Niezwykła jest dzisiejsza Ewangelia.

Zaczyna się od dialogu Piotra z Panem. Proste i szczere pytanie Piotra. Może z kimś się pokłócił. Może miarka się przebrała. Może znalazł się na wojennej ścieżce z jakimś ze wspołbraci. A może ktoś zadał mu to pytanie bo bał się zapytać wprost Jezusa.

Ile razy należy przebaczyć bratu. I pada to – czy AŻ siedem. Czy aż tak dużo? Czy jest granica gdzie można powiedzieć, że miara się przebrała. A Jezus – Bóg – którego drogi nie są drogami ludzkimi, który patrzy poza nasze ludzkie niesnanaki. Bóg który pragnie by nie było nic co nam przeszkodzi wejść do Raju. On który zna ludzkie serce i wie jaka toksyczna jest chowana latami nieprzebaczona rana, uraz, odpowiadz Piotrowi. Nie siedem, ale siedemdzisesiąt siedem Dwa razy siedem obok siebie w języku Izraela to tak jak nasze „100 razy ci mówiłem”. To 77 oznacza zawsze – nieustannie.

Jezus opowiada potem przypowieść o Ojcu. Przypowieść która po pierwsze pokazuje jak wiele Ojciec nam przebacza w swym miłosierdzie. Kwota którą miał oddać wierzyciel królowi jest nieprawdopodobna nawet na dzisiejsze czasy. Kilkaset kilogramów złota!!! Mało kto dziś na ziemi jako prywatna osoba mogłaby spłacić taki dług. A Król go daruje. To tak jakby prezydent darował komuś połowę PKB jakiegoś kraju. Król jest nieprawdopodbnie hojny.

Jednak jeszcze ciekawsze jest to, co dzieje się potem. Król dowiaduje się o tym jak jego wierzyciel potraktował swojego wierzyciela. Człowieka który był winien kilka dniówek. Coś niedużego i w miarę prostego do spłaty. Kilkaset złotych – i wpakował człowjeka za to do więzienia. Gdy król to usłyszał, wówczas się PRZEJĄŁ i ZMIENIŁ DECYZJĘ!

Bóg na nasze życie w braku przebaczenia drugiej osobie może zmienić decyzję!!!

Jeśli ktoś nie chce przejść przez bramę miłosierdzia – okazując innym miłosierdzie – to będzie musiał przekść ptrzez bramę sprawiesliwości!

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: „Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?” Jezus mu odrzekł: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu”. (Mt 18, 21-35)

Podobną wymowę ma Słowo z I czytania – stanowi niezwykły komentarz do Ewangelii:

Złość i gniew są obrzydliwościami, których trzyma się grzesznik. Tego, kto się mści, spotka pomsta od Pana, On grzechy jego dokładnie zachowa w pamięci. Odpuść przewinę bliźniemu, a wówczas, gdy błagać będziesz, zostaną ci odpuszczone grzechy. Gdy człowiek żywi złość przeciw drugiemu, jakże u Pana szukać będzie uzdrowienia? Nie ma on miłosierdzia nad człowiekiem do siebie podobnym, jakże błagać będzie o odpuszczenie swoich własnych grzechów? Sam, będąc ciałem, trwa w nienawiści, któż więc zyska dla niego odpuszczenie grzechów? Pamiętaj o rzeczach ostatecznych i przestań nienawidzić – o rozkładzie ciała, o śmierci, i trzymaj się przykazań! Pamiętaj o przykazaniach i nie miej w nienawiści bliźniego – o przymierzu Najwyższego, i daruj obrazę! (Syr 27, 30 – 28, 7)