Tagi
Bóg, cichość, Duch Święty, ewangelizacja, Jezus, Królowanie, Maryja, obecność, obłok, Ojciec, pokora, rozesłanie, sakramenty, uwielbienie, Wniebowstąpienie
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”. (J 16,12-15)
Jezus przypomina obietnicę – obietnicę Ducha Świętego – Dar Ducha. Bóg przyoblecze uczniów mocą z wysoka.
Jezus żegna się z uczniami na szczycie góry. Nakłada an nich ręce, a potem wznosi się w obłoku do Nieba. Obłok – prowadzi myślami do wędrówki ludu wybranego przez pustynię – do wędrówki Arki przymierza. Obłok to znak obecności Boga. Z Obłoku odezwał się Bóg w czasie chrztu Jezusa nad Jordanem.
Jezus wraca do Ojca w postaci widzialnej – w ciele uwielbionym. Zabiera do Nieba NASZĄ LUDZKĄ NATURĘ. Dokonuje się uwielbienie ludzkiej natury! Przebóstwienie człowieczeństwa.
Apostołowie się radują! Tym razem się radują. Radosc pochodzi z wiary. Z mocy Ducha. Nie będą Go już widzieć, ale On z nimi stale będzie! Bo ON TAK POWIEDZIAŁ! ON JEST, KTÓRY JEST. Jest Bogiem stale obecnym przy człowieku. Od teraz tylko tak będzie się z Nim można zjednoczyć – poprzez wiarę. Na płaszczyźnie serca i ducha.
Od Wniebowstąpienia zaczyna się czas Kościoła. Od teraz to Kościół będzie celebrował Misteria Pana. Wchodzić w głębię jedności z Bogiem i między sobą – o co tak gorąco modlił się Jezus w Wieczerniku. Bóg stanie się dotykalny właśnie przez misteria i sakramenty. Dłonie Boga będą dłońmi członków Kościoła. Widzialne znaki, niewidzialnej łaski – to jest rzeczywistosć sakramentów – to jest nowy sposób działania i obecności Boga. Wszystko, co było w Jezusie uchwytne przeszło w sakramenty Kościoła. Przebaczanie, odpuszczanie grzechów – przeszły w chrzest i sakrament pokuty. Ofiara do końca w Eucharystię. Głoszenie i przekazywanie wiary słowem i życiem w sakramenty kapłaństwa i małżeństwa. Namaszczenie Duchem w bierzmowanie. Uzdrawianie w namaszczenie chorych.
Jezus uniósł się i obłok zabrał Go im z przed oczu. Zostało jeszcze Zesłanie Ducha i kościół będzie ukonstytuowany w pełni. W Strukturach,a po Zesłaniu Ducha także od wnętrza – mocą Boga. Słabi ludzie napełnienei mocą z wysoka. A jaka moc i władza – cokolwiek kościół zwiąże na ziemi, będzie związane w niebie! Chrytus będzie się liczył z decyzjami kościoła.
Jest także ONA – MATKA KOŚCIOŁA – MARYJA.
Ona, która jest pierwsza w Kosciele. Od Zwiastowania złączona fizycznie i duchowo z Jezusem. Ona jest jedno z Kościołem. Jest wzorcem dla nas. Orędowniczką. Królowa Nieba i Ziemi.
Tak jak brała udział w cierpieniach Pana, tak, też bierze udział w Jego chwale. Po Wniebowstąpieniu bierze też udział w życiu Kościoła. Na swój sposób – jak Matka. Nie zasłania Apostołów, nie wyręcza ich, nie rozstawia po kątach. Wręcz przeciwnie – prawie nic o niej nie słychać w listach Nowego Testamentu. Wchodzi z pokorą w głębię kontemplacji. Cicho, nieoficjalnie – wszystko jednak przeżywa w głebi serca.
Ona też w niezwykły sposób wejdzie w los Syna. On WNIEBOWSTĄPIŁ i ZOSTAŁ KRÓLEM WSZECHŚWIATA. Ona WNIEBOWZIĘTA I UKORONOWANA NA KRÓLOWĄ NIEBA I ZIEMI.
Ona – NIE POKALANA ŻADNYM GRZECHEM – już na ziemi uczestniczy w pełni w misterium. Jej ciało nie skalane grzechem już uczestniczy w chwale Nieba.
Tylko przez wiarę można wejsć w misterium Kościoła…