TYDZIEŃ 1

Grzech rozpoczyna się od działania złego ducha na człowieka. Pierwszym etapem jego działania jest pokusa – obszar, w którym człowiek może zdobywać zasługi. Pokusa nie jest grzechem, ale okazją do zdobywania zasług. Żeby zdobyć zasługę trzeba rozpoznać w którą stronę ciągnie nas zły duch, a w którą dobry duch. Odrzucić drogę ku złu,a  wybrać tą która pociąga ku większej Miłości. Każdy człowiek który podjął kiedykolwiek walkę duchową wie doskonale jak trudno jest dobrze wybrać. Zło potrafi być zawoalowane za najpiękniejszymi „zasłonami”. Nawet św Paweł mówił, że pragnie dobra, a narzuca mu się zło którego nie chce.

Jak zatem rozpoznawać poruszenia ducha. Jak rozeznawać duchy. Techniki, które podał św Ignacy są szczególnym rysem wyróżniającym ćwiczenia duchowe ale i charyzmatem Jezuitów.

Dobre i złe duchy działają na każdego – takie jest prawo i dar wolności które każdy z nas otrzymał od Boga. Im bliżej jest się Boga, tym bardziej wyrafinowane są pokusy. Tym mocniej zawoalowane i trudniejsze do odkrycia i odparcia. Prawo wolności sprawia, że ludzie dalecy od Boga potrafią być porwani do niezwykłych czynów – jeśli posłuchają dobrego ducha. Mówi o tym dzisiejsze czytanie przedstawiając osobę poganina – Cyrusa – króla perskiego,który zarządził budową przybytku dla Boga:

Aby się spełniło słowo Pana przepowiedziane przez usta Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku jego panowania, żeby ogłosił w całym swoim królestwie i wydał na piśmie, co następuje: „Tak mówi Cyrus, król perski: „Wszystkie królestwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu dom w Jerozolimie, która jest w Judei. Jeśli z całego ludu Jego jest między wami jeszcze ktoś, to niech Bóg jego będzie z nim; a niech idzie do Jerozolimy w Judei i niech zbuduje dom Pana, Boga Izraela, to jest Boga, który jest w Jerozolimie. A każdego z tych, co przetrwali, współmieszkańcy wszystkich miejscowości, gdzie taki przebywa, mają go wesprzeć srebrem, złotem, sprzętem i bydłem, nadto dobrowolnymi ofiarami dla domu Boga, który jest w Jerozolimie”. Wtedy powstali naczelnicy rodów Judy i Beniamina, jak również kapłani i lewici, słowem każdy, którego ducha Bóg pobudził, aby ruszył w drogę zbudować dom Pana znajdujący się w Jerozolimie. A wszyscy sąsiedzi poparli ich wszystkim: srebrem, złotem, sprzętem, bydłem i kosztownościami, oprócz wszystkich darów złożonych dobrowolnie. (Ezd 1,1-6)

KRYTERIUM 1

Podstawą naszego ludzkiego rozeznawania jest odniesienie do prawd wiary. Dla człowieka wierzącego prawdy wiary i dogmaty są nienaruszalnym fundamentem. I takie jest tez pierwsze podstawowe kryterium rozeznawania duchowego. Jeśli jakieś pokusy, wspólnoty, drogi zaprzeczają dogmatom wiary, prowadzą na drogę lawirowania na granicy, wówczas należy takie drogi odrzucić. Podstawowym kryterium jest WCIELENIE – Bóg przyszedł na Ziemię w osobie Chrystusa Jezusa, by nas Zbawić. Bóg pokorny i obecny  wśród ludzi. Jeśli coś będzie godzić w tą prawdę należy to odrzucić albo przynajmniej zwiększyć czujność i ostrożność i nie przyjmować bez zbadania. DROGĄ PRZYJŚCIA BOGA Do CZŁOWIEKA JEST WCIELENIE! Jeśli jakieś grupy, drogi, wspólnoty są przeciwne , niechętne tajemnicy Wcielenia – Boga żywego przychodzącego – wówczas warto przyjrzeć się im z oddali lub wręcz ominąć!

KRYTERIUM 2

Bóg wybrał rozwój wspólnoty w Kościele. Także założył kościół hierarchiczny poprzez sukcesję apostolską zaczynającą się od świętego Piotra i Apostołów. Kościół to ciało Chrystusa – winna latorośl – z władzą boską powierzoną dłoniom słabych ludzi. Kościół jest ukonstytuowany przez Chrystusa. Gdy coś się sprzeciwia kościołowi – atakuje kościół – wówczas także należy taką drogę omijać. Jezus jest bramą – ale bramy piekielne Go nie przemogą. Całe ciało Kościoła składa się ze słabych gałązek, czasem powykrzywianych, czasem drążonych przez różne choroby grzechowe, czasem słabych i wątłych – ale pniem kościoła jest Chrystus – zawsze silny, mocny, żywy, zielony i pełen życiodajnych soków. Kościół jest zbudowany na słabych ludziach – takich, którzy nie będą się pysznili i wynosili.

KRYTERIUM 3

Wynikające z dwóch poprzednich to kryterium KRZYŻA. Bez Wcielenia nie byłoby Krzyża. Ale też Wcielenie i Krzyż spinają historię Zbawienia. Bez Krzyża nie byłoby sakramentów. W krzyżu zawiera się pokora, uniżenie, posłuszeństwo Bogu i ubóstwo Chrystusa. Warto pokusy, poruszenia ducha odnosić właśnie do Krzyża – czy jestem pociągany ku sprawom POKORNYM, UBOGIM, KU WIĘKSZEMU POSŁUSZEŃSTWU Bogu! Pokusy ogałacają się gdy dotknie się je krzyżem.

DLACZEGO

Każdy chrześcijanin podlega pokusom. Dlaczego warto nauczyć się zasad rozeznawania? Bo warto. Bo każdy chrześcijanin który na serio traktuje swoja wiarę będzie wiele razy wybierał między dobrem i złem. I wiele razy da się złemu wmanewrować.

Apostołowie w swoich listach mówili o rozeznawaniu:

„Badajcie duchy,a nie wierzcie każdemu powiewowi. […] Kto nas [Kościoła] nie słucha, nie jest z Boga” (1J 4,1-6)

„Nie bierzcie wzoru z tego świata” (Rz 12,2) wybierajcie dobrze – rozeznawajcie

Sam szatan potrafi się podawać za anioła światłości! (2Kor 11,14)

„Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie, WSZYSTKO BADAJCIE” (1 Tes 5,19-22)

Czy człowiek dobrze rozeznaje? Widać tow życiu człowieka! Sam zapał i uduchowienie nie wystarczą – o tym mówi dziś Jezus w Ewangelii:

Jezus powiedział do tłumów: „Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło. Uważajcie więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą i to, co mu się wydaje, że ma”. (Łk 8,16-18)

Reguły zakonne w wielu wypadkach są zestawem zasad pozwalających rozeznawać duchy. Rozpoznawać poruszenia serca i ich źródła.

Panie daj mi ostrożność duchową. przyjdź Duchu – ŚWIĘTY – Duchu Boga – i TY mów do mojego serca. Daj mi poznawać gdy to nie TY mówisz do mnie. Gdy zły duch próbuje mnie zwieść atakując pokusami. Daj mi mądrość i pomóż wyćwiczyć dobre duchowe nawyki.