Archiwa tagu: kłamstwo

OW21.13 Anty-głoszenie

20 wtorek kwi 2021

Posted by in 05. Anty-głoszenie, Rekolekcje Paschalne, Tydzień IV

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , ,

Krzyż – znak sprzeciwu. Jak mówi i pokazuje święty Ignacy w ćwiceniu o Dwóch Sztandarach są tylko dwa obozy w tej wojnie i człowiek nie może pozostać w szarej strefie, w przestrzeni „zdemilitaryzowanej”. Musi się opowiedzieć po jednej ze stron. Czasem chodzi raz pod sztandar krzyża, raz pod wielki bilboard kłamstwa za którym jest pustka i niespełnione obietnice – za sztandar grzechu.

Chrystus będzie zawsze polaryzował, będzie wymagał decyzji i opowiedzenia się. Tego kto jest letni i lawiruje chce „zwymiotować” ze swoich ust. Krzyż także będzie znakiem spreciwu. Wydarenia po Zmartwychwstaniu pokazują do jakiego stopnia człowiek potrafi brnąć w kłamstwo i absurd.

Niewiasty trwały przy Jezusie mimo wszystko, Apostołowie zaparli się ale wrócili na zaproszenie Jezusa. Sanchedryn, nawet wobec faktu Zmartwychwstania zapowiadanego przez Słowo Boże, konstruują zasłonę, bilboard, ogłoszenie w ówczesych mediach społecznościowych, reklamę – Jezusa wykradli jego uczniowie. Działają politycznie i wykorzystują swe wpływy, by to kłamstwo uprawomocnić.

Mimo trzęsienia ziemi po śmierci JEzusa, mimo porozdzieranych zasłon przybytku, zaśmienia Słońca świadectwa żołnierzy pilnujacych grobu, mimo niezwykłych wydarzeń. Mimo świadomosći, żę złamali prawo wydając wyrok śmierci po zmroku. Mimo, że piłat 7 razy ogłosił Go niewinnym. Mimo to wszystko, konstruują kłamstwo, zamiast POSZUKAĆ PRAWDY. Zamiast BADAĆ. ZAMIAST ZAPYTAĆ BOGA!!!

Największy opór jest wśród „biskupów” Jeruzalem, u odpowiednika „papieża” dla  Żydów. W samym cenrum duchowym żydów. W Wysokiej Radzie, wsódród Uczonych w Piśmie, wśród Sanchedrynu. Uczeni w Piśmie, znajacy Pismo, Znający zapowiedzi – STRAŻNICY OCZEKIWANIA NA MESJASZA. Robią wszyskto by zmazać prawdę o MEsjaszu z powierzchni Ziemi!!! Bo ten Mesjasz od Boga nie zgadza się z ich wzorcem. TO ONI CHCĄ, BY BÓG SIĘ NAGIĄŁ DO ICH OBRAZU, A NIE BY TO ONI PODDALI SIĘ FORMOWANIU BOGA!!!

Taki był też Szaweł, którego dziś spotykamy. Jego jednak z czasem rpzekonało świadectwo krwi. pobłądził, bo jego myślenie było tak mocno wykrzywione przez to środowisko. Ale mimo wszystko gdzieś miał w sobie zapał. Zapał pracy dla Boga. Pogubił się, ale miał otwarte serce i Bóg skorygował jego drogę. Usłyszał kerygmat krwi Szczepana, który zaczął w nim kiełkować i w końcu zaoowocował pod Damaszkiem:

Szczepan mówił do ludu i starszych, i uczonych: Twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi świętemu. Jak ojcowie wasi, tak i wy! Któregoż z proroków nie prześladowali wasi ojcowie? Pozabijali nawet tych, którzy przepowiadali przyjście Sprawiedliwego. A wyście zdradzili Go teraz i zamordowali. Wy, którzy otrzymaliście Prawo za pośrednictwem aniołów, lecz nie przestrzegaliście go. Gdy to usłyszeli, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga. A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: Panie Jezu, przyjmij ducha mego! Szaweł zaś zgadzał się na zabicie Szczepana. (Dz 7,51-59;8,1)

Innym zabrakło odwagi poszukiwania i stworzyli hostorię która miałą zakłąmać wydarzenia śmierci i przede wszystkim ZMARTWYCHWSTANIA Jezusa. Stworzyli historię. Nie zbadali, nie sprawdzili, ale WYGENEROWALI HISTORIĘ. Bajkę, którą za pieniaze kazali opwiedzieć. Zapłacili za propagandę i reklamę… Będą jak Bóg – ustalą prawdę, będą źrółem prawdy – bo przecież Bóg ich oszukuje —> to tak bliskie temu jak szatan skusił Ewę!

Lud Jerozolimy nie ZADAŁ PYTAŃ. UWierzyli przewodnikom. Dali się ślepo poprowadzić. Nie skontestowali nie zbadali tej prawdy…!

Jezus nawet po Zmartwychwstaniu ciągle chce ratować Starszyznę! To im pierwszym OGŁOSZONE JEST ZMARTWYCHWSTANIE – IM PIERWSZYM, PRZEZ ŻOŁNEIRZY!!! A jednak… Tajemnica ludzkiej wolnosći i wyboru zła jest czsem przerażajaca. Skonstruowali pogłoskę która trwa wśród żydó po dzień dzisiejszy.

To ciagle jest w człowieku – BOŻE UDOWODNIJ MI!!! BO JA MAM TAKI PLAN NA CIEBIE BOŻE I MYŚLĘ, ŻE JEST DUŻO LEPSZY OD TWOJEGO!!! Po co ja się mam zmieniać. Lepiej Ty zaadoptuj swój plan do mojej osoby…

W Kafarnaum lud powiedział do Jezusa: Jakiego dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: Dał im do jedzenia chleb z nieba. Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu. Rzekli więc do Niego: Panie, dawaj nam zawsze tego chleba! Odpowiedział im Jezus: Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. (J 6,30-35)

Prawdę o Bogu można znaleźć w Słowie i Eucharystii. Tam można Go prawdziwie odkryć i rozpoznać.

Mamo, weź i przyjmij całą wolność moją, wolę moją, pamieć i rozum, weź wszystko to co mam i posiadam, Z ręki Boga to wszystko pochodzi i Jemu to pragnę oddać przez Twoje Matczyne ręce. Ty Mamo, która znasz wolę Ojca, rozporządzaj tym wszystkim. Przynieś mi tylko Miłość i Łaskę a one w zupełnosći mi wystarczą.

25. Anty-Słowo i Anty-kerygmat

15 piątek maj 2020

Posted by in 05. Anty-głoszenie, WIelkanoc 2020

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , ,

Słowo Boże opisuje zachowanie sanchedrynu wobec faktu Zmartwychwstania. Próba zatuszowania faktu. Przekupstwo. WYkorzystanie znajomości. Tylko po to, by wykrzywić prawdę o Zmartwychwstaniu – ogłosić anty-kerygmat. Potem wykrzywianie prawdy – specjalność złego ducha – będzie uderzała w kościół wszystkich czasów – aż po dzień dzisejszy. ZAdaniem kościoła jest zaś prostowanie, wyjaśnianie i rozstzrzyganie – badanie duchów i poruszeń i sutalanie prawdy w świetle Słowa Bożego.

O tym mówi też dzisiejsze I czytanie:

Po naradzie w Jerozolimie apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa, i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: „Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc wam zamęt w duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!” Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list. Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego zachęcającej treści. (Dz 15,22-31)

„Jezus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” jak pdkreśli list do Hebrajczyków. Bóg jest niezmienny i objawienie nie podlega zmianom.

Jezus cały czas był i jest znaiem sprzeciwmu. Zapowiadał to już starzec Symeon w czasie Ofiarowania. JEsy znakiem sprzeciwu w krzyżu i męce – co widać namacalnie. Ale jest wciąż znakiem sprzeciwu – także w Zmartwychwstaniu – co podkreśla dzisiejsze czytanie.

Wobec faktu zmartwychwstania trzeba przyjąć postawę. Wierzę lub odrzucam. Nie można stać letnio. Są tylko dwie opcje. Dwie możliwości. Niewiasty trwały i uwierzyły. Apostołowie nie dowierzali. Sanchedryn postanowił wykrzywić prawdę. Wykrzywili mimo świadectw strażników. Mimo cudownych wydarzeń – tzręsienia zimi, zstąpienia Anioła. STRAŻNICY GŁOSZĄ KERYGMAT SANCHEDRYNOWI. Nawet takiego głoszenia nie przyjmują arcykapłani. Bóg ciągle stara się ich nawrócić. Ciągle posyła do Nich kogoś  dobrą nowiną. Jak nie uczniów, to Nikodema, jednego z nich, jak nie samego JEzusa, to żołnierzy pilnujacych grobu. Uzdrowionych. Nic nie działa. Zatwardzili swe serca. Chcą tylko obronić siebie i swoje racje – ZA WSZELKĄ CENĘ. Nie przyznają się do porażki, do błędu…

USTALAJĄ FAŁSZYWE ORĘDZIE – ANTY KERYGMAT – „JEZUS – NIE ZMARTWYCHWSTAŁ!” i każą go głosić za pieniadze. Nie z przekonania… Ale po prostu płącą za kłamliwą reklamę. Szeptany marketing ich wizji.

Sensem ich posługi. Sensem ich życia powinno być badanie wydarzeń i czekanie na Mesjasza. To Oni mieli go przywitać, ogłosić. To oni mieli spełnic rolę Jana Chrzciciela i przygotować lud na przyjście Mesjasza… Lud uwierzył JEzusowi – a oni nie! Bo nie głosili Boga ale samych siebie. Dlatego Jezus stał sie dla nich ogromnym znakiem sprzeciwu. Może spodziewali się – taj jak uczniowie idący do Emaus – że Mesjasz przyjdzie, zakruluje i posadzi ich wokół siebie…

Działają tak jak wobec żyjącego Jezusa – zebrali się szybko – w nocy – na naradę by Go skazać. Szybko, z naciskiem. Teraz po Zmartwychwstaniu – tak samo. Szybko, pokątnie, za pieniadze. Ustalimy „prawdę” o ją ogłosimy. Tworzą historię utkaną nie z faktów ale z wyników narady i spotkania. Ustalają wyimaginowane „fakty” które bedą potem głosić – jako ANTY-KERYGMAT. Przepłacaja żołnierzy. Szantażuja namiestnika.

Ta pogłoska trwa do dziś! – tak mówi Słowo.

Ludzie są leniwi – wystarczą im nieraz pozory i zasłony. Nieraz nie zadają sobie trudu by zbadać – dojść do źródeł… Wierzą autorytetom, celebrytom…

A Jezus mówił – „JA JESTEM PRAWDĄ”

Szatan organizuje swoisty anty-kościół – zbudowany na kłamstwie anty-kerygmatu, który ogłasza. Znajduje swoich anty-Apostołów. USypia uszy, rozleniwia sluchaczy, by nie dociekali prawdy.

Duch ciągle pociąga ku prawdzie, ku oczyszczeniu, ku nawróceniu.

Wystarczy pójśc za tym duchem, by krok po kroku dojść do prawdy. Bożej i obiektywnej a nie wykrzywionej i wygodnej. Ducha daje nam wolność. Nie pogwałci jej. Jeśli człwoeik pragnei trwać w anty-kerygmacie to Bóg nie zmusi go by stamtą poszedł. Człowiek sam musi tego zapragnąć. Zapragnąć prawdy i podjać drogę.

Jezu cichy i serca pokornego – uczyń serce moje na wzór serca Twego.

 

 

30. Osądy

28 sobota mar 2020

Posted by in 05. Przed Sanchedrynem, TYDZIEŃ III, Wielki Post 2020

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , ,

Dzisiejsze Słowo obfituje w opisy niesprawiedliwych i krzywdzących nieraz osądów ludzkich. Człowiek próbuje drugiego wepchać w ciasne ramy swojego projektu na świat, drugiego człowieka a nade wszystko tego jak powinien funkcjonować i diałać Bóg. Człowiek odrzuca Boga, bo nie pasuje mu w ramki i nie mieści się w ograniczeniach, które zbudował sobie człowiek.

W księdze JEremiasza można znaleźć skargę proroka na nieprawidłowe osądy które go spotkały od innych ludzi:

Pan mnie pouczył i dowiedziałem się; wtedy przejrzałem ich postępki. Ja zaś jak potulny baranek, którego prowadzą na zabicie, nie wiedziałem, że powzięli przeciw mnie zgubne plany: Zniszczmy drzewo wraz z jego mocą, zgładźmy go z ziemi żyjących, a jego imienia niech już nikt nie wspomina! Lecz Pan Zastępów jest sprawiedliwym sędzią, bada nerki i serce. Chciałbym zobaczyć Twoją zemstę nad nimi, albowiem Tobie powierzam moją sprawę. (Jr 11,18-20)

Krzyż i Chrystus zawsze będą znakiem sprzeciwu, bo stawiają ludzi wobec jaśniejacej jak słońce prawdy. PRawdy która obnaża występki ludzi. Wtedy człowiek ma dwie drogi, albo ukorzyć się w pokorze, uznać swój błąd i pójśc do światła. Albo wchodzić coraz głębiej pod osłonę ciemności. Prawda jednak nie przestaje palić wnętrza takiego człowieka. Szatan pociaga ku coraz bardziej zbrodniczym myślom podsuwajac kłamstwo, że jeśli zgładzę źródło światła na świecie – zgładzę Boga w moim życiu, to odzyskam spokój. To jest największe z kłamstw. Ta droga nie prowadzi do pokoju ale do rozłamu. Faryzeusze rozeszli się w Ewangeli. Nie odzyskali pokoju. Weszli w jeszcze większe emocje. Szatan prowadzi sukcesywnie ku rozpaczy. Ku zabiciu Boga w swoim życiu. Ku beznadziei.

Bóg daje natchnienia ludziom, potem straznikom, nawet Nikodemowi – jednemu z nich. Bóg podpowiada delikatnie nie naruszając ich wolności. Poddaje w wątpliwośc dorgę którą podpowiada szatan. Oni jednakże nie chcą słuchać. Brną coraz mocniej w ciemność:

Wśród słuchających Go tłumów odezwały się głosy: Ten prawdziwie jest prorokiem. Inni mówili: To jest Mesjasz. Ale – mówili drudzy – czyż Mesjasz przyjdzie z Galilei? Czyż Pismo nie mówi, że Mesjasz będzie pochodził z potomstwa Dawidowego i z miasteczka Betlejem? I powstało w tłumie rozdwojenie z Jego powodu. Niektórzy chcieli Go nawet pojmać, lecz nikt nie odważył się podnieść na Niego ręki. Wrócili więc strażnicy do arcykapłanów i faryzeuszów, a ci rzekli do nich: Czemuście Go nie pojmali? Strażnicy odpowiedzieli: Nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek przemawia. Odpowiedzieli im faryzeusze: Czyż i wy daliście się zwieść? Czy ktoś ze zwierzchników lub faryzeuszów uwierzył w Niego? A ten tłum, który nie zna Prawa, jest przeklęty. Odezwał się do nich jeden spośród nich, Nikodem, ten, który przedtem przyszedł do Niego: Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw przesłucha, i zbada, co czyni? Odpowiedzieli mu: Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj, zobacz, że żaden prorok nie powstaje z Galilei. I rozeszli się – każdy do swego domu. (J 7,40-53)

Tak też wygąda sąd nad Jezusem u Kajfasza. Po nocnym sądzie Annasza, który był bezprawny teraz przyszedł czas na wykonanie sądu trochę bardziej zgodnego z prawem bo prowadzonego przez Kajfasza, który miał prawo przeprowadzić sąd bo był Najwyższym Kapłanem tego roku. Jednak nadal sprawa sądowa odbywa się w trybie pilnym nocą – łamiac przy tym prawo. Bo sprawy karne mają się odbywać w BLASKU DNIA!

Kajfasz korzystajac z czasu któy dał mu Annasz od wieczora do rana szybko rozsyła posłańców, budzi Wysoką Radę. Ściąga wszystkich do swego pałącu. Powyrywał ich z łóżek. Na reszcie mają okazję uciszyć głos tego człowieka. Nikt nie zdążył przedyskutować w kuluarach, zasięgnąć jezyka. Dopytać na mieście o Jezusa.

To wszystko ciagle dzieje się o zmroku. Oni mają pilnować prawa a naruszają je. Potm powiedzą Piłatowi – że WEDŁUG PRAWA ON MA UMRZEĆ. Że wszystko odbyło się zgodnie z przepisami…! Jedynie Jezus zwraca na to uwagę – mówi im, że obradują nocą, a sprawy kryminalne powinno się dyskutować za dnia!

Kajfasz i Annasz są wielkimi reżyserami tych widowiska. Nocnych przedstawień pełych emocjonalnej gry aktorskiej. Wyrok juz wydano. Teraz potrzeba dobrych aktorów by porwać tłumy w ten sposób, by zapadł jedyny słuszny wyrko – skazujaćy na śmierć.

Z góry zakłada się fałsz. Są świadkowi którzy mają zeznawać dałszywie – z góry zakłąda się fałsz i kłamstwo jako podwaliny tej rozprawy.

Nie ma przestępstwa – to trzeba je skrzętnie utworzyć, zagrać, wyreżyserować. Cel jest jeden i prosty – doprowadzić ludzi do skrajnych emocji – go gniewu. Potem pójdzie z górki. Potem tylko zakrzyknie sie „Winny” i Rada powtórzy – przypieczętuje.

Niestety ten plan sie sypie. Zbyt szybko był sklecony. Świadkowie się mieszają w zeznaniach. Nie wszystko apsuje do siebie. Wysoka rada wyciągnięta z łóżek zamiast wzbudrzenia na Jezusa zaczyna objawiać zniecierpliwienie i wzburzenie na Kajfasza za to że powyrywał ich z łóżek. Kajfaszowie też pewnie popsuł się humor, bo teatrzyk zaczyna się sypać. A jak teraz padnie to już drugiej szansy nie będzie.

Dwaj świadkowie zaczynaja mówić spójnie – ale i tak nei do końca. Kajfasz jednak uchwycił się tej nitki i ze sprytem prowokuje. A nóż się uda! Ostatnia szansa.

Jezus zna myśli Kajfasza i sam wchodzi w tą prowokację. Chce wejsć w skutki grzechów, które będą dotykały w ten sposób miliony ludzi. Chce wejść w niezawinione cierpienie, w wyreżyserowany spektakl sądowy, którego ceną będzie Jego życie.

Kajfasz wie, że Jezus mówił o sobie jako o Synu Boga. Chce go doprowadzić do takiej wypowiedzi. Wie, że całą wysoka rada ma wyryte w sercu bardzo głęboko – BÓG JEST JEDYNY. Tego chce się uchwycić i wywołać wielkie wzburzenie. Jeśli tylko Jezus zasugeruje, że jest Bogiem, to mamy bluźnierstwo. Potem będzie już z górki.

Pyta wrpost, mocnym głosem, ze swym autorytetem:

„Przysięgam Cię na Boga Żywego, czy Ty jesteś Mesjaszem, Synem Boga?”

Na sali musiała zapaść ogromna cisza. Cokolwiek nie powie będzie źle. Kajfasz już wie, że Jezus wpadł w jego sidła… Jak powie „NIE” to mu sie całą ta gromadka rozsypie. Jak powie „TAK: to koneic z Nim.

Jezus stoi przed swoją Oblubienicą – Izraelem reprezentowanym przez Wysoką Radę. Jezus bardzo pragnie wreszcie wyznać MIŁOŚĆ Oblubienicy.

Wyznaje swą Miłość na tych przedziwnych zaślubinach. Mówi „TAK! TO JA JESTEM!”

JA JESTEM – wywołuje imię Boga nad sobą. Świadczy o sobie jako o Synu Boga. Jezus sam chciał by to pytanie od Kajfasza padło. Tak bardzo chciał to powiedzieć oficjalnie.

Na tą deklaracje czekał Kajfasz – na jej wypowiedzenie czekał też Jezus. Każdy interpretuje tą chwilę inaczej. Kajfasz symuluje wielkie oburzenie by podgrzać atmosferę – by nikt nie miał odwagi się spreciwić wśród zebranych. Woła: „Za bluźnierstwo ŚMIERĆ”

Zgładźmy Go w obronie Boga, w obronie czystosci wiary! Światło i cieność. Te same słowa a jak różna interpretacja i CEL.

Oblubienic pluje w twarz Jezusa. Na Jego wyznanie Miłości skazuje Go na śmierć! Na ślubnym kobiercu wydaje wyrok skazujacy na śmierć.

Jezus woła jeszcze o tym, że zapowiadali Go prorocy, o tym, że powróci. ODwołuje się do proroka Daniela. Stara się im udowodnić ich jezykiem – TO JA! WASZ MESJASZ! OCZEKIWANY!

Onie ejdnak już są ślepi z powodu nieuporządkowanych emocji. Oni już zdecydowali. Nie słuchają. Chcą Go odrzucić, skazać. Żaden argument nie jest już ważny – byle do Celu! MIŁOŚĆ SIĘ NIE UBEZPIECZA – pozwala na to! Jezus jest nieskończenie inteligentniejszy – mógł rozsypać im ten cały plan. Ale chciał teog doświadczyć.

Diabeł myśli że zwyciężył – ale to jest jego wielka klęska!

Miłość zwycięża – ale tego piekło nigdy nie pojmie w swojej ślepej pysze.

Panie uspokój moje emocje i uczucia. Uporządkuj i zharmonizuj moje człowieczęństwo. Uczyń moje serce na wzór Twego serca. Spraw by płonęło żarem Miłośći. Ucz mnie badania mojego życia w rachunku sumienia. Przynieś dar pokory i wsłuchanai sie w Twoje Słowo i ostrzeżenia, które mi dajesz.

40. Tu jest coś więcej niż Salomon

12 środa lut 2020

Posted by in 10. DWA SZTANDARY, TYDZIEŃ II

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

TYDZIEŃ II

Dzisiejsze I czytanie w niezwykły sposób pokazuje dwa sztandary w sercu człowieka.

Przedstawia ono Salomona, do którego rzybywa królowa z Saby. Kobieta która usłyszała plotki o mądrości, bogactwie i niezwykłej osobowosci Salomona. Jak sama powie, zazwyczaj plotki bywają przesadzone, dlatego sama postanowiła sprawdzić jak jest na prawdę. Królowa Saby postanowiła wypróbować Salomona – zadając mu trudne pytania. Salomon występuje w tym Słowie z jednej strony w roli człowieka który jest niezwykle przez Boga obdarowany. Kilka dni temu można było wczytać się w jego niezwykle pokorną modlitwę i prośbę o madrość. W to jak z pokorą uniżał się przed Bogiem. Dziś widać już, że w jego sercu zaczyna wygrywac obóz pychy, władzy i wyniosłosci. Niezwykle wchodzi się w ten tekst pamiętajac o słowach Jezusa mówiącego o samym sobie w kontekście tej właśnie sceny: „tu jest coś więcej niż Salomon”.

Rzeczywiście przez Salomona przemawia wielka mądrość. Bóg niesamowicie go obdarował. Salomon pokazuje odblask Bożej mądrości. U Jezusa jest coś więcej – Jezus sam jest tą Mądrością.

Salomon pokazuje ogromne bogactwo i przepych swego pałacu. U Jezusa jest coś więcej. U Jezusa jest bogactwo Miłosci w totalnym ubóstwie krzyża! Bóg jest pełen paradoksów. Pokazuje szczyt swego „przepychu” i bogactwa Miłości w tym co jest totalnym ogołoceniem i ubóstwem w sensie materialnym. Taka jest Miłość.

Salomon nawet ofiary składa z wielkim przepychem. One już nie wynikają z jego wdzięcznosci – można tu wyczuć że raczej obfitość ofiar jest sposobem na pokazanie swego pogactwa i przepychu. Jest w tym nuta pewnego targowania się z Bogiem. Takiego samego jakie rozsierdziło Jezusa w Jeruzalem, gdy zaczął przewracać stoły bankierów. Jezus spoglądał na Ojca i pragnął by serca ludzkie z pokorą i bojaźnią skąłdały ofiary Ojcu. W historii Salomona można już wyczuć pierwsze echa tego co wydarzy się za kilka lat w jego hstorii. Salomon zaczyna być wyniosły, zaczyna przypisywać sobie zasługi tych bogactw i przepychu.

Królowa Saby wpada w wielki zachwyt. Jezus mówi do swych słuchaczy o samym sobie, że tu jest coś więcej niż Salomon. Jak wielki powinien być nasz zachwyt patrząc w twarz Jezusa w adoracji. On jest Królem Wszechświata. Wszystko na ziemi jażdy pierwiastek, każdy atom jest w Jego władaniu. On jest obfitujacy i bogatyw  Miłość, którą obficie rozdaje.

Królowa Saby wypowiada też swoiste „proroctwo” dotyczace sług Jezusa, gdy mówi o sługach Salomona. Widać w tych słowach ze ona spoglądała poza to co materialne. Mówi o Bogu jako o źródle. Królowa Saby błogosławi Boga! Oblubienica Jezusa – „zona Jezusa” – to Kościół. Każdy z nas może wykrzykiwać razem z królową Saby:

„Szczęśliwe twoje żony, szczęśliwi twoi słudzy! Oni stale znajdują się przed twoim obliczem i wsłuchują się w twoją mądrość! Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg twój, za to, że upodobał sobie ciebie, aby cię osadzić na tronie Izraela; z miłości, jaką żywi Pan względem Izraela na wieki, ustanowił ciebie królem dla wykonywania prawa i sprawiedliwości”

Królowa Saby, usłyszawszy o rozgłosie Salomona, przybyła, aby go osobiście wypróbować przez roztrząsanie trudnych zagadnień. Przyjechała więc do Jerozolimy ze świetnym orszakiem i wielbłądami, dźwigającymi wonności i bardzo dużo złota oraz drogocennych kamieni. Następnie przyszła do Salomona i odbyła z nim rozmowę o wszystkim, co ją nurtowało. Salomon zaś udzielił jej wyjaśnień we wszystkich zagadnieniach przez nią poruszonych. Nie było zagadnienia, którego król by nie znał i którego by jej nie wyjaśnił. Gdy królowa Saby ujrzała całą mądrość Salomona oraz pałac, który zbudował, jak również zaopatrzenie jego stołu w potrawy i napoje, i mieszkanie jego dworu, stanowiska usługujących mu, ich szaty, jego podczaszych, jego całopalenia, które składał w świątyni Pańskiej, wówczas wpadła w zachwyt. Dlatego przemówiła do króla: „Prawdziwa była wieść, którą usłyszałam w moim kraju o twoich dziełach i o twej mądrości. Jednak nie dowierzałam tym wieściom, dopóki sama nie przyjechałam i nie zobaczyłam na własne oczy, że nawet połowy mi nie powiedziano. Przewyższyłeś mądrością i powodzeniem wszelkie pogłoski, które usłyszałam. Szczęśliwe twoje żony, szczęśliwi twoi słudzy! Oni stale znajdują się przed twoim obliczem i wsłuchują się w twoją mądrość! Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg twój, za to, że upodobał sobie ciebie, aby cię osadzić na tronie Izraela; z miłości, jaką żywi Pan względem Izraela na wieki, ustanowił ciebie królem dla wykonywania prawa i sprawiedliwości”. Następnie dała królowi sto dwadzieścia talentów złota i bardzo dużo wonności oraz drogocennych kamieni. Nigdy nie przyniesiono więcej wonności od tych, które królowa Saby dała królowi Salomonowi. (1 Krl 10, 1-10)

Królowa Saby poświęciła wiele. 20 talentó złota to ponad 500kg złota. Czyli na dzień dzisiejszy około 100 mln PLN! Do tego wonności i drogocenne kamienie. Nieprawdopodobna ofiara i poświęcenie tej królowej by móc wyarzić to czego doświadczyła. A Jezus mówi – tu jest coś więcej niż Salomon. Ile ja mogę poświecić, by móc wpatrywać się w oblicze Jezusa. Ile mógłbym poświęcić by być blisko Niego!

To czytanie pokazuje dwa sztandary. Sztandar Jezusa i sztandar lucyfera. Pokazuje też jak linia walk przechodzi przez sam środek serca. Bogactwa, ofiary, mądrośc nie jest zła. Ale wymaga ogromnej pokory wobec Boga i bojaźni. Inaczej kropla po kropli w serce zacznie sączyć się jad egoizmu. Który zacznie owocować chciwoscią – by mieć więcej i więcej dóbra materialnych. Dobra materialne zaczną same się pomnażać. Powiększać i przychodzi z czasem chwała i zaszczyty. Całośc pieczętuje pycha i wyniosłość, a z tgo wierzchołka trampoliny można już tylko skoczyć w dół – w jezioro ognia i siarki.

Jezus zaś pokazuje że ludzkie serce, gdy zarządza dobrami – ogromnymi darami i cnotami od Boga – potrzebuje tym mocniej krzyża – pokory, wewnętrzengo ubóstwa i  posłuszęństwa Ojcu – Bożej bojaźni. Inaczej będzie przegrywało kolejne bitwy.

To czytanie niesamowicie koresponduje z czasami dobrobytu i pokoju w których dziś żyjemy w Polsce. Jest wielką przestrogą!

Jezus pragnie rozwoju człowieczeństwa, wolnosci, miłosci, pokoju poprzez poznawanie Ojca.

Szatan pragnie zniszczenia, oszukania wynęcenia człowieka marnymi błyskotkami, a w końcu zniewolenia i wicznej śmierci. Szatan nie ma w sobie nic ze Stwórcy – nie ma zwłąszcza zdolnosci stwarzania. Ciągle powtarza te same schematy – od pokusy którą uraczył Ewę. JEst tak zaślepiony pychą, że wydaje mu sie że ciągle wygrywa – że jego metody są najlepsze i nic nowego już nie trzeba, bo człowiek jest głupi i się ciągle nabiera na to samo.

Najpierw sączy kroplę jadu chciwoci, egoizmu, pychy. Często też wlewa egoizm przez budzenie uprzedzenia wobec innych ludzi. Nieraz irracjonalnego. On lubi kłamstwa, wykrzywienia, kukiełki, udawanie. Uprzedzenie które człowiek zaczyna pielęgnować zaczyna powoli ugruntowywać egoizm. Ku temu bym to ja był w centrum: „Mnie się to nie podoba!” „Mnie to przeszkadza!”. Człowiek nie bada sprawy nie podejmuje ogromnego kosztu i wysiłku by zbadać prawdę na wzór królowej Saby. Tworzy błędne załozenia w stosunku do innych osób i za nimi podąża – ku swej własnej zgubie. Na tym opiera się szatan Tak jak w Raju tak i dziś… patrz na siebie. Ty będziesz mądry jak Bóg. Na pewno Ty nie umrzesz! Ty poznasz… Ty będziesz na świeczniku…

TY ZASŁONISZ SOBĄ BOGA!!!

Szatan będzie zawracał z każdej dobrej drogi wiatrem uprzedzeń. Włąśnei wtedy gdy zaczniesz w swym sercy podążać do obozu Jezusa. Im trudniej tym lepiej. Im więcej uprzedzeń, im więcej przeciwnego wiatru tym bardizej trezba iść naprzód i walczyć z tym wiatrem egoizmu i pychy.

Szatan potrafi przełączyć człowieka z drogi ćwiczeń duchowych an coś łątwego i cukierkowego.Chcę jechać na rekolekcje i zaczyna się wielka walka uprzedzeń, problemów, egoizmu…

Szatan gry już złapie zaczep zaczyna bombardować serce. Utrzymuje ciągły ostrzał serca. Podsuwa ciągle te same myśli, ten sam przedmiot wokół którego myśli krążą i karmi się ludzki egoizm. Tak by człowiekowi było miło i fajnie jedynie z miłością włąsną i nie chciał stawać do walki o swe serce. Trwanie w tym stanie powiększa zniszczenia. Bombardowanie wciąga człowieka w nałóg i coraz gorsze grzechy. Tak, aż człowiek wybierze grzech ciężki wypierając Jezusa ze swego serca.

Bombardowania złego ducha są tym silniejsze i tym bardizej zjadliwe im większa cześc serca należy do Jezusa – do sztandaru krzyża. Najsilneij atakowani będą ci, którzy trwają w łąsce uświęcającej i troszczą się o czystość serca.

KRYTERIUM ROZSTRZYGAJACE TO KRZYŻ!!!!

Pozory odpychające, krzyż każdego przeraża, ale prawda za nim stojaca jest prezcudna.

Pozory nęcącę i pociągajace, kolorowe, błyszczące, ale kłamstwo za tym stojace jest ogromne! Trzeba się modlić by nie ulec pokusie!

św Augustym powie o tych dwóch drogach:

Sztandar krzyża: „Tak miłość Boga, która prowadzi aż do pogardy samego siebie!”

Sztandar szatana: „Taka miłośc siebie, że prowadzi aż do pogardy Boga!”

Podział na dwa sztandary i dwa obozy przebiega przez ludzkie serce!!!

 

ILE JESTEM W STANIE ODDAĆ PANU!

 

Jezu cichy i serca pokornego, uczyń moje serce w całośći Twoim!

Weż Panie całą wolnosć moją, pamięć, rozum i wolę. Weź wszystko co mam i posidam. Od Ciebie to otrzymałem i Tobie to oddaję. Daj tylko Miłość i łaskę a to mi wystarczy!

39. Oręż krzyża

11 wtorek lut 2020

Posted by in 10. DWA SZTANDARY, TYDZIEŃ II

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

TYDZIEŃ II

Dwie armie. Dwa sztandary stoją na przedpolach ludzkiego serca. Linia frontu przebiega przez sam srodek ludzkiego serca. Jedna armia stoi pod białym czystym sztandarem krzyża i sztandarem Zmarteychwstałego Baranka. Duga pod wielkim, krzykliwym, jaskrawym sztandarem śmierci na wieki. Armia Krzyża już zwyciężyła, już wygrała całą wojnę. Teraz odbywaja się ostatnie potyczki o poszczególne ludzkie serca. W świat tej potyczki prowadzi św Ignacy w rozmyślaniu o dwóch sztandarach.

Całe człowieczeństwo – każde ludzkie serce jest polem bitwy. Bardziej lub mniej świadomie uczestniczy w tej wojnie. Decydującą i zwycięzką bronią w tej walce jest krzyż – głębia pokory, ubóstwa i posłuszeństwa Bożemu Słowu. Można zewnętrznie wyglądać jak żołnierz armii Pana, a we wnętrzu być „agentem” Lucyfera. Bo Bóg nie patrzy na to co zewnętrzne ale na ludzkie serce na ludzkie wybory wnętrza. Na to dla kogo skierowane są ludzkie decyzje i jakie są ludzkie intencje. Niezwykle mówi tym dziś Jezus w rozmowie z faryzeuszami. Przemawia do nich jako wódz armii Krzyża. Pragnie by przeszli an jego stronę, by się określili, by zharmoniwoali swe człowieczeństwo. Żeby to kim są, to co zewnętrznie reprezentują przez szatę i tytuł, miało swe odzwierciedlenie w ich wnętrzu. Jezus kocha faryzeuszów. Z całego serca pragnie by się nawrócili. Próbuje z nimi dyskutować ich włąsnym jezykiem – językiem praw. W tej ewngelii trzeba widzieć Jezusa kochajacego i próbującego przywieść serca faryzeuszów na stronę krzyża – pokory, ubóstwa i posłuszeństwa Ojcu.

U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?” Odpowiedział im: „Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie”. I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie”. (Mk 7, 1-13)

Jezus tych, którzy wstępuja do Jego armii mianuje do różnych rozdzajów służby. Każdemu przydziela jego stanowisko bojowe i obdarza duchową bronią – łaską i odpowiednimi cnotami. Tak jak żołnierz z czasem potrafi coraz celniej strzelać, coraz lepiej posługuje się szablą, coraz sprawniej i skuteczniej walczy wręcz, czy też coraz zwinniej prowadzi samolot, tak też w wojnie duchowej współpraca z łąską, duchowe ćwiczenie się w cnotach pozwala być lepszym żołnierzem Pana.

Bóg wyznacyzł Salomona na króla Izraela. Pozwolił mu być generałem jednego ze swych narodów. Salomon pokazuje niezwykle oręż krzyża. Swą pokorę wobec Boga, swe posłuszeństwo Bogu ale także swoje duchowe i wewnętrzne ubóstwo – mimo, że w tamtym czasie jest jednym z najbogatszych materialnie królów na ziemi. Salomon uznaje, ze bez Boga nic nie znaczy.

Salomon stanął przed ołtarzem Pańskim wobec całego zgromadzenia izraelskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: „O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak dochowującego przymierza i łaski względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego serca. Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj tego wołania i tej modlitwy, którą dziś Twój sługa zanosi przed Ciebie. Niech w nocy i w dzień Twoje oczy będą otwarte na tę świątynię, na miejsce, o którym powiedziałeś: Tam będzie moje imię – tak aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. Dlatego wysłuchaj błaganie sługi Twego i Twojego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj w miejscu Twego przebywania – w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też i przebacz”. (1 Krl 8, 22-23. 27-30)

Ćwiczenie o dwóch sztandarach ma prowadić do reformy życia, do zharmonizowania życia, do dokonania dobrych i mądrych wyborów życia. Gdy człowiek zaczyna się opowiadać, zaczyna podejmować duchowe decyzje, wóczas działania obu obozów się nasilają. Trzeba się im dobrze przyjrzeć, by móc rozeznawać od kogo pochodzą pragnienia i myśli które się pojawiają w sercu. Szatan często tak się ubiera, bym go nie poznał na pierwszy rzut duchowego oka. Kłamie i oszukuje… Trzeba się uczyć go rozpoznawać, nawet w przebraniu, gdy nęci. Innym razem szatan buduje swą papierową potęgę. Trony z ognia, dymu, tuby, hałąs, wzbudzanie strachu. Strachu który czasem jest irracjonalny – to też jego metodu. Pan zawsze woła ku górze. NAwet jak karci to woła ku czemuś lepszemu. U Pana przysłosć jest zawsze jasna, lepsza, piękniejsza – pełna wolnosci i wyzwolenia ze strachu.

Ta kontemplacja pokazuje też, że NIE MA NIKOGO POZA ZAKRESEM zainteresowania zarówno złego ducha jak i Jezusa. Szatan wszystko kopiuje i odwraca do góry nogami. Są nawet głosy, że szatan ma takzę swoje mistyczne ciało w świecie. Zoraganizowane, bezczelne, głośne, krzykliwe, pełne papierowych ogromnych zasłon za którymi kryje się nicość, imituje kościół – przedżeźnia i kompromituje to co należy do Chrystusa.

Ignacy pokazuje konkretne obszary dzialania szatana:

Sieci i łańcuchy – chciwości, próżnej chwały i zaszczytów.

Wszystko to prowadzi w siat bezmiernej pychy. Buduje pozór wspinania się w górę. Na trampolinę z której skacze się potem w jezioro ognia. To pozór. Coraz wiecej i lepiej, pycha, zaszczyty, bogactwa, pozorna wolność i samowystarczalnosć – a na końcu śmierć na wieki…!

Prawdziwy wódz woła ku WOLNOŚĆI prawdziwej. Woła ku pokorze, ubóstwu i posłuszęństwu Ojcu. Niby w dół do grobu. W nic nie znaczące dla tego swiata wartosci. Ale wiemy już doskonale że z tego grobu rodzi się eksplozja ku górze. Rodzi sie Zmartwychwstanie. Wyzwolenie i  wieczna radość. Wszystko to Jezus pokazuje. Nie ciągnie nigdzie bez prawdziwej obietnicy. NIe buduje zasłon. Mówi ze będzie trudno, ale cel jest cudowny – niewspółmiernie wspanialszy w stosunk do trudu i wysiłku który trzeba podjąć!

Jezus nie jest na wyniosłym tronie. Wysoko. Niedostępny. Ignorujacy swych poddanych. Jest pomiedzy swymi żołnierzami. Na miejscu niskim, ale pieknym. Solidaryzuje się. Dzieli los i trudy. PRzyjmuje na siebie najokrutniejsze ataki. Trzeba się dać oczarować temu przywódcy.

On za mnie walczy, to i ja powinienm GO naśladować w JEGO KENOZIE!

Rozmyślanie o dwóch sztandarach

Jeden jest Chrystusa, najwyższego Wodza i Pana naszego, drugi zaś Lucyfera, śmiertelnego wroga natury ludzkiej. [ĆD 136]

Modlitwa przygotowawcza: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały jego Boskiego Majestatu. [ĆD 46]

Wprowadzenie I. Historia. Tutaj [uprzytomnić sobie], jak Chrystus wzywa i chce [mieć] wszystkich pod swoim sztandarem; a Lucyfer przeciwnie, pod swoim.

Wprowadzenie 2. Ustalenie miejsca jakby się je widziało. Tutaj widzieć wielkie pole, całą ową okolicę Jerozolimy, gdzie najwyższym i powszechnym Wodzem dobrych jest Chrystus, Pan nasz. I inne pole, okolicę Babilonu, gdzie głową nieprzyjaciół jest Lucyfer.

Wprowadzenie 3. Prosić o to, czego chcę. Tutaj prosić o poznanie podstępów złego przywódcy [Lucyfera] i o pomoc, abym się ich ustrzegł; dalej [prosić] o poznanie życia prawdziwego, które ukazuje nam najwyższy i prawdziwy Wódz [Jezus Chrystus], i o łaskę, abym go naśladował.

Punkt 1. Widzieć w wyobraźni przywódcę wszystkich nieprzyjaciół na wielkim owym polu babilońskim, siedzącego na wielkim jakby stolcu z ognia i dymu, w postaci strasznej i budzącej grozę.

Punkt 2. Rozważyć, w jaki sposób zwołuje on niezliczoną ilość złych duchów i jak ich rozsyła – jednych do tego miasta, innych do innego, i tak ich rozsiewa po całym świecie, nie pomijając żadnej prowincji, żadnego miejsca, żadnego stanu [ludzi], ani żadnej poszczególnej osoby.

Punkt 3. Rozważyć przemowę, jaką ma do nich i jak ich napomina, aby zarzucali na ludzi sieci i łańcuchy; a najpierw mają ich kusić chciwością bogactw, jak to zazwyczaj i przeważnie się dzieje, aby tym łatwiej doszli do próżnej chwały światowej [i do zaszczytów], a potem do bezmiernej pychy. W ten sposób pierwszy stopień [pokusy], to bogactwo; drugi, to zaszczyty; trzeci, to pycha. Przez te trzy stopnie prowadzi [Lucyfer] do wszystkich innych występków.

[Część druga]

A teraz dla przeciwstawienia trzeba sobie wyobrazić najwyższego i prawdziwego Wodza, którym jest Chrystus, Pan nasz.

Punkt 1. Rozważyć, jak Chrystus, Pan nasz, staje na wielkim polu w okolicy Jerozolimy, na miejscu niskim, cały piękny i wdzięczny [miły].

Punkt 2. Rozważyć, jak Pan całego świata wybiera tak wiele osób – Apostołów, Uczniów itd. i rozsyła ich po całym świecie, rozsiewając [przez nich] swoją świętą naukę wśród ludzi wszystkich stanów i wszystkich pozycji społecznych.

Punkt 3. Rozważyć mowę, którą Chrystus, Pan nasz, kieruje do wszystkich swoich sług i przyjaciół, których posyła na taką wyprawę, zalecając im, aby pragnęli wszystkim pomagać, pociągając ich najpierw do najwyższego ubóstwa duchowego, a jeśliby to się podobało jego Boskiemu Majestatowi i zechciałby ich do tego wybrać, to także i do ubóstwa zewnętrznego. Po drugie do pragnienia zniewag i wzgardy, bo z tych dwu rzeczy wynika pokora.

I tak są trzy stopnie: pierwszy – ubóstwo przeciw bogactwu; drugi – zniewagi i wzgarda przeciw zaszczytom światowym; trzeci – pokora przeciw pysze. Niech więc przez te trzy stopnie pociągają ludzi do wszystkich innych cnót.

Rozmowa końcowa.

P i e r w s z a r o z m o w a skierowana do Pani naszej, żeby mi uzyskała u Syna i Pana swego łaskę, aby mię przyjął pod swój sztandar, najpierw w najwyższym ubóstwie duchowym, a jeśliby się to podobało jego Boskiemu Majestatowi i chciałby mię do tego wybrać i przyjąć, to niemniej i w ubóstwie zewnętrznym. Po drugie w znoszeniu zniewag i krzywd, abym go w nich więcej naśladował, bylebym tylko mógł je znosić bez czyjegokolwiek grzechu i z upodobaniem jego Boskiego Majestatu. Odmówić przy tym Zdrowaś Maryjo.

D r u g a r o z m o w a. Prosić o to samo Syna, aby mi to uzyskał u Ojca i odmówić przy tym Duszo Chrystusowa.

T r z e c i a r o z m o w a. Prosić o to samo Ojca, żeby mi tego udzielił i odmówić Ojcze nasz. [ĆD 137-147]

 

 

 

 

Plotka trwająca przez 2000 lat!

22 poniedziałek kwi 2019

Posted by in Namiot Spotkania

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, ,

Wielkanoc 2019

SŁOWO

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: Witajcie. One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą. Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu. Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego. (Mt 28,8-15)

Plotka!

Jedna z najprzebiegleglejszych broni szatana.

Plotka. Zapłacona przez Sanchedryn – trwa do dzis!

 

29. Miłość się nie ubezpiecza

03 środa kwi 2019

Posted by in 05. Przed Sanchedrynem, Rekolekcje wielkopostne, TYDZIEŃ III

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , ,

Wielki Post 2019

ŻYDZI PRZEŚLADOWALI JEZUSA PONIEWAŻ…

Dzisiejsze Słowo niezwykle koresponduje z wydarzeniami z pałacu Kajfasza:

Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam. Dlatego więc usiłowali żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą. Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym. Przekazał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie potępienia. Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał. (J 5,17-30)

Chwała Ojca – to jest podstawowy cel misji Jezusa.

MIŁOŚĆ WZGARDZONA

W pałacu Kajfasza po wyznaniu Miłości. Po słowach JA JESTEM Jezusa i prowokacji Kajfasza zapada wyrok śmierci!

Wtedy najwyższy kapłan wystąpił na środek i zapytał Jezusa: «Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciw Tobie?» Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: «Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego?» Jezus odpowiedział: «Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi». Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: «Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż wam się zdaje?» Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci. I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: «Prorokuj!» Także słudzy bili Go pięściami po twarzy. (Mk 14,60-65)

Ale Miłość nie daje się zwyciężyć! Jezus odwołuje się do proroctwa Daniela. Mówi o Synu Człowieczym przychodzącym w majestacie na obłokach – mówi im o Paruzji!

Dla nich sprawa załatwiona. Jeszcze tylko egzekucja i po robocie. Wróg publiczny numer jeden zniknie z powierzchni ziemi. Słuch po nim wkrótce zaginie…

Jak bardzo się mylą! Dla Jezusa to dopiero początek. Jeśli On nie odda życia nie przyjdzie Pocieszyciel, który ludzi o wszystkim pouczy.

Wspominając proroctwo Daniela woła do zebranych: „TO JA!”. Ten o którym słyszycie u proroków! Wasz oczekiwany – Syn Człowieczy – Mesjasz, który wyzwoli Izraela i całą ludzkość.

Oni jednak mieli jeden cel! Zabić! I byli zamknięci na Jego słowa. Po prowokacji Kajfasza ich serca całkiem skostniały. Nie chcieli już nic słuchać, badać, udowadniać, wchodzić w spór z Jezusem… Chcieli tylko odrzucić, zamknąć uszy i skazać bezdusznie na śmierć. Jak najszybciej!

TO JEST GRZECH PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU – TOTALNE ZAMKNIĘCIE NA ŁASKĘ! ŻADNE SŁOWA BOGA SIĘ NIE PRZEBIJAJĄ. DROGA DO WYBORU WIECZNEGO POTĘPIENIA!

Serce staje się skamieniałe. Tylko ku egoistycznemu celowi. Nieważne jak. Choćby po trupach. Choćby przez krzywoprzysięstwo.

A MIŁOŚĆ….
– NIE UBEZPIECZA SIĘ…
– POZWALA NA TO WSZYSTKO…
– STOI CIERPLIWA I MILCZĄCA…

Jezus to sama Mądrość. Najinteligentniejszy. Przepełniony Duchem. Mógł pokrzyżować ich plany. Pozwala im na to. Chce tego doświadczyć. Daje im pełna wolność. tylko po to…

ABY OBJAWIŁA SIĘ MIŁOŚĆ!

Jezus bierze to wszystko na siebie. Całe to kłamstwo, bezprawie, chichot piekła z zasad, reguł. Wyrok śmierci wydany w przypływie gniewu i emocji. Robi to by objawiła się MIŁOŚĆ – pokorna, zależna, uboga.

BY KAŻDY KTO DOŚWIADCZY TAKICH SYTUACJI MÓGŁ SIĘ DO NIEGO ZWRÓCIĆ! BO ON W TYM BYŁ! BO ON TEGO DOŚWIADCZYŁ! W NIM MOŻNA ZNALEŹĆ ŹRÓDŁO SPOKOJU. W JEGO MĘCE JEST SIŁA DO PRZEJŚCIA PRZEZ TO!

Naśladować Jezusa – jeśli trzeba takie rzeczy znieść dla prawdy i miłości, to zniosę. Oddam Jezusowi i zniosę. Złączę z Jego cierpieniem.

Diabłowi wydaje się że wygrał. Złamał Go. Zgładził. A to jest jego największa klęska. Nie pojmie tego, bo jest ślepą nienawiścią…

Panie ucz mnie łączyć moje cierpienia z Twoimi. Moje doświadczenia niesprawiedliwości, oskarżeń z Twoimi. Ucz mnie spokoju. Ale wzbudzaj w mocy ducha niepokój w mym sercu, gdy zachowuję się jak Sanchedryn, gdy kłamię, oczerniam, gdy głoszę fałsz, niszczę innych.

Pomóż mi trwać przy Tobie, by Miłość triumfowała tam gdzie z pozoru wydaje się, że ponosi sromotną klęskę. Bym umiał widzieć dalej i głębiej oczyma wiary. Widzieć Twój triumf.

 

Przejdź do paska narzędzi