Tagi

, , , , , , , , , ,

FUNDAMENT

Serce człowieka woła o odpowiedź na Miłość Boga.

Całe stworzenie woła do Boga poprzez człowieka. Tak jak człowiek znajduje swój sens w Bogu, tak też całe stworzenie znajduje swój sens poprzez człowieka. Stworzenie znajduje spełnienie w człowieku, w służbie człowiekowi.

Stworzenie, to co Bóg wykreował dla człowieka woła do człowieka – „Kochaj Stwórcę”. Inaczej t stworzenie traci swój sens. Jego sens to pomóc człowiekowi w uwielbieniu Boga. Oddać się człowiekowi na służbę, by oddawał chwałę Bogu.

Stworzenie woła do człowieka – „Bądź świętym na wzór Stwórcy”.

Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. (Rz 8,18-22)

Całe stworzenie uczestniczy w losie człowieka. Jest z człowiekiem w niezwykły sposób związane. I chce być z człowiekiem ostatecznie wyzwolone. Przez człowieka stworzenie się wypowiada. I znajduje swój najgłębszy sens gdy człowiek używa go dla czynienia dobra i oddawania czci Bogu. Swoją pełnię znajdzie wtedy, gdy pełnię znajdzie sam człowiek.

Cała nauka, rozwój ma sens, gdy człowiek rozumie coraz lepiej świat i wykorzystuje tą wiedzę, by wyznawać Bogu Miłość poprzez czynienie dobra. Człowiek jest niezwykłym pośrednikiem stworzenia do Boga dzięki swej cielesno-duchowej naturze. Człowiek jest związany do głębi ze światem materii. Materia wchodzi w ciało człowieka i wychodzi. Wchodzi w strukturę ludzkiego bytu.

Całe stworzenie osiąga swój szczyt i sens w Chrystusie. Bo On także, jako Bóg-człowiek związał się z człowiekiem, a zatem także i z materią. On sam stworzył ten świat i w darze Chleba i Wina pokazał jak w najgłębszy i najpiękniejszy sposób należy używać materii. Stworzenie staje się pokarmem. Ale pomaga nie tylko ciału ale także i duchowi. W Chrystusie wszystko się przemiana i wydoskonala.

Wszystko dąży do jedności. Do powrotu do piękna harmonii Raju. To tam materia i duch były w najwłaściwszej relacji. Tam też człowiek był w harmonii – stąd też cała materia była w harmonii.


Pomóż mi Panie odnaleźć drogę do pierwotnej harmonii – do świętości.

Ucz mnie właściwie używać stworzenia. Nie marnotrawić darów, które mi dajesz. Wykorzystywać je właściwie i sumiennie. Oddawać Tobie chwałę wykorzystując do tego stworzenie.