TYDZIEŃ 1

Pustkowie. Jezus wyprowadza ludzi na pustkowie, by tam pokazać im, jak mocno zależą od Bożej Opatrzności. Wyprowadza Apostołów na pustkowie by zbadać ich wiarę i uczyć pokory, zależności i ubóstwa – uczyć drogi krzyża:

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: „Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności”. Lecz Jezus im odpowiedział:”Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!” Odpowiedzieli Mu: „Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb”. On rzekł:”Przynieście Mi je tutaj”. Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a z tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci. (Mt 14, 13-21)

Tak samo było w historii ludu wybranego, który prowadził Mojżesz. (Wj 11-20) (Wj 32-34) (Lb 9-14)

Bóg mógł wybrać łatwą drogę nad brzegiem morza z obfitością ryb i pokarmu. Postanowił jednak przeprowadzić Izraela przez sytuacje graniczne: głód, śmierć, doświadczenia chorób, zachwianie wiary. Bóg oczyszcza swój lud na pustyni by się stał Jego ludem „Kahal Jahwe”. By ten lud stał się partnerem dialogu ze swym Stwórcą i Oblubieńcem.

Bóg na pustyni, prowadząc lud wybrany zarysowuje już elementy przyszłości – pokazuje fragmenty paschy Jezusa. Pokazuje pierwsze przebłyski Eucharystii – manny z nieba. Pokazuje graniczne zachowania człowieka – odtrącanie proroków, Miłości Boga.

Pokazuje że to wstęp. Że to początek.

JEZUS zaczął swą działalność od 40 dni na pustyni,

– Tak samo Mojżesz spędził 40 dni na Synaju, (Pwt 9,9-21), gdzie zbliżył się jeszcze bardziej do Boga otrzymując tablice przykazań

– Tak samo Eliasz ucieka przez pustynię i spędza 40 dni w drodze

– Tak też lud wybrany idzie 40 lat przez pustynię.

Pustynia to PRELUDIUM. To wstęp i przygotowanie do SPOTKANIA i DIALOGU z BOGIEM.

Jezus w przeciwieństwie do poprzedników wypełnia próbę pustyni bezbłędnie. Nie błądzi, nie błąka się, ale walczy, trwa przy Bogu i nie ulega pokusom. Jezus JEST SŁOWEM Boga i tym Słowem walczy z szatanem.

Jezus pokazuje jak przeżywać to niezwykłe DOŚWIADCZENIE, gdy przychodzi ono w życiu:

• odosobnienie – odrzucenie materializmu, uwolnienie się od tego co ciągnie ku dołowi
• modlitwa – czas na spotkanie z Bogiem i rozmowa z Bogiem,
• post – walka wewnętrzna z samym sobą, odzyskanie kontroli nad ciałem
• walka duchowa z pokusami złego ducha

Chrystus zaczyna od pustyni. Zaczyna bezpośrednią walkę z szatanem na pustyni, kończy zaś na krzyżu. (Mt 4,1-11)

Kościół przejął ten symbol walki i pracy wewnętrznej i zaadoptował go jako Wielki Post.

Czas pustyni to zatem czas rozeznawania duchowego, prowadzenia przez Ducha Bożego, droga wyciszenia, skupienia, odosobnienia i odizolowania od spraw doczesnych. Błogosławione osamotnienie – samotność to cena, którą trzeba zapłacić, by spotkać się z Bogiem.

DLACZEGO TO WSZYSTKO

Bez tego doświadczenia. Bez pustyni i cierpienia. Bez samotności nie masz się czym dzielić z drugim człowiekiem. Wchodząc w pustynię zostajesz obdarowany przez Boga i masz się czym dzielić. Trzeba być wiernym, bo tylko zniechęcenie jest prawdziwą przegraną w rozwoju duchowym.

Przyjdź Panie i pomóż mi właściwie przeżywać czas pustyni. Przechodzić przez trud pustyni. Nie bać się wchodzenia w ciszę i samotność, by spotkać tam Ciebie.