiejszego czytania.

Św. Paweł podkreśla też dziś treść modlitwy:

 Któż was urzekł, was, przed których oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego?

Człowiek ciagle modli się treściami Biblii. Albo samymi słowami wprost z Biblii – jak Ojcze Nasz, czy Zdrować Maryjo, albo też rozważajac misteria życia Pana – Różaniec… To w ten sposó człowiek wraca do tego kim jest Bóg, czego pragnie Bóg i jak działa Bóg i może skonfrontować swoje działanie i postrzeganie świata z Boży planem. Na tej podstawie może dokonać korekt swego życia – by być jeszcze bardziej an wzór i podobieństwo Swórcy. By być bardziej kochajacym i szczęśliwym człowiekiem.

Człowiek modli się, bo Ojciec inicjuje modlitwę dając natchinie przez Ducha świętego. Modlitwa swą treścia dotyka wydarzeń zbawczych, historii zbawienie w Synu, by przez Syna zanieść modlitwę do Ojca. Obok Trój najwieksza nauczycielką modlitwy jest Maryja, które pomaga całowiekowi wejsć w życie wewnętrzne Trójcy…

Modlitwa BIblijna zaczyna się od czysto ludzkich działań by wprowadzić we współdziałanie z Duchem Świętym i w kończu dać się całkowicie poprowadzić Duchowi świętemu… Dlatego wymaga podążania pewnymi schamtami.

O PRZYGOTOWANIA MIEJSCA i SIEBIE (w pokorze, czci i miłosći do Boga),

Przez UŚWIADOMIENIE SOBIE OBECNOSCI BOGA,

po AKT ADORACJI i UWEILBIENIA

i PROŚBĘ DO DCUHA O OWOCE MODLITWY.

Wtedy człowiek jest gotów by:

CZYTAĆ SŁOWO, zagłebiać się w jego treść,

PATRZEĆ SŁUCHAĆ, ROZWAŻAĆ – MEDYTOWAĆ

i ROMZMAWIAĆ Z BOGIEM o tym jak to Słowo ma się do mojego życia.

Taka rozmowa prowadzi do decyzji o rpzemianach, do wzniesienia serca i ducha PRZED BOGA – KONTEMPLACJI.

I w wyniku takiego rozważania rozą się POSTANOWIENIA na życie i działanie po modlitwie.

Warto an koniec PODSUMOWAĆ modlitwę. Zastanowić się ile było skupienia, a ile rozproszenia. Co poszło źle a co dobrze – i także stąd wyciagnać wnioski na przyszłość.

Weź Mamo i rpzyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszystko to  co mam i posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszytko to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragne to oddać. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.

T1.03. Obecny

05 środa paź 2022

Posted by in 01. Modlitwa, TYDZIEŃ I

≈ Zostaw komentarz

Jezus uczy ucziniów molitwy:

(Łk 11, 1-4)
Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: „Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów”. A On rzekł do nich: „Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie”.

Ukazuje Boga jako obecnego, doświadczalnego, jako TATĘ. On jest obecny w sakramentach, w Kościele. Ta modlitwa pokazuje Boga, który troszczy sie o człoiweka o jego codzienny chleb.

Szczególnym chlebem ejst Eucharystia. To tu Bóg karmi człowieka w najbardziej neizwykły sposób – swoim włąsnym ciałem. Tu jest centrum – samo centrum Bożej obecności. Patrzenie na Boga obecnego w chlebie. Choć Bóg w swej niesamowitej pokorze skrył się za zasłoną małego kawałka chleba. Chciał jednak być dostępny dla wszystkich. Codziennie na całym świecie.

Bóg przychodzi w sworzonym świecie – jest tam takze obecny. Szczególnie przychodzi też w drugiej sosobie. W drugim człowieku. Najpełniej pokazał to w tajemnicy Wcielenia przychodząc w osobie Jezusa – Boga-Człowieka.

Bóg też przychodzi w słowach drugiego człowieka. Także w gorzkich słowach napomnienia.

(Ga 2, 1-2. 7-14)
Bracia: Po czternastu latach udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, zabierając z sobą także Tytusa. Udałem się zaś w tę stronę na skutek otrzymanego objawienia. I przedstawiłem im Ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się poważaniem, by stwierdzili, czy nie biegnę lub nie biegłem na próżno. Wręcz przeciwnie, stwierdziwszy, że mnie zostało powierzone głoszenie Ewangelii wśród nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi wśród obrzezanych – Ten bowiem, który współdziałał z Piotrem w apostołowaniu obrzezanych, współdziałał i ze mną wśród pogan – i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych, ale żebyśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić. Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się odsuwać i trzymać z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę. Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: „Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, to jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?”

Bóg wzywa nas do używania wszelkich naszych zmysłów by wchodzić w Jego obcność w świecie. Taką ficzną, którą można dotknąć, zobaczyć, usłyszeć. Mimo, żę jest za zasłonami. Nastrojenie zmysłó wymaga wiary. Bóg jednak chce być dostrzebgany w swej obecnosci w świecie i wśród nas.

Dlatego też tyle w świecie obrazów, jazgotu, hałasu szatana. On ciągle chce zagłuszyć Boży głos. Odwrócić oczy człowieka od Bożego oblicza, zagłuszyć głos Ojca. Trzeba wychowywać swe zmysły by usłyszeć, zobaczyć, doświadczyć Boga i za nim pójść. On ejst obecny, ciągle czeka i do nas mówi.

Weź Mamo i przyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamięć i rozum. Weź wszyskto to co mam i posiaam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wszystko to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragne to oddać Ty Mamo która znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełnośći mi wystarczą.

Przejdź do paska narzędzi