Podstawą duchowego rozwoju i wzrostu jest Miłość.

Miłość to nasze powołanie, to tchnienie Boga, to nasz wzorzec z którego powstaliśmy, który jest odciśnięty głęboko w nszym istnieniu.

Św. Paweł woła dziś, byśmy cąłym sobą powrócili znów do Raju – jeszcze tu na ziemi. Byśmy żyli w tym świecie, tak, jakbyśmy nigdy nie opuścili Raju. Żyli zgodnie z PO-WOŁANIEM BOGA. Zgodnie z Jego pierwotnym słowem. Z przeznaczeniem jakie w nas zaszczepił. Pełni pokory, cichości – żyjąć w Krzyżu Pana, ale pełni pokoju. Zanurzeni w jedności TRÓJCY:

(Ef 4, 1-6)
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

Jezus zaś wzywa byśmy nauczyli się rozpoznawać znaki czasu i znaki które posyła nam sam Bóg. Umieli wprowadzać Królestwo Boga już tu na Ziemi:

(Łk 12, 54-59)
Jezus mówił do tłumów: „Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak się dzieje. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do sprawującego władzę ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie zaciągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek”.

Mamy żyć na wzór Jezusa. Syna, który został przez Boga zaproszony do Zbawienia świata i podjął to powołanie Boga. Oddał życie za ludzi. A ludzie patrzeli na tą zraniona Miłość, z bokiem przebitym na przyżu. Patrzeli na tego, którego przebodli. Boleli i płakali nad Nim.

Prorok starego testamentu zapowie też wewnętrzną stronę tego wydarzenia. Miłość zranioną wśród swoich. „tak mnie pobito w domu moich najbliższych”. W domu ludu wybranego.

Przebito mu serce na krzyżu i popłyneły z niego krew i woda i tam wzięły poczętek sakrematy Kościoła. Z przebitej i cierpiącej Miłości zrodziło się całe życie sakramentalne Kosćioła. Wszelkei źródła życia duchowego ludzi Kościoła – SAKRAMENTY.

Tak jak zpowiedzieli prorocy – przebito mu bok, ale na wzór Baranka Paschalnego – jego kości nie zostały połamane. Jezus stał się BARANKIEM BOŻYM. Ostateczną ofiarą za grzechy ludzi.

Przebite serce – centrum Miłości – staje się swoistym centrum zaslubin Boga z Jego Oblubienicą – z całą ludzkością. Tak jak z zaślubin Maryi z Duchem Świętym począł się Jezus. Tak tu z zaślubin Jezusa z ludzkością począł się Kościół. Nowe narodzenie – nowy człowiek. Tylk Bóg potrafi sie objawić w paradoksie. Łącząc potężne cierpienie i śmierć z narodzinami i nowym życiem.

Bóg z miłości obsypuje człowieka miliardami ąłsk. Wszystkim co ma… I ciągle mimo 2000 lat człowiek nie potrafi tego odkryć i docenić. Tak niewielu to widzi. Tak neiwielu odpowiada na ten ocean łask. Największy z darów – łąska uświęcajaca pozwalająca na życie w Raju, na powrót do Raju.

Bóg ze swoim owarym włócznią sercem otwiera drzwi dla wszystkich grzeszników. Jest gotów na zranienia, byle tylko przyciągnać człowieka do życia. Obrazy Jezusowego serca pokazują Go – Boga – z odsłoniętym sercem, z odsłoniętą piersią. Bez tarczy, bez zbroi, bez najmneijszej zasłony. Każdy człowiek może podejsć i z miłością kontemplować to serce. Ale może też podejsć i ze wściekłością grzechu wbić w nie włócznię.

Weź Mamo i rpzyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamieć i rozum. Weź wszystko to co mam i posiadam. Z ręki Boga przez Twoje dłonie wsyztko to otrzymałem i Bogu przez Twe ręce pragne to oddać. Ty Mamo, któa znasz wolę Ojca rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełności mi wystarczą.