Szczęśliwi są ci, którzy są:

• ubodzy,
• głodujący,
• wylewający łzy,
• znienawidzeni,
• odrzuceni,
• zelżeni,

Zaś biada:

• bogaczom,
• sytym,
• wesołkowatym,
• tym, którzy są chwaleni i ubóstwiani

Jezus wymiania błogosławieństwa. Pokazuje że cierpienie W JEGO IMIĘ, DLA JEGO imienia jest drogą do szczęścia. Zaś chwała podszyta pychą i bałwochwalstwem jest drogą ku potępieniu.

Bóg jest niezwykły – wynosi antywartości do rangi drogi ku Zbawieniu.

Tylko Bóg potrafi przemienić elementy cierpienia w drogę szczęśćia.

Tylko MIŁOŚĆ to potrafi – ona sama w sobie jest najwiekszą z wartości i nie potrzebuje upiększającej otoczki, nie potrzbuje dodatkowej reklamy. Miłość broni się sama i sama siebie wyjaśnia.

Jezus wypowiada to patrząc w oczy swoich uczniów. Podniósł na nich oczy. Na tych którzy są uciemiężeni, ktzórzy może przepłakali noc, który są wyśmiewani przez rodzinę bo łażą za jakimś tam Jezusem, tych którzy od dawna nie mili nic w ustach. Wszyscy inni są daleko stąd. Tych o których Jezus mówi „biada” tutaj nie ma. Oni nie spotkają wzroku Jezusa. Zajęli się sobą i swoimi sprawami.

Weź Panie i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją, wolę, rozum i wolność. Wszystko to co ma i posiadam – z twojej ręki to pochodzi – Tobie to oddaję jako wyraz mojej miłości. Ty Panie tym rozporządzaj według Twego uznania. Daj tylko Milość i Łaskę a to mi wystarczy.