Archiwa tagu: czujność

30. Niewola – droga do prawdziwej wolności

15 wtorek gru 2020

Posted by in Tajemnica Maryi

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , , , , , , , ,

Drogą do prawdziwej wolności i szczęścia jest pokora – szczytem drogi pokory jest oddanie się Bogu w niewolę Miłości. Najłtwiej jest to zrobić przez ręce Matki, która jako człowiek przeszła tą drogę i zna ją doskonale.

Niezwykły kontrast między postawami pokory i pychy pokazuje prorok Sofoniasz. Cała jego księga napisana niedługo przed niewolą babilońską rezonuje wokół właśnie tego tematu. Pokazuje zestawienie i gromny kontrast między ludzmi zapatrzonymi w siebie w ogromie swej pychy, a ubogimi i pokornymi pokładajacymi swą ufność w Bogu:

Biada buntowniczemu i splugawionemu miastu, co stosuje ucisk! Nie słucha głosu i nie przyjmuje ostrzeżenia, nie ufa Panu i nie przybliża się do swego Boga. Wtedy przywrócę narodom wargi czyste, aby wszyscy wzywali imienia Pana i służyli Mu jednomyślnie. Z tamtej strony rzek Kusz wielbiciele moi – moi rozproszeni – dar Mi przyniosą. W dniu tym nie będziesz się wstydzić wszystkich twoich uczynków, przez które dopuściłaś się względem Mnie niewierności; usunę bowiem wtedy spośród ciebie pysznych samochwalców twoich, i nie będziesz się więcej wywyższać na świętej mej górze. I zostawię pośród ciebie lud pokorny i biedny, a szukać będą schronienia w imieniu Pana. Reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości ani wypowiadać kłamstw. I nie znajdzie się w ich ustach zwodniczy język, gdy paść się będą i wylegiwać, a nie będzie nikogo, kto by ich przestraszył. (So 3, 1-2. 9-13)

W spokoju trwać na łące pełnej słońca i zieleni, bez groźby przestraszenia. To obraz serca zanurzonego w Bogu. Uspokojonego, pełnego głębokiej radości – nie wesołkowatości. Serca spełnionego…

Św. Ludwik powie o tych, którzy oddali się w niewolę miłości:

Szczęśliwa, po tysiąckroć szczęśliwa jest dusza szczodra, która oddaje siebie Jezusowi przez Maryję w niewolę miłości, przez Chrzest wyzwolona uprzednio z tyrańskiej niewoli diabła! (pkt. 34. „Tajemnica Maryi” św. Ludwik)

Ubóstwo serca, ubóstwo ducha, zdanie sie na Boga w pokorze. Ofiarowanie się Ojcu przez Maryję. Wtedy człowiek zyskuje prawdziwy przystęp do Ojca. Woła – a Bóg wysłuchuje:

Biedak zawołał i Pan go wysłuchał

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym,
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc
i ratuje ich od wszelkiej udręki.

Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu,
ocala upadłych na duchu.
Pan odkupi dusze sług swoich,
nie zazna kary, kto się do Niego ucieka.

(Ps 34 (33), 2-3. 6-7. 17-18. 19 i 23)

Pieczęcią na to wszystko jest dzisiejsza Ewangelia podkreślajaca, że nigdy nie jest za późno. Że ważne jest wytrwanie do końca. Z jednej strony – trzeba walczyć o człowieka do ostatniej chwili życia, bo to w jakim stanie stanie przed Ojcem w momencie śmierci tak na prawdę się liczy. Z drugiej strony trzeba uważać na stan swej wiary i trwać w Bogu. Bo można łatwo zbłądzić. Mówić Bogu „TAK” latami a u kresu pobłądzić…

Opamiętanie się – to droga pokornego serca. Droga uznania, że źle się wybrało. Droga podjęcia powołania i Słowa Ojca. Nawrócenie.

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: „Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?” Mówią Mu: „Ten drugi”. Wtedy Jezus rzekł do nich: „Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć”. (Mt 21, 28-32)

Potreba mi ciągle się nawracać – zawracać ze złej drogi. Powracać do Ojca. Z pokorą ofiarować Mu moje życie przez ręce Matki.

Matko Najświętsza, oddaję się Tobie w niewolę Miłości. Weź i przyjmij całą wolność moją, wolę, rozum i pamieć, weź moje relacje, uczucia, talenty i pracę, weź wszystko co mam i posiadam i zanieś to Bogu. Z Jego ręki to wszystko pochodzi i pod Jego zarząd pragnę to oddać. Rozporządzaj tym wszystkim Maryjo według woli Boga.

Pośredniczko Łask, Najdroższa Mamo, przynieś mi tylko Miłość i łaskę a to mi w zupełności wystarczy.

Czujność

21 środa paź 2020

Posted by in Namiot Spotkania

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , ,

Dziś Kościół ponawia temat czujności i gotowości. Przywołuje kolejny fragment dotyczący tego tematu.

Jezus pierwszym obrazem pokazuje to jak łatwo człowiek traci czujność jak potrafi popaść w rutynę. Gdyby gospodarz wiedział kiedy przyjdzie złodziej to by się na pewno przygotował.

Gdyby człowiek znał datę swojej śmierci to na pewno wielu by się odpowiednio wcześnie przygotowało do tego momentu. Obyliby reklekcje, zamieszkali w przestrzeni która wspomagałby ich pogłębione życie duchowe, odcieliby się od tego co skłaniało do grzechu, odbyli spowiedź generalną i żyli mocno sakramentami.

Wszystko to człowiek może czynić cały czas…

Jednakże mamy naturę ludzką która lubi z czasem wchodzić w rutynę. Zaczynamy pełni zapału, energii, z ogroną atencją. Po czasie kończymy łapiąc się na tym, że modlimy się mechanicznie i bezmyślnie…

Jeszcze ciekawszy jest dialog Piotra z Jezusem. Piotra który myśli, że jego to nie dotyczy, bo przecież jest bardzo blisko Jezusa.

Co ciekawe Jezus pokazuje, że to właśnie do tych, którym wiele powierzono, którzy są szczgólnie obdarowani łąskami – to do nich właśnie kierowana jest przestroga o czujności. Gdy się wysoko wyspina to można też z wysoka spaść bardo nisko.

Ludzie blisko Jezusa dostają misję i w niej powinni pozostać czujni. W niej się spełniać wytrwale. WYTRWAĆ i pozostać wiernymi – to jest zadanie.

Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie…

Jezus powiedział do swoich uczniów: „To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”. Wtedy Piotr zapytał: „Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?” Pan odpowiedział: „Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi. Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą”. (Łk 12, 39-48)

Rozeznawać poruszenia serca

25 poniedziałek lis 2019

Posted by in Namiot Spotkania

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , , , , ,

Słowo na Wtorek 26 Listopada 2019

Jezus mówi wprost o rozeznawaniu poruszeń serca. O tym by się strzec, bo będzie się zwodzonym. Człowiek wewnętrzny powinien badać duchy i poruszenia serca, powinien być ostrożny w świecie duchowym. Powinien się ćwiczyć i poznawać narzędzia działania złych duchów, by się nie dać zwieść. W świecie złych duchów nie ma przestrzeni stwarzania. Tylko w Bogu jest stwarzanie, budowanie czegoś nowego. Złe duchy wykorzystują ciągle te same mechanizmy i ciągle te same metody zwodzenia człowieka. I od tysięcy lat, człowiek ciągle daje się na nie złapać …

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: „Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”. Zapytali Go: „Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?” Jezus odpowiedział: „Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „Ja jestem” oraz: „nadszedł czas”. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec”. Wtedy mówił do nich: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie”. (Łk 21,5-11)

Uczniowie skupiają się na tym co zewnętrzne. A Jezus o swoim domu, o domu Ojca mówi, że nie zostanie z niego kamień na kamieniu, bo nie ten budynek jest świątynią Boga, ale są nią serca ludzi wierzących.

Na pytanie o znak tych wydarzeń udziela przedziwnej odpowiedzi. Niezwykle zaskakującej:

„Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „Ja jestem” oraz: „nadszedł czas”. Nie chodźcie za nimi”

Jakby chciał powiedzieć że nie ta świątynia – nie ten budynek jest istotny. Prawdziwym ZBURZENIEM ŚWIĄTYNI jest wykrzewienie wiary z serca człowieka! Prawdziwym zburzeniem świątyni jest zwiedzenie człowieka. Podszywanie się złego ducha pod Jezusa. Sprowadzanie ludzi na manowce. Nie dajcie się zwieść. To są buldożery i maszyny burzące szatana. Zwodzenie serc ludzi. Podszywanie się. Przychodzenie jako wilk w owczej skórze.

Poza nęceniem nie można się też dać zastraszyć. To druga z sił burzących świątynię serca – wzbudzenie w człowieku paraliżującego strachu i obaw:

„I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec”. Wtedy mówił do nich: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie”.”

To wszystko ma swój porządek i sens. Ma swój rytm. Ma w sobie Boży zamysł. To musi się stać po kolei:

Daniel powiedział do Nabuchodonozora: „Ty, królu, patrzyłeś: Oto posąg bardzo wielki, o nadzwyczajnym blasku stał przed tobą, a widok jego był straszny. Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy zaś jego częściowo z żelaza, częściowo z gliny. Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i połamał je. Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto, i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nie pozostał po nich nawet ślad. Kamień zaś, który uderzył posąg, rozrósł się w wielką górę i napełnił całą ziemię. Taki jest sen, a jego znaczenie przedstawimy królowi. Ty, królu, królu królów, któremu Bóg Nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę, w którego ręce oddał w całym zamieszkałym świecie ludzi, zwierzęta polne i ptaki powietrzne i którego uczynił władcą nad nimi wszystkimi, ty jesteś głową ze złota. Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, i nastąpi trzecie królestwo miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo; żelazo, co wszystko kruszy i rozrywa w kawałki; jak żelazo, co miażdży; zetrze i zmiażdży ono wszystkie inne. To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, oznacza, że królestwo ulegnie podziałowi; będzie miało coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, a palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny, oznacza, że królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche. To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, oznacza, że zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da się pomieszać z gliną. W czasach tych królów Bóg Nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze, jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto. Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne”. (Dn 2,31-45)

Panie, uczyń moje serce na wzór Twego i naucz mnie rozeznawania duchów. Poznawania poruszeń serca. Odpierania ataków złego ducha, zarówno tych nęcących jak i tych, które próbują wywołać u mnie strach i przerażenie. Panie przyjdź i oświeć mój umysł i serce bym umiał rozpoznawać pokusy i za wczasu z nimi walczyć. Nie pozwól by zły duch mnie zwiódł i zabrał wiarę z mego serca. Daj mi łaskę czujności i roztropności.

15. Miłość zdradzana – Miłość nie jest kochana

20 środa mar 2019

Posted by in 03. Wieczernik, Rekolekcje wielkopostne, TYDZIEŃ III

≈ Zostaw komentarz

Tagi

, , , , , ,

Wielki Post 2019

ECHA PUSTYNI

Opis kuszenia Jezusa na pustyni kończy się słowami:

Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu (Łk 4,13)

Ten czas nadszedł, gdy Jezus wyruszył po raz ostatni w swym ziemskim życiu w stronę Jerozolimy:

Udając się do Jerozolimy, Jezus wziął osobno Dwunastu i w drodze rzekł do nich: „Oto idziemy do Jerozolimy: a tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą Go poganom, aby został wyszydzony, ubiczowany i ukrzyżowany; a trzeciego dnia zmartwychwstanie”. Wtedy podeszła do Niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami i oddawszy Mu pokłon, o coś Go prosiła. On ją zapytał: „Czego pragniesz?” Rzekła Mu: „Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie”. Odpowiadając zaś, Jezus rzekł: „Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?” Odpowiedzieli Mu: „Możemy”. On rzekł do nich: „Kielich mój wprawdzie pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował”. Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, oburzyli się na tych dwóch braci. Lecz Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: „Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszy między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu”. (Mt 20, 17-28)

W prośbie matki, w waśni między uczniami, w reakcjach tych którzy przez 3 lata byli przy samym Mistrzu, widać echa pokus pustyni. Szatan wrócił i krąży jak lew szukając kogo pożreć. Nie mając bezpośrednio dostępu do Jezusa wciąż próbuje tych samych pokus przeciwko pokorze, zależności i ubóstwu. Kto jest najlepszy, kto największy, kto za-króluje, komu przypadnie największy kawałek „tortu” władzy. Szatan chce kąsać Jezusa kusząc jego uczniów.

Takie wydarzenia będą miały miejsce aż po sam Krzyż! Nawet gdy zawiśnie będą Go lżyli. Szatan już nie będzie Go kusił by zamienił kamień w chleb, ale by zszedł z krzyża. By zrobił efekt WOW ale tym samym zniweczył dzieło zbawienia…

Ciekawe są postawy i to jak Jezus je nazywa, gdy wejdzie się w przestrzeń Wieczernika.

PIOTR i JUDASZ – ZAPOWIEDZI ZDRADY

Obaj umiłowani Jezusa, zarówno Piotr jak i Judasz otrzymują od Jezusa twarde napomnienie w Wieczerniku. Obaj są informowani, że będą zdrajcami Miłości! Oba proroctwa umieszczone są w samym sąsiedztwie Eucharystii. Pojawia się potężny kontrast. Jeszcze lepiej widać że Miłość NIE JEST KOCHANA nawet przez najbliższych!

Każda Eucharystia to pokazuje. Każda Eucharystia w przestrzeni wiary – poza znakami widzialnymi – prowadzi nas na Golgotę, gdzie widzimy, że MIŁOŚĆ NIE JEST KOCHANA! Miłość jest wciąż ZDRADZANA! A Zdrada Miłości powoduje głębokie rany serca.

Szatan kusi najbliższych, wyróżnionych, by zadać cios Panu. By zranić Jezusa najgłębiej. W duchowieństwie tyle zdrad, bo to jest miara Miłości. To jest front wojny duchowej. Szatan będzie robił wszystko, żeby zwieść właśnie ludzi EUCHARYSTII, tych którzy są najbliżej.

Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał».

To powiedziawszy Jezus doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi». Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. Jeden z uczniów Jego – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?» Jezus odparł: «To ten, dla którego umaczam kawałek [chleba], i podam mu». Umoczywszy więc kawałek [chleba], wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka [chleba] wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co chcesz czynić, czyń prędzej!». Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. A on po spożyciu kawałka [chleba] zaraz wyszedł. A była noc. (J 13,10-11.18-30)

Judasz spożył CHLEB! Z sercem pełnym nieczystych intencji. CHLEB, który za chwilę stanie się ciałem Pana.

Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, dokąd idziesz?» Odpowiedział mu Jezus: «Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz». Powiedział Mu Piotr: «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie». Odpowiedział Jezus: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz. (J 13,36-38)

Obaj zdradzą…

MECHANIZMY SZATANA

W tym Słowie można wyczytać specyficzne mechanizmy działania szatana:

  1. Ma dostęp do tych, którzy są blisko ale NIE CAŁYM SERCEM przylgnęli do Pana! Którzy poszli częściowo, połowicznie, zostawili sobie małą furtkę, szczelinę. Szatan szuka właśnie takich szczelin by się przez nie wślizgnąć do serca człowieka
  2. BRAK CZUJNOŚCI – Chwila nieuwagi, rozluźnienia, lekkomyślności, lekceważenia niebezpieczeństwa i już mamy w sercu pasażera „na gapę” który nie chce byśmy dopłynęli do właściwego brzegu…
  3. PEWNOŚĆ SIEBIE – pewność SIEBIE SAMEGO! Wszyscy Apostołowie zapewnili Jezusa, że Go nie opuszczą.
  4. BOJAŹŃ LUDZKA A NIE BOJAŹŃ BOŻA – lęk przed opiniami, patrzenie na to co ludzie powiedzą – bardziej niż na Słowo Pana,
  5. BRAK MODLITWY – będzie to widać w Ogrójcu
  6. NIE TRAKTOWANIE NA SERIO BOŻEGO SŁOWA – Pan zapowiada mękę. Mówi wprost. Mówi im o zdradzie i rozproszeniu – ale oni nie wierzą Panu tylko sobie samym i swoim siłom. To MIŁOŚĆ lepiej wie co nam grozi!
  7. NIEKONTROLOWANE NAMIĘTNOŚCI – tutaj symbolem jest Judasz z jego chciwością. Od Betanii aż po Wieczernik widać echa tej chciwości. Gdy się takich rzeczy nie karczuje odpowiednio wcześnie to potem nawet surowe napomnienia samego Jezusa nie pomagają! Pan Mu mówi wprost – TAK TO TY! Przestrzega. Mówił im wprost że będzie zdradzony i przez tą zdradę zabity. Ale Judasz jest głuchy na Słowo Miłości. Pan jest tak blisko – dotyka go, myje mu stopy, zamacza chleb w misie dotykając jego dłoni. Ale ten dotyk nie może uzdrowić, bo Judasz ma już zamknięte serce.

Judasz sprzeda Jezusa za cenę NIEWOLNIKA – za 30 srebrników. W przedziwny sposób podkreśla słowa Pana. Kto chce być pierwszym, niech będzie niewolnikiem.

Panie przynieś mi czujne, ostrożne i rozmodlone serce, bym nie ulegał pokusom. BO jestem człowiekiem słabym…

Przejdź do paska narzędzi